Chapter 37: Hurt

"I'm not afraid of ghosts, I am not afraid of disasters and I have no fear in death. But there is one thing I'm afraid of. It's the time you'll stop loving me."

***

Eiffel's PoV

"Eiffel!" Narinig kong tawag sa akin ni Turquoise at gulat na napalingon ako.

"B-Bakit?"

"Kanina pa tapos ang klase bakit nakaupo ka pa diyan?" Tanong ni Diamond kasama nila Topaz at Emerald.

Napatingin ako sa buong classroom at oo nga, wala na ang mga classmates ko.

"Ah, saglit lang. P-Pasensya na, di ko lang namalayan." Paumanhin ko, mabilis na inayos ang gamit ko inilagay sa loob ng bag ko. Pero natabig ko ang pencil case ko at nahulog ang mga ballpen at lapis ko.

Yumuko ako at pinulot ang mga ito. May isang kamay na pumulot ng huling lapis at inabot ito sa akin.

"May problema ka ba Eiffel? Ilang araw ka nang tulala" nagaalalang tanong ni Turquoise.

Ngumiti ako at umiling "I'm fine Turquoise, thank you for your concern." Pagsisinungaling ko. Tumayo na ako at kinuha ang bag ko saka sabay na naglakad kasama nila.

Yes, I'm not fine. Nothing is fine at all...

Ilang araw na ang lumipas nang nagsimulang umakto ng kakaiba si Kuya Clyde. Pilit akong nagpapakatatag at iniintindi siya pero...

"Eiffel, hindi ka ba susunduin ng boyfriend mo?" Untag ni Emerald habang naglalakad kami papalapit sa School Gate.

"Kuya, Kuya niya yon Emerald" correct ni Topaz.

Umiling ako " Hinde, medyo busy siya e"

Malungkot na napatingin ako sa gate at inalala ang dating pagsusundo at paghahatid niya sa akin, pero ngayon ay hindi na niya ito ginagawa.

Paglabas ng school gate ay nagpaalam na ako sa mga kaibigan ko. Ibang direksyon kasi ang pauwi sa bahay namin.

Magisa akong naglalakad sa tahimik na lansangan. Ilang araw ko na rin itong ginagawa pero hindi parin ako nasasanay at mayat mayang hinahanap ang malaki ngunit mainit na kamay na laging humahawak sa akin sa tuwing naglalakad ako sa kalyeng ito...

Napatigil ako sa paglalakad at napatingin sa kamay ko na lagi niyang hinahawakan. Isang luha ang pumatak dito na sinundan pa ng sunod sunod na mga luha.

I tried to hold back my tears but it's so useless. I feel so lonely without him.

Napaupo ako at pilit na pinupunasan ang mga luha ko gamit ang mga likod ng palad ko.

"K-Kaya mo to Eiffel" bilin ko sa sarili ko. I need to be strong.

But my tears just fall out of my eyes uncontrollably.

I guess it's useless lying to myself...

""""

Pagdating sa bahay ay nagluto ako agad. I'll do my best to hang in our relationship even if my husband has grown cold to me.

Narinig kong bumukas ang pintuan at mabilis akong lumingon sa counter para alamin kung sino ang dumating. A frightful smile registered on my face.

Maagang umuwi si Kuya Clyde!

"W-Welcome home Hubby!" Bati ko sa kanya at pinasadahan lang niya ako ng tingin.

Napamaang ako but I didn't back down.

"U-Uhm- Nagluluto na ako. Malapit na tong muluto-"

"I'm not hungry. Magpapahinga na ako" putol niya sa akin at pumasok na sa kuwarto niya.

Naiwan akong tulala at nasaktan sa sinabi niya.

Pinatay ko ang niluluto ko at napaupo sa malamig na sahig at napayakap sa tuhod ko.

Kung hindi siya uuwi ng gabing gabi ay nagkukulong naman siya sa kuwarto niya. Gigising ako ng umaga pero wala na siyang daratnan ko. Ilang araw na din siyang hindi kumakain kasabay ko.

