Teaser

English:

"I'm a big disappointment, now even in the eyes of my loved ones. Whenever I open my mouth, end up breaking hearts with my words. Every time I touch something, I end up ruining it. Every time I try to fix something, I make everything worse. Every time I desire to be intimate with someone, I push them away. Every single time I try to help someone, my intentions are misunderstood. I can't seem to explain myself to people since I struggle to choose the right words. As if I was cursed by some higher power... Actually, I'm not that unlucky of a person. Occasionally, I encounter vital opportunities but fail to utilize them. So, the misconception that I'm cursed derives entirely from my unsuccessful efforts to deal with my problems. I'm irritable, impatient, short-tempered, and have trouble controlling my emotions. Sometimes, I really believe that I'm going to accomplish something. Still, despite my efforts, I somehow managed to mess everything up. I am beyond redemption. People have very high expectations of me, but it stresses me out instead of making me happy. Because I'm afraid of making mistakes and being criticized, I often choose to do nothing, even to run away. We've only awakened for a very short time from billions of years of sleep. Soon we'll fall into a new sleep that will last forever, and I'm spending this short time given to me like crap. Why am I even alive? Avoiding responsibilities doesn't help, I know, but if I die, I'll be relieved of this burden on my shoulders forever. Deep down, I know my hatred is directed towards myself. Yet somehow, I always end up hurting others." He reached out his hand to the girl, and a brief beam of fire formed in his palm. "If you get too close to the source of the fire, the flames will jump onto you, too. It's that simple."

Seeing the sparks emanating from the young man's hand, the girl didn't appear surprised at all and smiled mockingly.

"Do you think you're protecting her by distancing yourself when someone is willing to burn in that fire with you? You've already burned her once, and now, you're leaving her alone. Stop fooling yourself! What you're doing isn't selflessness, yet selfishness, Anka."

In the face of the girl's fearlessness and insight, the young man's mouth fell open in surprise.

"So the legends have reached your ears too, but how did you conclude that it's about a girl? I was talking about the people I've left behind in general." He paused suddenly and laughed as if his anger had dissipated. He had realized how foolish he had become, revealing his feelings to a stranger and exposing his identity. "Yes, she's at the center of the issue."

She spoke with a tone of self-satisfaction:

"It wasn't tough to guess. I mean that you're not homosexual. In these matters, usually, there's a beloved involved. Now that your secret is out, you can continue."

"I don't know how to face her again after all my mistakes. How can I look her in the eye after all I've done? She trusted me; she was ready to burn with me if necessary. And I..." The man swallowed hard. His face contorted in pain, a strange sight since he hadn't shown any emotion while delivering his tirade, which reeked of depression. "And I left her stranded! When she confided her problems to me, I forgot mine and was saddled with hers. Then anger, sorrow, and pains... They all piled up and dulled my love gradually. So much that I became so desensitized that I forgot I wasn't the only one suffering. I broke the heart of someone who valued me greatly. Not only did I lose myself, but I also killed her love. Moreover, I couldn't even apologize. We haven't seen each other for almost a year now. Maybe she has found someone else, maybe she hasn't forgotten me, but it's too late now."

As the man spoke, the smile vanished from the girl's face, replaced by an angry glare. She has been conveying a lot with her facial expressions.

"Who could have guessed that Anka, the one whose name is always on everyone's lips, would turn out to be such a cowardly and selfish man?" She sighed hopelessly. "You're not afraid to defy powerful businessmen, infiltrate cults within the government, and confront corrupt leaders, but are you afraid of a girl?"

"I'm not the person I used to be anymore. I've killed so many people that I don't even know the exact number. I've resorted to many shameful tricks and disgraceful methods to overcome obstacles to my goals. With every sin I committed, I distanced myself further from myself. Eventually, I died, and Anka became my new persona. This is my punishment. I died with everyone I slaughtered, along with my memories, my friends, my feelings... I lost everything."

The girl answered after a deep sigh:

"No matter how much time passes, those who truly care never forget. If someone still misses you, you shouldn't feel so comfy about dying. Yet, you persist selfishly, justifying yourself while the harm you've done remains unchanged. I believe what the sinner really needs isn't punishment, but to bear the pain of being forgiven and take responsibility."

The young man answered with only a single sentence:

"Oh, right!"

Türkçe:

"Ben büyük bir hayal kırıklığıyım, artık sevdiklerimin de gözünde. Ne zaman ağzımı açsam sözlerimle karşımdakinin kalbini kırıyorum. Ne zaman bir şeye dokunsam onu bozuyorum. Ne zaman bir şeyleri düzeltmek istesem her şeyi daha da berbat ediyorum. Ne zaman birisiyle yakın olmak istesem onu kendimden uzaklaştırıyorum. Ne zaman birine yardım etmek istesem niyetim yanlış anlaşılıyor. Kendimi insanlara bir türlü anlatamıyorum, doğru kelimeleri seçmekte zorlanıyorum. Sanki yüksek bir güç tarafından lanetlenmişim. Aslında, çok da uğursuz birisi sayılmam. Ara sıra elime çok önemli fırsatlar geçiyor fakat ben onları kullanmasını beceremiyorum. Yani, lanetlendiğim yanılgısı tamamen sorunlarımla başa çıkmaktaki başarısız çabamdan kaynaklanıyor. Huysuz, sabırsız, kolayca sinirlenen ve duygularını kontrol etmekte zorlanan bir adamım. Bazen gerçekten de bir şeyler başarabileceğime inansam da ne yapıp ne edip yine her şeyi elime yüzüme bulaştırmayı başarıyorum. Ben iflah olmam. İnsanların benden çok büyük beklentileri var ancak bu beni mutlu etmekten çok strese sokuyor. Hata yapmaktan ve eleştirilmekten korktuğum için sık sık hiçbir şey yapmamayı, hatta kaçmayı seçiyorum. Milyarlarca yıllık bir uykudan görece çok kısa bir süre için uyanmışız ve çok geçmeden sonsuza dek sürecek yeni bir uykuya dalacağız ve ben bana sunulan bu kısa vakti, böyle bok gibi geçiriyorum. Neden yaşıyorum ki ben? Sorumluluklardan kaçmak bir işe yaramıyor, biliyorum ama eğer ölürsem sonsuza dek omzumdaki bu yükten kurtulmuş olacağım. İçten içe başıma gelen her felaketten dolayı kendimi sorumlu tutuyorum ancak bununla başa çıkabilmek için zaman zaman beni lanetleyen yüce varlıkları ve çevremdeki insanları suçluyorum. Esasında, nefretim sadece kendime yönelik de olsa, ne yazık ki bana yakın duran kimseler de zarar görüyor." Elini kıza uzattı ve avucunda kısa süreliğine bir ateş hüzmesi oluştu. "Ateşin kaynağına fazla yaklaşırsan alevler sana da sıçrar, bu kadar basit."

