webnovel

Tengku Nik , Mr . Dingin

๐Ÿ“Œ PART 23

Setelah Hazim keluar mengambil angin yang ingin mententeramkan suasana hatinya , dia pun mengambil keputusan untuk pulang ke rumahnya . Jam di tangannya sudah menunjukkan pukul 6 : 40 , semasa dalam perjalanan pulang , mindanya ligat memikirkan wajah Humaira . Dia mulai bingung dengan perasaan nya sendiri mengenai Humaira , sekejap mengatakan bahwa dia hanya suka kan gadis itu tapi bukan mencintai , hati nya mengatakan bahwa dia ingin mempersunting Humaira bila kerjanya sudah stabil . Itula yang membuatkan jiwa lelaki nya mudah terkucil , dalam beberapa minit dalam perjalanan , kereta Hazim mulai mencari tempat parking yang sesuai untuk berhenti di kedai tadi .

Dia mulai melangkahkan kaki nya masuk ke dalam kedai itu , terdapat ramai orang di dalam kedai itu . Dia mengambil tempat duduk yang berdekatan dengan tingkap kedai itu . Seorang pelayan perempuan yang masih muda datang menghampiri Hazim dengan gaya gedik nya , "๐–ค๐—‡๐–ผ๐—‚๐—„ ๐—‡๐–บ๐—„ ๐—‰๐–พ๐—Œ๐–บ๐—‡ ๐–บ๐—‰๐–บ๐–บ ๐—’๐–บ ?" . Tanya perempuan itu dengan nada menggoda sambil tangannya di jalarkan di bahu Hazim . "๐– ๐—„๐—Ž ๐—‡๐–บ๐—„ ๐—‰๐–พ๐—Œ๐–บ๐—‡ ๐–บ๐—‚๐—‹ ๐—…๐–พ๐—†๐—ˆ๐—‡" . Balas Hazim dan terus menyandarkan tubuh nya di badan kursi . "๐–ฎ๐—Ž๐—‰๐—Œ๐—Œ , ๐—Œ๐—ˆ๐—‹๐—‹๐—’ ๐–พ๐—‡๐–ผ๐—‚๐—„ , ๐—„๐–บ๐—†๐—‚ ๐—๐–บ๐—„ ๐—ƒ๐—Ž๐–บ๐—… ๐–บ๐—‚๐—‹ ๐—†๐–บ๐–ผ๐–บ๐—† ๐—๐—Ž . ๐–ช๐–บ๐—†๐—‚ ๐–ผ๐—Ž๐—†๐–บ ๐–บ๐–ฝ๐–บ ๐–ป๐—‚๐—‹ ๐–ฝ๐–บ๐—‡ ๐—ƒ๐—Ž๐—€๐–บ ๐—†๐—‚๐—‡๐—Ž๐—†๐–บ๐—‡ ๐—…๐–บ๐—‚๐—‡ ๐—’๐–บ๐—‡๐—€ ๐—†๐–บ๐–ผ๐–บ๐—† ๐–พ๐—‡๐–ผ๐—‚๐—„ ๐—‡๐–บ๐—†๐—‰๐–บ๐—„ ๐—Œ๐–พ๐—๐—‚๐–บ๐—‰ ๐–ป๐—ˆ๐—๐—ˆ๐—… ๐—„๐–บ๐–ผ๐–บ ๐—’๐–บ๐—‡๐—€ ๐—๐–พ๐—‹๐—‰๐–บ๐—†๐—‰๐–บ๐—‡๐—€ ๐–ฝ๐–พ๐—‡๐—€๐–บ๐—‡ ๐—ƒ๐–พ๐—…๐–บ๐—Œ ๐–ฝ๐–บ๐—…๐–บ๐—† ๐–บ๐—…๐—†๐–บ๐—‹๐—‚ ๐—„๐–บ๐–ผ๐–บ ๐—๐—Ž" . Jelas perempuan itu sambil menunjukkan sebaris almari yang penuh dengan minuman yang berbotol kaca .

