บทที่ 220 วิวัฒนาการ
“ตอนนี้แกจำทางไปโรงฆ่าสัตว์ได้แล้วใช่ไหม” เกาเผิงถาม
ดัมมี่พยักหน้า
“ดี นับตั้งแต่พรุ่งนี้ แกจะต้องคืนชีพโครงกระดูกเหล่านั้นและดูดซับพลังจากพวกมัน แกทำได้ไหม” เกาเผิงถาม
ดัมมี่เอากำปั้นทุบหน้าอก เพื่อแสดงว่ามันเข้าใจสิ่งที่เขาพูด
หลังจากนั้นดัมมี่ก็ได้เดินไปที่หนึ่ง มันเป็นบ้านต้นไม้ที่เกาเผิงสร้างขึ้นเพื่อลูกสาวของมันได้พักอาศัยอยู่ในนั้น มันทำมาจากกิ่งไม้จำนวนมากมัดรวมเข้าด้วยกัน
ดัมมี่ได้ปืนขึ้นไปข้างบน เพื่อลูกสาวของดัมมี่ได้เห็นมัน เธอได้กระโจนเข้าไปกอดทันที ดัมมี่จับลูกสาวอย่างอ่อนโยน
“วันนี้เป็นไงบ้าง” ดัมมี่ถาม
ลิงตัวน้อยได้เงยหน้ามามองดัมมี่และพูดว่า
“หนูคิดถึงพ่อ นับเก้าครั้งแน่ะในวันนี้”
เธอมองดัมมี่อย่างคาดหวังว่าจะได้รับรางวัลสำหรับสิ่งที่มันทำ
“นั่นไม่ใช่สิ่งที่พ่อหมายถึง” ดัมมี่ขมวดคิ้ว
แม้ว่าใบหน้าของดัมมี่ไม่มีมัดกล้ามให้แสดงอารมณ์ แต่ลิงตัวน้อยก็รู้ได้ว่าพ่อของเธอนั้นกำลังจริงจังอยู่
“วันนี้หนูเรียนได้แค่สามคำเอง...ภาษามนุษย์มันยากเกินไป หนูไม่รู้ว่าจะเรียนได้ไหม” เจ้าลิงน้อยกล่าวพร้อมกับกอดแขนของดัมมี่
Support your favorite authors and translators in webnovel.com