Naramdaman ko ang pagdila ni Puffy sa kamay ko at tiningnan ko siya.

She looks so sad na para bang naiintindihan niya ang nararamdaman ko sa mga sandaling ito.

I opened my arms and hugged Puffy.

"I'm sorry baby, don't worry aayusin ko to" pangako ko.

I mustered all my strength and knock at his door. "H-Hubby, can I talk to you?"

Hindi siya sumagot kaya pumasok na ako.

I saw him sitting on his chair and writing on his study table.

"Ano yon?" Malamig na tanong niya at hindi man lang ako nilingon.

"I- I..." ba-bakit sobra akong kinakabahan? I'm just gonna talk to him. Siya parin naman ang Kuya Clyde na kilala ko dba? Ang Kuya Clyde na minahal ko.

"Napapansin ko na parang may iba sayo Hubby" malungkot na ani ko.

"Nothing's wrong with me" Sagot niya pabalik.

What? Nothing's wrong with him? Is he trying to make me laugh?

I clenched my fist and took a deep breath.

"K-Kung may nagawa akong m-mali... sabihin mo lang. I- I will do my best to correct it." Puno ng hinanakit ang boses ko but he remained silent.

I walked to him and hugged him from behind.

"P-Please Hubby..."

He froze from our contact and what he did shocked me the most...

Tinulak niya ako palayo and I stumbled down to the floor while looking at him unbelievably.

He looked back at me with his wide eyes na para bang hindi rin makapaniwala sa nagawa niya. Hundreds of emotions registered on his eyes.

Hindi naman ako nasaktan sa pagtulak niya but I don't know if he did it deliberately. He didn't, right?

Kuya Clyde will never hurt me, right?

"H-Hubby..." nakatingalang nakatingin ako sa kanya.

Tila ba doon lang siya natauhan at mabilis na lumabas ng kuwarto.

Hinabol ko siya pero pagkalabas niya ng bahay ay sumakay agad ng motor niya at pinaharurut ito paalis.

Naiwan ako litong lito. Ano bang nangyayari sayo Kuya Clyde?

Tears started to swell up again I my eyes as I held my ring attached on my necklace, today is our eighth monthsary.

Nakalimutan nanaman ba niya ito?

Hindi ko na alam kung ano ba ang nangyayari sa akmin but one thing is I am sure of.

"It hurts..." I stated as I held my chest.

"""""

Nakaupo ako sa loob ng isang first class restaurant waiting for someone.

Parang hirap maniwala ang manager at staffs nitong Resto. Ng sinabi kong ako ang nagpareserve ng VIP table kahapon.

Maybe they think that an eleven-year-old little girl like me can't afford this kind of place.

"Thank you for coming Kuya Willam" I said as he took his seat in front of him.

"No problem Eiffel, basta ikaw" nakangiting saad niya.

"I already took the liberty of ordering our food" Sabi ko and he nodded.

"Eiffel, ang lala ng eye bags mo and are you eating well? Baka magkasakit ka niyan." He said worriedly.

Simula umalis si Kuya Clyde sa bahay ay hindi pa siya bumabalik. I'm so worried about him at maski sarili ko ay medyo napapabayaan ko na rin.

"I'm fine Kuya"

Dumating na ang orders namin at nagulat ako ng inasikaso niya ako.

"You have to eat well little girl, mamaya di matuloy ang paglaki mo" biro niya habang pinaghihiwa ako ng steak.

Unti unti akong ngumiti and nodded. Matagal na ng huling may nagasikaso sa akin ng ganito. Habang kumakain ay panaka naka niya akong inaasikaso. Napansin ko rin ang pagtingin ng mga ibang costumers sa amin ni Kuya Willam lalo na ang mga babae.

Inilapag ko na ang table napkin ko sa lamesa.

"Hey, kumain ka pa" untag niya sa akin pero umiling ako.

"Busog na ako kuya"

"Ok, then let's get something for dessert-"

"Kuya" I called him and he looked at me.

"Bakit?" Tanong niya at kinuha ang wine glass niya.