Hazim terus melihat sekeliling nya , yaa .. benar yang di katakan perempuan gedik itu . Semua pelanggan yang berada di situ hanya meminum air yang barada dalam botol kaca . "๐–ฒ๐—ˆ .. ๐–พ๐—‡๐–ผ๐—‚๐—„ ๐—‡๐–บ๐—„ ๐—‰๐–พ๐—Œ๐–บ๐—‡ ๐–บ๐—๐–บ๐—Ž ๐—๐–บ๐—„ ?" . Tanya perempuan itu dengan nada gatal sambil menyelak sedikit baju nya bagi menampakkan dadanya . "๐–ค๐— , ๐–บ๐—„๐—Ž ๐—๐–บ๐—„ ๐—๐—‚๐—‡๐—€๐—‚๐—‡๐—…๐–บ๐–บ ๐–ฝ๐–พ๐—‡๐—€๐–บ๐—‡ ๐—€๐–บ๐—’๐–บ ๐—€๐–พ๐–ฝ๐—‚๐—„ ๐—„๐–บ๐—Ž ๐—๐—Ž . ๐–ก๐–บ๐—‚๐—„ ๐–บ๐—„๐—Ž ๐–ป๐—…๐–บ๐— ๐–ฝ๐–บ๐—‹๐—‚ ๐—Œ๐—‚๐—‡๐—‚ ๐—Œ๐–พ๐–ป๐–พ๐—…๐—Ž๐—† ๐—†๐–บ๐—๐–บ ๐–บ๐—„๐—Ž ๐—‡๐—‚ ๐—ƒ๐–บ๐–ฝ๐—‚ ๐–ป๐—Ž๐—๐–บ ๐—Œ๐–พ๐–ป๐–บ๐–ป ๐—๐–พ๐—‡๐—€๐—ˆ๐—„ ๐—„๐–บ๐—Ž ๐—๐—Ž ๐—’๐–บ๐—‡๐—€ ๐–ฝ๐–บ๐— ๐—†๐–บ๐–ผ๐–บ๐—† ๐–บ๐—‡๐—ƒ๐—‚๐—‡๐—€ ๐—„๐–พ๐—‰๐–บ๐—‡๐–บ๐—Œ๐–บ๐—‡" . Sinis Hazim berbicara sambil menunding jari ke arah wajah perempuan itu .

Baru saja Hazim ingin melangkah keluar dari kedai itu , langkah nya terus terhenti apabila seseorang menegurnya . "๐–ก๐—‹๐—ˆ ! ๐—‡๐–บ๐—Œ๐—‚๐–ป ๐—„๐—‚๐—๐–บ ๐—Œ๐–พ๐—†๐—Ž๐–บ ๐—Œ๐—†๐–บ๐–บ ๐—ƒ๐–พ , ๐—„๐–บ๐—Ž ๐—๐–บ๐—„๐—„๐–บ๐—‡ ๐–ฝ๐–บ๐—‰๐–บ๐— ๐—„๐–พ๐—…๐—Ž๐–บ๐—‹ ๐–ฝ๐–บ๐—‹๐—‚ ๐—„๐–พ๐–ฝ๐–บ๐—‚ ๐—‡๐—‚ ๐—Œ๐–พ๐–ป๐–พ๐—…๐—Ž๐—† ๐—„๐–บ๐—Ž ๐—๐–พ๐—€๐—Ž๐—„ ๐–ฝ๐—Ž๐–บ ๐–ป๐—ˆ๐—๐—ˆ๐—… ๐–บ๐—‹๐–บ๐—„ ๐–ฝ๐–บ๐—…๐–บ๐—† ๐—„๐–พ๐–ฝ๐–บ๐—‚ ๐—‡๐—‚ . ๐–ช๐–บ๐—…๐–บ๐—Ž ๐—„๐–บ๐—Ž ๐–ผ๐—Ž๐–ป๐–บ ๐—ƒ๐—Ž๐—€๐–บ ๐—‡๐–บ๐—„ ๐—„๐–พ๐—…๐—Ž๐–บ๐—‹ , ๐—‡๐–บ๐—Œ๐—‚๐–ป ๐—„๐–บ๐—Ž ๐—๐–บ๐—„ ๐—†๐–พ๐—‡๐—’๐–พ๐–ป๐–พ๐—…๐–บ๐—๐—‚ ๐—„๐–พ๐–บ๐–ฝ๐–บ๐–บ๐—‡ ๐—„๐–บ๐—Ž" . Terang lelaki itu yang hampir-hampir mabuk setelah meminum arak 1 botol . Hazim terus memusingkan badannya kepada empunya suara yang menegurnya , "๐– ๐—„๐—Ž ๐—๐–บ๐—„ ๐–ฟ๐–บ๐—๐–บ๐—† ๐–บ๐—‰๐–บ ๐—’๐–บ๐—‡๐—€ ๐–ผ๐—Ž๐–ป๐–บ ๐—„๐–บ๐—Ž ๐—Œ๐–บ๐—†๐—‰๐–บ๐—‚๐—„๐–บ๐—‡" . Pelik Hazim sambil berkerut dahi . Lelaki itu hanya menundukkan wajahnya tanpa berkata apa-apa lagi .

