Chapter 24

Chapter 24 : First Time

"I like you , Caden."

Maging ako ay nabigla sa sinabi ko. Gustuhin ko mang tingnan siya para makita ang kaniyang reaksyon , hindi ako magawa. Ayoko mang aminin pero may takot sa akin sa kung anong magiging reaksyon niya.

But his next word's was more than shocking.

"But I love you."

I stood frozen on his chest. Ilang beses pa nagpa-ulit ulit sa tainga ko ang kaniyang sinabi.

"Ma'am?." napahiwalay ako sa kaniya nang biglang sumulpot ang isa sa mga security officers ng CACI na nagbabantay sa amin.

"Gising na ang kaibigan niyo." Agad na pumasok sa isip ko Troy.

Kahit pa man sa nakakailang na sitwasyon na mayroon ako ngayon , I still manage to gather my senses back and hurried back to the inside.

Nadatnan ko ang iilang doktor at nurses sa kwarto ni Troy. They're checking on him.

"How is he?." I ask approaching one of the doctors as they went out.

"We're getting a stable vitals. But we can't be so certain of things , Ms. Young. Kailangan parin niya ng maiging alaga. I propose he'll stay here as long as he is completely fine."

"Don't worry. He's going nowhere. "

Tipid itong ngumiti sa akin.

"We will transfer him to a private room and continue an intensive care."

Pagkatapos magpasalamat ay pinuntahan ko agad si Troy sa loob. May naiwan pang nurse roon para i-check siya ulit. Nabawasan na ang mga aparatus na nakakabit sa kaniya. He's eyes are open yet I can see how tired and weak he is.

"Can I talk to him?."

Ningitian ako ng nurse hudyat na maaari ko iyong gawin. Ingat na ingat akong lumapit kay Troy at mukhang naramdaman naman niya ang presensiya ko dahil sumubok itong lumingon sa akin kahit medyo mahirap paring gumalaw sa kalagayan niya.

"How are you?."

Hindi ito sumagot pero tinitigan ako na parang bang ginagamit ang kaniyang mga mata para kausapin ako.

Nilingon ko ang nurse na kasama namin sa loob.

"Sa ngayon mahirap parin sa kalagayan niya ang kumilos at magsalita. Kailangan niya ng pahinga."

I give him an assuring smile.

"You'll be okay. Just rest for awhile." pagkasabi ko ay agad siyang pumikit.

"Please take care of him."

Sinulyapan ko ulit si Troy bago tuluyang lumabas.

"May lalaking nagsasabing kapatid niya si Troy." salubong sa akin ni Zach pagkalabas ko.

I don't personally know Troy's family but I'm familiar with some.

"Where is he?."

"The security team is securing him."

Nagpasama ako kay Zach para puntahan ito.

"You're Scarlette , right?." tanong nito sa akin. I nod at him.

"Lucas." pakilala niya at naglahad ng kamay.

"I need your full name."

"Luke Casper Crisostomo Laurel. Lucas for short." nagpakita ito ng ID.

"I'm Troy's eldest brother. I came here to as his guardian."

"He'll never like it that you're here." saad ko at tinapik ang mga security para hayaan na ito.

"It's his ego. Leave him to us. We'll take care of him. You should focus on your own safety."

"He's a friend."

Tumaas ang kilay ko nang ngumisi ito.

"Whoever did that to him , they'll come back. They will kill you too if you won't distance yourself away from him."

"I'm a witness to their crime. Whatever I'll do , they'll kill me."

"They won't."

Lumapit ito sa akin at bumulong.

"You see. They're mission is to kill him and his woman. They will think it was you. They think you are back at the bar , that's why they tried to kill you."

Kumunot ang noo ko. "How did you know?." taka kong tanong.

"I've been briefed. Now , you focus on your own life." aniya.

"Kami ng bahala kay Troy." dagdag pa nito bago kami iwan.

"You sure Troy's know him?."

Tumango ako sa tanong ni Zach.

"Yeah. They're both weird."

Bumalik ako sa kwarto ni Caden at nakitang hindi na nito suot ang hospital gown at nakabihis na.

"Why are you dressed up?."

"Uuwi na ako."

"You can't!." giit ko na binalewala naman niya.

"I signed his waiver. Gusto na niyang umuwi."

Taas kilay akong bumaling kay Zach.

"What right do you have to sign his waiver?." He was taken aback. Nasulyapan kong ganoon rin si Caden sa likuran ko.

"A-Ahm. I-I thought I was elegible to."

"I am his wife." matigas kong saad.

"Okay." He said taking steps back and out of the room.

"Hindi mo parin ba naiintindihan ang nangyayari? It's dangerous for you to just go outside."

"I can afford tons of security teams more trained that what the agency offer."

"You were shot."

"I'm already fine."