"Ikaw ba ang karibal ko sa asawa ko?" Walang patumpik tumpik na tanong ko sa kanya with my serious face.

Wala sa sariling naibuga niya ang iniinom niya, nawala ang poise niya at nagkanda ubo ubo pa siya.

Hirap na huminga siya at tumingin sa akin "What the hell are you talking about Eiffel?!"

"Hindi na sa akin umuuwi si Kuya Clyde. Sa apartment mo siya tumutuloy, kung hindi mo pa sinabi sa akin ay hindi ko pa malalaman"

"Ayokong magisip ng masama tungkol sa pagkakaibigan niyo but with all the things happening right now, I don't know what to believe on" I added ko as tears starts to cascade down my cheeks.

"E-Eiffel!" Nagpapanic na tawag niya sa akin.

"Mahal ko ang asawa ko kuya, and I will never accept you as my rival!"

Medyo napalakas ang boses ko kaya napalingon ang iba pang costumers sa amin. Nanlaki ang mga mata ng mga babaeng nakarinig sa amin. I bet they're confused sa sinabi ko. Whether I have a husband or Kuya Willam is gay.

"I'm not your rival Eiffel! Magkaibigan lang kami ng asawa mo" pilit niyang pinapakalma ako.

"Then prove it to me Kuya"

"H-Ha?" Litong tanong niya.

"Sabihin mo sa akin kung saan ko makikita ang asawa ko"

"E-Eiffel-"

"Susunduin ko siya... A-Ako parin ang asawa niya di ba? I need to be the one to take care of him. Not his best friend"

"Pero..."

Mas lumakas ang paghikbi ko.

"Ikaw mismo ang nagsabi sa akin na wag kong hahayaang masira ang relasyon namin. And I will do everything para pangalagaan ang kasal namin" ani ko at kinuha ang panyo ko para punasan ang mga luha ko.

"P-Please Kuya..."

Kuya Willam took a deep breath.

"Ok. Dadalhin kita sa asawa mo"

Lihim na napangiti ako habang pinupunasan ko ang mga luha ko.

Mission accomplished.

I looked at him with a smile. "Thank you Kuya! Thank you so much!"

He smiles defeatedly. "I really can't handle a girl's tears"

"Kuya, please don't tell this to Kuya Clyde. For sure ay iiwasan at tatakasan niya ako ulit"

"Sige. Ngayon ka lang naman nagrequest sa akin"

I called the waiter for our bill. I took my credit card and gave it to the waiter.

"Wait. I can't just let a girl pay for this" alma niya at kukunin na ang wallet niya.

" I was the one who invited you so let me take care of it" sagot ko and the waiter proceeded.

"Maraming salamat Kuya, tatanawin ko itong malaking utang na loob sayo"

Kuya Willam smiled " you don't have to Eiffel, the truth is naiingit ako sa iyo. If only I had the courage to do the same thing as you" ani niya na may himig ng kalungkutan.

Willam's PoV

Pagpasok ko sa apartment ko ay dumaan ako sa may sala at nagpunta sa kusina to take some drinks.

"She got thinner, mabuti na nga lang at hindi pa siya nagkakasakit" I informed Clyde who was sitting on the floor, his back resting on the couch.

He remained silent as he looked down on the floor.

As I can see ay pareho silang nahihirapan. Naaawa ako kay Eiffel at the same time ay hindi ko rin masisi si Clyde. Both of them are in pain.

Pumapasok nga kami ni Clyde pero tulala din lang naman siya buong klase. Hindi rin siya makakain. Ako na rin ang gumagawa ng mga assignments at seat works niya. I'm not spoiling him but it is the least that I can do to help him as my friend.

I sat beside him and handed a can of juice.

"I don't know what to do Willam... It hurts so much" saad niya.

Napatingin ako sa kanya at napabuntong hininga.

Hindi ko siya tinatanong kung ano ang dahilan ng pagkakaganito niya. I know Clyde very well and I believe he has reasons behind all of this. Hinihintay ko lang na magkwento siya and I will listen but for now, accompanying him is all I can do.

"I know brad"