"๐–ข๐—๐—‚๐—…๐—… ๐–ป๐—‹๐—ˆ ! ๐–บ๐—‰๐–บ ๐—’๐–บ๐—‡๐—€ ๐–ฝ๐—‚๐–บ ๐–ผ๐–บ๐—„๐–บ๐—‰ ๐—๐—Ž ๐–ป๐–พ๐—๐—Ž๐—… . ๐–ช๐–บ๐—Ž ๐—‡๐–บ๐—„ ๐—๐–บ๐—Ž ๐—„๐–พ ๐–บ๐—‰๐–บ ๐—ƒ๐–บ๐—๐–บ๐–ป๐–บ๐—‡ ๐–ฝ๐–บ๐—‹๐—‚ ๐—‰๐–พ๐—‡๐—ƒ๐–พ๐—…๐–บ๐—Œ๐–บ๐—‡ ๐—…๐–พ๐—…๐–บ๐—„๐—‚ ๐—๐—Ž ?" . Sahut seorang lelaki yang berdiri di kaunter berdekatan dengan pintu utama kedai itu . "๐–ฎ๐—„๐–บ๐—’ ๐–บ๐—„๐—Ž ๐—‡๐–บ๐—„ ๐—„๐–บ๐—Ž ๐—ƒ๐–พ๐—…๐–บ๐—Œ๐—„๐–บ๐—‡ ๐–ฝ๐–พ๐—‡๐—€๐–บ๐—‡ ๐—…๐–พ๐–ป๐—‚๐— ๐—๐–พ๐—‹๐—‰๐–พ๐—‹๐—‚๐—‡๐–ผ๐—‚" . Kata Hazim yang memberi laluan kepada penjaga kaunter itu . Sebuah layar sederhana di hidupkan yang melakat di dinding jubin kedai itu . Rakaman Hazim yang memasuki kedai itu , ada sebuah garis berwarna merah yang cuba untuk scan seluruh tubuh Hazim . Hazim berkerut dahi tanda tidak memahami apa yang sedang tertera di layar kaca itu .