"You just gain consciousness this morning." dahilan ko.

"But I'm fine."

"You're not."

"Stop talking like you know me better than I do." sumbat niya at naglakad palabas.

"I don't! Do you know why?." Tumigil siya at hinarap akong muli.

"Bakit?."

"I was stupid and fool when it comes to you."

"Uh-uh." He chuckled evilly but that just make him more hotter in my eyes. "Lame reason. Try thinking better than that."

I couldn't think of any more reason. Sumasakit ang ulo ko.

"Caden. I'm really tired right now. Pwede bang wag na tayong mag-away?."

"Hindi tayo nag-aaway."

I pinch my nose bridge at the irritation building inside me.

"Fine." humugot ako ng malalim na hininga. "I'm coming with you."

"You are? What about your best friend and ex boyfriend?." may diin sa best friend at ex boyfriend ang kaniyang tono.

Napairap ako.

"Pati ba nag-aagaw buhay pinagseselosan mo?." He eyed me silently saying 'so what'. Muli akong napairap.

"We're friends and I'm already married."

Bumaba ang tingin niya sa mga daliri ko. Seriously , I need to have my ring back.

Ayaw ko nang makipag-away pa sa kaniya. Hinayaan ko na ito kung anong gusto niya. He leave the hospital first. Sa condo parin muna siya at bukas na uuwi. Nagpaalam ako kay Troy bago sumunod sa condo nito. May dalawang bodyguard ang nagbabantay sa labas ng unit. 

Pagkapasok ko ay nadatnan ko si Caden na umiinom ng alak. May lamang alak ang fridge niya samantalang walang makakain. Malamig niya akong sinulyapan.

Hindi ko na muna siya pinansin at dinala sa kusina ang mga binili ko. Bumili na rin ako ng mga gamot at vitamins na kailangan niya para sa pagpapanggaling nito. Pagbalik ko ay umiinom parin siya.

"Are you out of your mind?."

Nagsalubong agad ang kaniyang kilay ng bawiin ko ang kaniyang iniinom.

"Give it back." itinapon ko iyon sa sahig ng balak niyang kunin. Nagkabasag basag iyon at kumalat sa sahig ang likido.

"Ma'am?!." tawag ng bodyguard sa labas.

"We're fine!."  Pinanlakihan ko ng mga mata si Caden. He settled back in the couch and mess his hair before cursing.

"We need to change the dressing of your wound."

Inihilig niya ang ulo sa sofa at pumikit.

"I'm really mad , Avery." mahinahon ang kaniyang pagkakasabi pero halatang halata ang kaniyang galit sa loob.

I ignore his words and sit beside him. Hahawiin ko sana ang t-shirt nito para tingnan ang kaniyang sugat nang hawakan niya ang kamay ko. Mariin at mahigpit. Mas halata ang kaniyang galit.

But after a few seconds  , he's eyes soften at me. Binitawan niya ang kamay ko at muling pumikit. Ilang minuto akong nakatitig sa kaniya bago ito muling nagmulat ng mga mata at umayos ng upo. Sinuklay niya ang buhok at bumuga ng hangin.

"I'm sorry." mahina niyang saad at nanatiling nakayuko.

I combed his hair. Pumayapa ang kaniyang paghinga at dahang dahang sumandal sa akin. We stayed like that for a few second before he turn toward me at enclosed me in his arms. Sa higpit ng yakap niya , I wonder if I could freed. Well , as if I want to.

"I'm done , Avery." bulong niya.

I wrap my hands around his tighter than he was doing.

"Ako rin ata." Pag-aalinlangan kong tugon.

He become silent. Marahan kong hinaplos ang kaniyang buhok at hinalikan ang kaniyang sentido. Sa ginawa kong iyon ay mas lalo lang niyang hinigpitan ang yakap sa akin.

"Pero hindi ako sure." Sandaling kumunot ang kaniyang noo.

"You should." sabi niya at hinalikan ang leeg ko. Naitulak ko tuloy siya.

"Caden!." Hindi niya ako hinayaang makawala mula sa kaniya. Hinalikan niya ang aking panga. It sent shiver down to my spine.

Kahit gusto kong magreklamo ay natikom ang bibig ko ng magtagpo ang mga mata namin. Ito na naman ang mga mata niyang nanghihipnotismo. All I could do is sit frozen within his reach.

Kinulong niya ang mga pisngi ko sa kaniyang palad. Hinalikan niya ang aking noo , pababa sa aking ilong at sa huli ang aking labi. I thought it will end just sooner than I thought but the moment he deepen the kiss and I started answering his kisses , I know I'll be doomed tomorrow.

