0219 - โรงฆ่าสัตว์

บทที่ 219 โรงฆ่าสัตว์

ครึ่งชั่วโมงต่อมา ทั้งสองก็ได้เดินทางกลับมายังคฤหาสน์ที่เมืองหยูโจว

แร้งเคราโลหิตได้ลงจอดที่สนามหญ้า เกาเผิงกับลุงหลิวก็ลงมาจากหลังของมัน

เจ้ากิ้งก่าได้หันไปมองทางทะเลสาบราวกับว่ามันอยากจะไปว่ายน้ำเล่นที่นั่นแต่ด้วยเหตุผลอะไรบางอย่างทำให้ตัดสินไม่ลงไปว่าย มันนอนที่พื้นพร้อมกับส่ายหางด้วยความเกียจคร้าน

เกาเผิงที่ตัวสั่นได้ถูมือเพื่อขับไล่ความหนาวเย็นออกจากร่างกายพร้อมกับสูดหายใจเข้าลึกๆ

เขามองไปทางเจ้าแร้งและตระหนักได้ว่าการมีสัตว์อสูรที่บินได้ชนชั้นราชวงศ์นั้น ทำให้การเดินทางสะดวกสบายมากแค่ไหน

สามารถเดินทางไปไหนก็ได้ตามที่ต้องการโดยไม่ต้องกังวลว่าจะเจอสัตว์อสูรตัวอื่นตามทาง ถึงจะเจอสัตว์อสูรชนชั้นราชวงศ์แต่พวกมันก็ใช่ว่าจะสู้กันเพราะว่าบนท้องฟ้านั้นสู้ลำบาก หากพลาดแม้แต่นิดเดียวอาจนำความตายมาสู่ตนเองได้ ถ้าเลี่ยงได้พวกมันก็ไม่อยากสู้กันบนนั้น

และอีกอย่างหากเกาเผิงจะอยากออกไปไหน เขาก็สามารถเดินทางได้เองโดยไม่ต้องพึ่งลุงหลิวหรือคุณตา พวกเขาคงมีธุระเป็นของตัวเองใช่ว่าจะมีเวลาว่างให้เขาตลอดเวลา