"๐–ฒ๐–พ๐—€๐–บ๐—…๐–บ ๐—‡๐—ˆ ๐—๐–พ๐—…๐–พ๐–ฟ๐—ˆ๐—‡ , ๐–ผ๐–บ๐—‹๐–ฝ , ๐—‚๐–ผ ๐–ฝ๐–บ๐—‡ ๐—…๐–บ๐—‚๐—‡-๐—…๐–บ๐—‚๐—‡ ๐—Œ๐–พ๐—€๐–บ๐—…๐–บ๐—‡๐—’๐–บ ๐—’๐–บ๐—‡๐—€ ๐—๐–พ๐—…๐–บ๐— ๐—„๐–พ๐–ฝ๐–บ๐—‚ ๐—‚๐—‡๐—‚ ๐—Œ๐–ผ๐–บ๐—‡ ๐–บ๐—„๐–บ๐—‡ ๐–ฝ๐—‚ ๐—Œ๐–พ๐—…๐—‚๐–ฝ๐—‚๐—„ ๐–ฝ๐–พ๐—‡๐—€๐–บ๐—‡ ๐—๐–พ๐—‹๐—‰๐–พ๐—‹๐—‚๐—‡๐–ผ๐—‚ . ๐–ช๐–บ๐—…๐–บ๐—Ž ๐—„๐–บ๐—Ž ๐—‡๐–บ๐—„ ๐–ป๐–พ๐—„๐–พ๐—‹๐–บ๐—Œ ๐—„๐–พ๐—…๐—Ž๐–บ๐—‹ ๐–ฝ๐–บ๐—‹๐—‚ ๐—„๐–พ๐–ฝ๐–บ๐—‚ ๐—‚๐—‡๐—‚ ๐—๐–บ๐—‡๐—‰๐–บ ๐—†๐–พ๐—‡๐–พ๐—€๐—Ž๐—„ ๐–ฝ๐—Ž๐–บ ๐–ป๐—ˆ๐—๐—ˆ๐—… ๐–บ๐—‹๐–บ๐—„ , ๐—„๐–บ๐—†๐—‚ ๐—๐–บ๐—„ ๐—Œ๐–พ๐—€๐–บ๐—‡ ๐—Œ๐—‚๐—…๐—Ž ๐—Ž๐—‡๐—๐—Ž๐—„ ๐—†๐–พ๐—‡๐–ผ๐—Ž๐—…๐—‚๐—„ ๐—„๐–พ๐—…๐—Ž๐–บ๐—‹๐—€๐–บ ๐—๐–พ๐—‹๐–ฝ๐–พ๐—„๐–บ๐— ๐—„๐–บ๐—Ž . ๐–ฒ๐—ˆ , ๐—„๐–บ๐—Ž ๐–ป๐—Ž๐–บ๐— ๐—…๐–บ๐–บ ๐—„๐–พ๐—‰๐—Ž๐—๐—Ž๐—Œ๐–บ๐—‡ , ๐—„๐–บ๐—…๐–บ๐—Ž ๐—„๐–บ๐—Ž ๐—‡๐–บ๐—„ ๐—„๐–พ๐—…๐—Ž๐–บ๐—‹ ๐—ƒ๐—Ž๐—€๐–บ , ๐—„๐–พ๐—…๐—Ž๐—‹๐—€๐–บ ๐—„๐–บ๐—Ž ๐–บ๐—„๐–บ๐—‡ ๐—†๐—Ž๐—Œ๐—‡๐–บ๐—" . Jelas lelaki itu panjang lebar . "๐–ฒ๐—‚๐–บ๐—… ! ๐—„๐—ˆ๐—‹๐–บ๐—‡๐—€ ๐—‡๐–บ๐—„ ๐–บ๐—‰๐–บ ๐—Œ๐–พ๐–ป๐–พ๐—‡๐–บ๐—‹๐—‡๐—’๐–บ ๐—๐–บ๐–บ !" . Bentak Hazim sambil meraup kasar rambutnya . Perempuan yang tadi kerjanya hanya menggedik , terus datang menghampiri Hazim . "๐–ช๐–บ๐—…๐–บ๐—Ž ๐–พ๐—‡๐–ผ๐—‚๐—„ ๐—‡๐–บ๐—„ ๐—๐–บ๐—Ž , ๐—„๐–พ๐–ฝ๐–บ๐—‚ ๐—‡๐—‚ ๐—„๐–พ๐–ฝ๐–บ๐—‚ ๐—€๐–พ๐—‡๐—€ ๐—†๐–บ๐–ฟ๐—‚๐–บ" . Kata perempuan itu dengan nada gatal sambil menunjukkan tangan kanannya yang bertato burung helang , dia menurunkan sedikit baju nya , terdapat tato naga yang berada di bahu kirinya . Setelah melihat tato itu , Hazim terus menenangkan dirinya dan duduk semula di kerusi .