As expected , I woke up next to him the next day. Hindi ko alam kung anong dapat kong maramdaman sa pagkakataong ito. Something happened t but it wasn't wrong. Tama lang naman ang nangyari dahil kung hindi ko gusto sana walang nangyari. Pero hinayaan kong may mangyari sa amin dahil hindi naman mali at kahit hindi ako sigurado kong gusto ko pero sigurado akong walang hindi ko gusto roon. Crazy.

Mataas na ang sikat ng araw sa labas. Hindi na rin ako inaantok pero ayokong bumangon. I was staring at the glass wall as scenes of last flashes back to my mind. Pakiramdam ko ay nag-iinit ulit ang mukha ko.

I flinched as I felt Caden's arms went tighter around me. Tumatama ang mainit nitong hininga sa aking balikat.

"Good morning." napapaos niyang bati sa akin.

"Morning."

Pinagsiklop niya ang aming mga kamay at mas hinila ako palapit sa kaniyang katawan.

"Tell me you're not regretting this." sinilip ko ito.

"Sa tingin mo ba nagsisisi ako?." Umiling siya at may binulong sa akin.

Nag-init lalo ang mukha ko sa sinabi niya. Inulit pa niya iyon kaya nahampas ko na.

"Shut up! Kapag hindi ka tumigil..."

"What? Anong gagawin mo kapag hindi ako tumigil? ." nakangisi niyang tanong.

Inirapan ko siya at tinanggal ang kaniyang brasong nakayakap sa akin.

"Ewan ko sayo."

Rinig ko ang mahina niyang. Nakakaasar. Parang ako lang naman ang naapektuhan sa aming dalawa. Pumasok ako sa banyo para maghilamos at magsipilyo. Pagkalabas ko ay nakahilata parin siya sa kama.

"Hindi ka pa babangon? Zach will be here soon."

Binalewala lang niya ako. Bahala siya. Lumabas ako ng kwarto at naghalungkat ng kung anong makakain sa kusina. Kumakalam na rin ang sikmura ko pero walang anumang makakain ang naroon. Sakto lang kagabi ang binili ko. He should really try storing foods nang hindi nagugutom ang mga tao sa condo na to.

"What is it?." Napalingon ako kay Caden na ngayon na kakapasok lang sa kusina.

Agad na nanlaki ang mga mata ko ng makita ang hawak niyan. It was the couple ring I bought from Hawaii.

"Where did get it? Akin na." Itinaas niya iyon nang subukan kong abutin.

"Caden! Akin na sabi!."

"Para kanino to?." nakukuryuso niyang tanong at tinitigan ito.

"Akin na." nagbabanta kong saad pero hindi naman siya natitinag.

"Kanino to?."

"For you." Sagot ko na lang dahil alam ko namang hindi siya titigil sa kakatanong hangga't hindi siya nakakatanggap ng sagot.

"Para sakin?."

"I bought it in Hawaii. Gift ko sana sayo. Binili ko lang naman yan kasi wala na akong makitang maganda."

Isinuot niya ang isang singsing and funny how it perfectly fit in his finger.

"Hand."

Kinunutan ko siya ng noo. Kinuha naman niya ang kamay ko at isinuot ang isa pa. Sandali niya iyong tinitigan.

"Where is your wedding ring?."

I bit my lip.

"Tinanggal ko. Nakalimutan ko na kung saan ko nalagay."

Dismayado agad ang kaniyang mukha.

"But don't worry. Hahanapin ko. Baka nasa mga gamit ko lang iyon." Hindi parin ito kumbinsido.

"Hahanapin ko promise."

He just stilled.

"Promise." I pouted. Alam kong nadadala na siya sa mga pa-cute ko. Ayaw lang niyang aminin.

"Promise na nga." Sinundot ko ang kaniyang tagiliran. He almost flinch but he's quite good at covering it up.

"Fine."

Sinimangutan ko ito nang mabilis siyang nagnakaw ng halik sa akin. Tinawanan lang naman ako ng gago at pumanhik ulit sa kwarto.

Tinungo ko ang pinto nang may mag-buzz. Si Zach ang bumungad sa akin pagkabukas ko.

"Morning! Pick up is...." saglit siyang tumigil ang tinitigan ako. "Is waiting."

Kinunutan niya ako ng noo. I just realize then that I'm wearing just Caden's shirt.

"U-Uhm. Sorry. Just a minute."

Dali dali akong bumalik sa kwarto at nagbihis. Nakabihis na rin si Caden pagpasok ko.

"Nandito na si Zach." sabi ko at naghablot ng masusuot at pumasok sa banyo.

I heard noise outside. Nilalabas na siguro nito ang mga gamit namin.

"Matagal ka pa? Gutom na ako. Dadaan na lang tayo sa drive thru." katok ni Caden. Sinuklay ko na muna ang buhok ko bago lumabas.

"Ang tagal mo." reklamo niya.

"Masyado kang mareklamo."

