อุบาย (จบ)

บทที่ 46 อุบาย (จบ)

“...” กูลอนรู้ว่าตัวเองกลับตัวไม่ทันแล้ว สิ่งเดียวที่ทำได้คือลากน้องชายแท้ๆ ที่อยู่ตรงหน้าลงนรกไปพร้อมเขา เขาในเวลานี้กลับสงบเยือกเย็นลงมาได้ “เจ้าหลอกข้ามาเพื่อกำจัดข้าหรือ”

“กำจัดท่านหรือ ไม่ การทำเช่นนั้นไม่มีประโยชน์สำหรับข้าเลยแม้แต่น้อย พี่ใหญ่ที่รัก ข้าทำเช่นนี้เพราะไม่มีทางเลือกหรอก” น้ำเสียงของทอว์ฟิคยังคงเรียบนิ่งราวกับกำลังบอกเล่าเรื่องราวทั่วไป “หากข้าเล่นตามกฎรอจนครบห้าปีจริงๆ น่ากลัวว่าข้าคงจะได้ปะทะกับกองทัพโจรสลัดของน้องสาม ท่านรู้หรือไม่ว่าเวลานี้นางกำลังทำอะไร”

กูลอนส่ายหน้า ในสมองคำนวณระยะห่างระหว่างตัวเขากับเจ้าชายองค์รอง เขาจำได้ว่าน้องชายเป็นคนฉลาดมาแต่ไหนแต่ไร แต่ไม่เชี่ยวชาญเรื่องการต่อสู้หรือขี่ม้ายิงธนู ขอเพียงหาจังหวะพุ่งเข้าไปให้ได้เท่านั้น...