Terdapat dua botol arak yang di sediakan di hadapannya , dia memandang lama botol arak itu . Semakin lama , pelanggan dalam kedai itu sudah semakin merudum dan beransur sunyi . Hanya dia seorang diri yang tinggal di dalam kedai itu , sekali lagi jam di tangannya di tenung , pukul 8 . 00 malam . '๐˜ฌ๐˜ข๐˜ถ ๐˜ฅ๐˜ข๐˜ฉ ๐˜ต๐˜ข๐˜ฌ๐˜ฅ๐˜ฆ ๐˜ฑ๐˜ช๐˜ญ๐˜ช๐˜ฉ๐˜ข๐˜ฏ ๐˜ญ๐˜ข๐˜จ๐˜ช ๐˜๐˜ข๐˜ป๐˜ช๐˜ฎ , ๐˜ฌ๐˜ข๐˜ญ๐˜ข๐˜ถ ๐˜ฌ๐˜ข๐˜ถ ๐˜ฏ๐˜ข๐˜ฌ ๐˜ฌ๐˜ฆ๐˜ญ๐˜ถ๐˜ข๐˜ณ ๐˜ฅ๐˜ข๐˜ณ๐˜ช ๐˜ฌ๐˜ฆ๐˜ฅ๐˜ข๐˜ช ๐˜ฏ๐˜ช ๐˜ซ๐˜ถ๐˜จ๐˜ข๐˜ฌ , ๐˜ฌ๐˜ฆ๐˜ญ๐˜ถ๐˜ข๐˜ณ๐˜จ๐˜ข ๐˜ฌ๐˜ข๐˜ถ ๐˜ข๐˜ฌ๐˜ข๐˜ฏ ๐˜ฎ๐˜ถ๐˜ด๐˜ฏ๐˜ข๐˜ฉ' . monolog hati Hazim . Lantas arak itu di buka dan meneguknya rakus , setelah satu botol habis di teguknya , dia menghempas botol itu ke lantai dan terus pecah berderai . Tekak nya terasa mual , tapi laju dia menekup mulut nya supaya dia tidak memuntahkan arak itu . Kini hanya tersisa satu botol lagi , air mata lelaki nya akhirnya gugur membasabi pipinya . Lantas arak itu di teguk lagi , setelah habis , dia menghempas lagi botol arak itu ke lantai dan terus berlari keluar dari kedai itu .

Setibanya dia di parking keretanya , dia terus memuntahkan semua isi perutnya , bau arak itu terlalu menyengat di hidungnya . Hazim bersandar di keretanya , dia menangis teresak-esak mengenangkan dirinya yang telah minum minuman haram itu . Dia menekup wajahnya dengan kedua belah tangannya , mahu saja dia membunuh orang di dalam kedai itu . Layar mindanya bermain , wajah mak nya dan juga abah nya terus terngiang-ngiang di benaknya , entah apa nasibnya kalau orang tua nya tahu yang dia telah meminum arak . "๐– ๐—‹๐—€๐—€๐—€๐—€๐—๐—๐— ! ๐—Œ๐—‚๐–บ๐—… ! ๐—๐–บ๐—„ ๐—€๐—Ž๐—‡๐–บ๐–บ !" . Marah Hazim sambil melepaskan geram dalam hatinya .

Setelah mengambil masa dalam beberapa minit , dia pun tiba di perkarangan rumah nya , langkahnya longlai . Dia mengatur langkahnya naik ke atas , dia singgah di depan pintu bilik Humaira , lantas berbisik dan menyebut nama Humaira . Dia terjatuh dan secara tidak sengaja telah memulas tombol pintu bilik Humaira , melihat Humaira yang sedang lena tidur di atas katilnya , Hazim melangkah masuk . Rambut halus Humaira di usap lembut , satu persatu butang baju Humaira d buka , lantas dia menaiki tubuh Humaira . Humaira menjerit sekuat hatinya , dia memukul dada Hazim yang tidak berbaju , lantas tangan Hazim menampar pipi Humaira . Dia terjatuh di atas dada Humaira , dan terus tidak sedarkan diri ...