Kız, genç adamın elinden fışkıran kıvılcımları görünce nedense hiç şaşırmadı ve alaycı bir tavırla gülümsedi.

"Seninle birlikte o ateşin içinde yanmaya razı gelmiş birisi varken kendini uzaklaştırarak onu koruduğunu mu sanıyorsun? Kızı bir kere yaktın zaten, üstüne bir de yalnız bırakıyorsun. Kendini kandırmayı bırak! Bu yaptığın özgecilik değil, aksine bencillik Anka."

Kızın korkusuzluğu ve çıkarım yeteneği karşısında, gencin ağzı bir karış açık kaldı.

"Demek efsanelerim senin de kulağına ilişti. Konunun bir kızla alakalı olduğunu nereden çıkardın ki? Ben, genel olarak geride bıraktıklarımdan bahsetmiştim." Birden duraksadı ve siniri bozulmuşçasına güldü. Tanımadığı birisine duygularını böylece açıp kimliğini ifşa ederek aptal durumuna düştüğünün farkına varmıştı. "Evet, mevzunun merkezinde o yer alıyor."

Bunun üstüne kız, zafer kazanmış edasıyla gülümsedi ve kibirli bir ses tonuyla yanıtladı:

"Tahmin etmesi çok da zor olmadı, yani, eşcinsel olmadığını. Böyle konularda, mevzubahis kişi genelde bir sevgili olur. Foyan ortaya çıktığına göre anlatmaya devam edebilirsin."

"Onun karşısına bir daha nasıl çıkabilirim, bilmiyorum." dedi adam. "Bunca hatamdan sonra yüzüne nasıl bakarım? Bana güvenmişti, gerekirse benimle birlikte yanmaya hazırdı. Bense..." Adam zorla yutkundu. Suratı acı çektiğini açıkça belli eder şekilde büzülmüştü. Bu tuhaftı, çünkü buram buram depresiflik kokan tiradını söylerken yüzünde hiçbir duygu göstergesi belirmemişti. "Bense onu yüzüstü bıraktım! O bana sorunlarını anlatınca ben kendi derdimi unutur, onun derdini kendi derdim bellerdim. Sonra öfke, üzüntü ve acılar... Hepsi üst üste geldi ve sevgimi gitgide köreltti. Öyle ki tek acı çekenin ben olmadığını unutacak kadar yozlaştım. Bana çok değer veren bir insanın kalbini kırdım. Sadece kendimin değil, onun da aşkını öldürdüm. Dahası, bir özür bile dileyemedim. Neredeyse bir yıldır görüşmüyoruz. Belki yerime başkasını bulmuştur, belki de beni unutmamıştır ancak artık iş işten geçti."

Adamın anlattıkları üzerine kızın yüzündeki gülümseme kayboldu ve sadece nefret dolu bir bakışa dönüştü. Bu kız, mimikleriyle çok şey anlatıyordu.

"İnsanların dilinden düşürmediği Anka'nın böylesine korkak ve bencil bir adam çıkacağını kim tahmin edebilirdi ki" Umutsuzca iç çekti. "Büyük iş adamlarına, devletin içine sızmış tarikatlara ve yozlaşmış yöneticilere kafa tutmaktan korkmuyorsun da bir kızdan mı korkuyorsun?"

Adam düşünceli gözlerini yere dikti.

"Ben artık eski ben değilim. O kadar çok insan öldürdüm ki tam sayısını bile bilmiyorum. Hedefime giden yolda engelleri aşabilmek için daha bir sürü rezil hilelere ve alçakça metotlara başvurdum. İşlediğim her günahta kendimden daha da uzaklaştım. En sonunda esas ben öldüm ve yeni personam Anka oldu. İşte, bu da benim cezam. Öldürdüğüm herkesle birlikte ben de öldüm. Anılarım, dostlarım, duygularım... Hepsini kaybettim."

Kız derin bir iç çekerek cevap verdi:

"Aradan ne kadar zaman geçerse geçsin, gerçekten değer verenler unutmaz. Seni hâlâ özleyen birileri varsa için bu kadar rahat ölmemelisin ancak sen verdiğin zarar aynen kalırken bencilce kendini aklamaya devam ediyorsun. Bana göre günahkârın asıl gerek duyduğu şey, ceza değil; affedilmenin acısına katlanıp sorumluluğunu yüklenebilmektir."

Genç adam yalnızca tek bir cümleyle cevap verdi:

"Doğru ya!"