Pansin ko ang kakaibang tingin ni Zach sa amin nang makasakay na kami. Alam kong napapansin rin iyon ni Caden pero sa tuwing nag-aabot ang mga mata nila ni Zach ay ngumngiti ito. Pinagkakaisahan nila ata akong dalawa.

Hindi pa ako matagal sa lugar ni Caden but it's actually good to be back. I miss it. The fresh air and relaxing ambiance.

"I miss this place." bulong ko kay Caden nang matapos ang mahabang oras ay nakarating na rin kami.

"I miss you." bulong niya pabalik. Mahina ko siyang sinapak.

"Ikaw ng bahala sa mga gamit namin. We'll have a ride." aniya kay Zach at inaya ako palabas ng bahay. Nagtungo kami sa rancho.

Ace whine as he sees Caden.

"I miss you too buddy." He caress it's back.

I was the one sitting upfront. Mas gusto ni Caden ang ganoon. Nagiging clingy na siya halos bawar segundo ay gusto niyang yakap ako. Its a first and yet I like it a lot. Nakakagaan ng loob. I feel safe. I like the feeling it brought.

The air. The feeling of riding a horse while Caden was with me is too much comforting that I just don't want to end it. I want to live like this for forever.

Caden stop the horse at the side of a river. Nanatili kaming nakasakay roon habang pinagmamasdan ang malinaw na tubig.

"Avery."

"Hmmm." Sinulyapan ko ito at nahuling nakatitig ng seryoso sa akin. "Bakit?."

"Ano sa tingin mo ang nangyayari ngayon?."

Hindi ko masyadong nakuha ang tanong niya.

"What do you mean?."

"Ano sa tingin mo ang nangyayari sating dalawa?."

Sandali akong natahimik dahil sa totoo lang hindi ko na iniisip kung ano ang nangyayari ngayon. Hinayaan ko na lang ang nararamdaman ko ang mag-maniobra.

Lumipas ang ilang minuto na tahimik kaming dalawa. He held my hand and caress my finger where the ring was. Iyon rin ang ginawa ko sa kaniyang daliri kung nasaan ang kaniyang singsing.

Ipinatong niya ang panga sa aking balikat.

"Do you know how scared I am when we first met?."

"You're scared?."

"I was the one who almost killed you in an accident the night you and your ex broke up. It scared me actually. But beside being scared , there's something I felt. I just couldn't tell. Maybe this is it , the feeling."

Tahimik akong nakikinig sa kaniya.

"The first time we had a conversation , I was annoyed."

Naalala ko. He's really cold before.

"The first time our lips meet. I was quite bothered. Until then , the thought of you never leave my mind but I thought it was a stupid feeling. I ignore it without knowing every time I do , the feeling keeps on getting deeper. More depressing actually."

"Kaya pala paiba-iba ka ng ugali. Ang hirap mong intindihin."

"I've never been like this my whole life. You change me. The thought of me falling for you scared me the most knowing that you'll just waiting for the right time to come back to the arms of your first love. I barely had a chance so I keep on denying my feeling and maintain formality between us but it's hard sometimes knowing that you're just a few inches apart."

"I've never been in love and I don't know how it feel. I don't want to love at first. Of all , I'm afraid in getting hurt because of love."

Aren't we all? We just want love. Nobody wants to feel pain.

"And this happen. In just a blink of time.  Ano sa tingin mo ang mangyayari sa susunod na araw?."

"I'm not sure actually."

Natahimik ito.

"Caden?." tawag ko sa kaniya.

Matamlay niya akong tiningnan.

"W-What if—

"Don't worry. If you find this all wrong. You're free to go. I won't stop you or force you to stay. Yeah , I'm possessive but I can adjust."

Gusto kong magsalita pero wala akong maisip na sasabihin.

"You can go whenever you realize you don't suppose to be doing what you are doing right now—

"Oh. Shut up. You're being too dramatic. Saka what do we know? Baka tayo talaga ang itinadhana para sa isa't isa?."

Hindi siya umalma sa sinabi ko at yinakap ako ng mahigpit na parang bang ayaw na niyang bumitaw pa.

"We don't know what the fate had for the of us. Maybe , it was really the two of us. Malay mo."

"I won't expect but I'll hope. We had great memories and time together. It's all worth remembering. I could live with that."

Parang sinasaksak ang puso ko habang nakikinig sa kaniya. Ilang salita pa at baka iiyak na ako. Damn! How could he become so dramatic like this?

"Hindi ako makapaniwala na aabot tayo sa ganito. If this will end sooner , I'll be fine."

I turned my head toward him and sealed his lip with a deep kiss. He stilled for a second and yet manage to return my kisses with equal passion. Am I still not sure about this? Kailangan ko na talagang makausap si Troy. Siya na lang ang makakatulong ko sa ganitong problema.

"Shut up or I will kiss you."

"Kiss me more , please."