< ๐˜ด๐˜ฆ๐˜ฌ๐˜ช๐˜ข๐˜ฏ ๐˜ง๐˜ญ๐˜ข๐˜ด๐˜ฉ๐˜ฃ๐˜ข๐˜ค๐˜ฌ

"๐– ๐—‹๐—€๐—๐—๐— ! ๐—„๐–บ๐—Ž ๐—€๐—‚๐—…๐–บ๐–บ๐–บ ๐–ง๐–บ๐—“๐—‚๐—† ! ๐—๐–บ๐—„ ๐—€๐—Ž๐—‡๐–บ ๐—„๐–บ๐—Ž ๐–ง๐–บ๐—“๐—‚๐—† !" . Bengis Hazim dan terus menumbuk kuat dinding bilik nya . Dia terduduk lemah , sekali lagi air matanya mengalir deras , dia sebak dengan tingkah nya yang memperlakukan Humaira sebegitu . "๐– ๐—„๐—Ž ๐—†๐—‚๐—‡๐—๐–บ ๐—†๐–บ๐–บ๐–ฟ ๐–ฌ๐–บ๐—‚๐—‹๐–บ๐— . ๐– ๐—„๐—Ž ๐—Œ๐–บ๐—…๐–บ๐— , ๐–บ๐—„๐—Ž ๐–ป๐—ˆ๐–ฝ๐—ˆ๐— , ๐–บ๐—„๐—Ž ๐—€๐—‚๐—…๐–บ , ๐–บ๐—„๐—Ž ๐—Œ๐—‚๐–บ๐—… . ๐–ฌ๐–บ๐–บ๐–ฟ๐—„๐–บ๐—‡ ๐–บ๐—„๐—Ž ๐–ฌ๐–บ๐—‚๐—‹๐–บ๐—" . Sayu Hazim tersedu-sedan . Laju tangannya mengesat air matanya , dia membuka pintu bilik nya , dia melangkah keluar , suara televisyen yang masih terpasang di ruang tamu kedengaran jelas . Dia melangkah menuruni satu-satu anak tangga , jelas kelihatan susuk tubuh abah nya dan juga mak nya . Dia melangkah perlahan mendekati insan tercintanya itu , dia menarik nafas panjang bagi menolak ke tepi kegusaran dalam hati nya .

Jam di dinding sudah menunjukkan pukul 4 petang , Nik masih lagi tidur lena di atas sofa , Humaira mulai menunjukkan respon dari kesedarannya , mimpi dirinya yang hampir di rogol oleh Hazim membuat kan peluh membasahi tubuh nya . "๐–ช๐–บ๐—Ž ๐—€๐—‚๐—…๐–บ ๐–ง๐–บ๐—“๐—‚๐—† , ๐—„๐–บ๐—Ž ๐—€๐—‚๐—…๐–บ , ๐—„๐–บ๐—Ž ๐—๐–บ๐—„ ๐—€๐—Ž๐—‡๐–บ" . Tersekat-sekat Humaira berbicara , hati nya semakin gelisah mengenangkan maruah nya yang sudah tercalar di sebabkan kerja gila Hazim . "๐–ฌ๐–บ๐—„ ! ๐–บ๐—’๐–บ๐—๐— !" . Jerit Humaira dan terus tersedar dari mimpi ngerinya . Dia mengusap wajahnya yang berpeluh , tuala yang sudah kering di dahinya itu jatuh . Nafas Humaira tercungap-cungap , tubir matanya mulai bergenang air mata , perlahan-lahan air mata nya gugur .

Nik terbangun dari sofa apabila mendengar Humaira menjerit , dia menggosok matanya lalu berjalan ke sisi Humair yang sedang duduk menangis . "๐– ๐—’๐–บ๐—๐— .. ๐–ฌ๐–บ๐—‚๐—‹๐–บ๐— ๐—๐–บ๐—„๐—Ž๐—" . Sebak Humaira dengan suara serak di kerongkong . "๐–ง๐—Ž๐—†๐–บ๐—‚๐—‹๐–บ , ๐—„๐–บ๐—Ž ๐—ˆ๐—„๐–บ๐—’ ๐—๐–บ๐—„ ?" . Tanya Nik dengan matanya yang masih terkebil-kebil memandang Humaira yang menangis sambil memeluk lututnya . Humaira menongkat kepalanya , air matanya di kesat laju , dia memandang Nik sayu , dalam masa yang sama , wajah ayah nya muncul dalam wajah kacak Nik . Nik melabuhkan punggung nya di sebalah Humaira , matanya cuba di segarkan untuk melihat wajah Humaira . Bibir Humaira menguntumkan senyuman gembira , lantas tangannya melingkari pinggang Nik . Kepalanya di letakkan di dada bidang milik Nik , mata Nik terus terbuntang luas , dia tersentak apabila Humaira memeluk nya selamba .

"๐–ฌ๐–บ๐—‚๐—‹๐–บ๐— ๐—๐–บ๐—„ ๐—„๐—Ž๐–บ๐— , ๐–ฌ๐–บ๐—‚๐—‹๐–บ๐— ๐—…๐–พ๐—†๐–บ๐— , ๐–ฌ๐–บ๐—‚๐—‹๐–บ๐— ๐—๐–บ๐—„ ๐—Œ๐–บ๐—‡๐—€๐—€๐—Ž๐—‰ ๐—๐—‚๐–ฝ๐—Ž๐—‰ ๐—…๐–บ๐—€๐—‚" . Sebak Humaira sambil tersekat-sekat menuturkan kata-katanya . Dia menangis semahunya di dada Nik tanpa perasan yang dia sedang memeluk lelaki ajnabi . Mata Nik terkebil-kebil , dia membiarkan Humaira dalam pelukannya , perlahan-lahan tangannya menepuk lembut kepala Humaira yang berlapik tudung . "๐–ฒ๐—๐—๐— , ๐–ฝ๐–บ๐— , ๐—ƒ๐–บ๐—‡๐—€๐–บ๐—‡ ๐—‡๐–บ๐—‡๐—€๐—‚๐—Œ . ๐–ช๐–พ๐—ƒ๐–บ๐—‰ ๐—…๐–บ๐—€๐—‚ ๐–ป๐–บ๐—ƒ๐—Ž ๐–บ๐—„๐—Ž ๐—‰๐–พ๐—‡๐—Ž๐— ๐—๐—‚๐—‡๐—€๐—Ž๐—Œ ๐–ป๐–บ๐–ป๐—’ ๐—‰๐—Ž๐—…๐–บ๐—„" . Pujuk Nik dan di iringi dengan perlian bagi menyedarkan tingkah laku Humaira . Hidung nya yang tersumbat dapat menangkap bau wangian baju Nik , dia melepaskan perlahan tangannya . Dia mengundur sedikit ke belakang untuk menjauhi tubuh Nik , Humaira mengetap bibirnya , sekali lagi pipi nya memerah menahan malu akibat dirinya yang tidak malu . "๐–ฃ๐–บ๐— ๐—‰๐—Ž๐–บ๐—Œ ๐—‡๐–บ๐—‡๐—€๐—‚๐—Œ ๐–ฝ๐–บ๐— ๐–ผ๐—‚๐—„ ๐–ง๐—Ž๐—†๐–บ๐—‚๐—‹๐–บ ? ๐—‡๐–บ๐—Œ๐—‚๐–ป ๐—…๐–บ ๐–ป๐–บ๐—ƒ๐—Ž ๐–บ๐—„๐—Ž ๐—‡๐—‚ ๐—๐–บ๐—„ ๐—‰๐–พ๐—‡๐—Ž๐— ๐—…๐–พ๐—‡๐–ฝ๐—‚๐—‹ ๐–ฝ๐—‚๐—‡๐—ˆ๐—Œ๐—ˆ๐—Ž๐—‹ . ๐–ช๐–บ๐—Ž ๐—๐–พ๐—‡๐—€๐—ˆ๐—„ ๐—‡๐—‚ ๐–ป๐–บ๐—ƒ๐—Ž ๐–บ๐—„๐—Ž ๐–ฝ๐— ๐–ป๐–บ๐—Œ๐–บ๐— , ๐—‡๐–บ๐—Œ๐—‚๐–ป ๐—…๐–บ๐–บ ๐–ป๐–บ๐—ƒ๐—Ž ๐—†๐—Ž๐—‹๐–บ๐— , ๐—„๐–บ๐—…๐–บ๐—Ž ๐–ป๐–บ๐—ƒ๐—Ž ๐—†๐–บ๐—๐–บ๐—… ๐—๐–บ๐–ฝ๐—‚ , ๐–ฝ๐–บ๐— ๐–ผ๐—‡๐–ฟ๐—† ๐–บ๐—„๐—Ž ๐–ฝ๐–พ๐—‡๐–ฝ๐–บ ๐—„๐–บ๐—Ž" . Geram Nik sambil memandang baju nya yang sedikit basah oleh air mata Humaira .

"๐–ฒ๐–บ๐—’๐–บ ๐—†๐—‚๐—‡๐—๐–บ ๐—†๐–บ๐–บ๐–ฟ , ๐—Œ๐–บ๐—’๐–บ ๐—๐–บ๐—„ ๐—Œ๐–พ๐—‡๐—€๐–บ๐—ƒ๐–บ ๐—‡๐–บ๐—„ ๐—‰๐–พ๐—…๐—Ž๐—„ ๐–บ๐—๐–บ๐—„ . ๐–ฒ๐–บ๐—’๐–บ ๐—‹๐—‚๐—‡๐–ฝ๐—Ž๐—„๐–บ๐—‡ ๐–บ๐—‹๐—๐–บ๐— ๐–บ๐—’๐–บ๐— , ๐—Œ๐–บ๐—’๐–บ ๐—‡๐–บ๐—„ ๐–ป๐–พ๐—…๐–บ๐—‚๐–บ๐—‡ ๐—„๐–บ๐—Œ๐—‚๐— ๐—Œ๐–บ๐—’๐–บ๐—‡๐—€ ๐–ฝ๐–บ๐—‹๐—‚ ๐–บ๐—’๐–บ๐— ๐—Œ๐–บ๐—’๐–บ . ๐–ฒ๐–พ๐—„๐–บ๐—…๐—‚ ๐—…๐–บ๐—€๐—‚ ๐—Œ๐–บ๐—’๐–บ ๐—†๐—‚๐—‡๐—๐–บ ๐—†๐–บ๐–บ๐–ฟ , ๐—Œ๐–บ๐—’๐–บ ๐–ป๐–พ๐—๐—Ž๐—…-๐–ป๐–พ๐—๐—Ž๐—… ๐—๐–บ๐—„ ๐—Œ๐–พ๐—‡๐—€๐–บ๐—ƒ๐–บ ๐—‰๐–พ๐—…๐—Ž๐—„ ๐–บ๐—๐–บ๐—„" . Sayu Humaira sambil memandang sepi wajah Nik . Mata Nik terus menikam anak mata Humaira , dia melihat kesedihan di mata Humaira , dia melihat kesunyian di mata Humaira . Dia mendekatkan sedikit tubuh nya ke arah Humaira yang bersandar di kepala katilnya , dia memerhati wajah Humaira dengan jarak yang lebih dekat , "๐– ๐—„๐—Ž ๐—„๐–บ๐—‡ ๐–ฝ๐–บ๐— ๐–ผ๐–บ๐—„๐–บ๐—‰ ๐—Œ๐–พ๐–ป๐–พ๐—…๐—Ž๐—† ๐—‡๐—‚ , ๐–บ๐—„๐—Ž ๐—๐–บ๐—„ ๐—Œ๐—Ž๐—„๐–บ ๐—๐–พ๐—‡๐—€๐—ˆ๐—„ ๐—„๐–บ๐—Ž ๐—‡๐–บ๐—‡๐—€๐—‚๐—Œ , ๐—„๐–บ๐—Ž ๐—‡๐–บ๐—„ ๐—Œ๐–บ๐—‡๐—€๐–บ๐— ๐—„๐–พ ๐–บ๐—„๐—Ž ๐—Œ๐–พ๐—‡๐—๐—Ž๐— ๐—‰๐—‚๐—‰๐—‚ ๐—„๐–บ๐—Ž ๐—๐—Ž" . Kata Nik sambil memandang air mata Humaira gugur di pipinya . Laju tangan Humaira mengesat air matanya .