Prologue A "First Love, The Proposal"

I was sitting on a bench for almost two hours while looking at the entrance of the E-park. It is a well-known park in Tagum City, a perfect place to unwind and relieve some stress. I've already played and listened I guess 16 songs in my cellphone but he's still not around.

"Whoah! Where is he?" Anas ko habang palinga-linga s paligid. Ilang sandali pa'y tumunog na Ang cellphone ko.

"It's him!" Aniya ko at agad pinindot ang receive call. I was so excited then.

"Hello, Sandy? Still there?" At last, I heard his voice again!

"Y-Yes? Boo, still here! Asan ka na? I've waited for you for almost two hours!" May kalakip na padabog ang boses na yon. I tried to keep my voice calm kahit gusto ko ng sumigaw sa tuwa. Narinig ko ang bahagya niyang pagtawa.

"Sa may trade school na ako, ibababa ko na itong phone, ok?" Gusto ko ng lumundag sa tuwa ng malaman na malapit na siya, pakiramdam ko pulang-pula na ang mukha ko sa mga oras na 'yon.

"O-ok" Tapos naputol na ang linya. Finally! After 5 years of waiting makikita ko na ulit ang dating childhood friend ko na naging boyfriend ko since third year college.

Panay ang tingin ko sa entrance ng E-park, mayamaya pa'y nakita ko ang paparating na lalaki sakay ng isang Mio na kulay itim. Napahinto ito pagkuwan ay kinausap ang guwardiyang nakatayo sa may gate. My heartbeat's fast na para bang may mga kabayong nag-uunahan ng takbo do'n. Ilang sandali pa'y muli itong nagpaandar ng motorsiklo pagkuway tinonton ang parking lot. He was wearing a black helmet pero alam na alam ko na siya na ang lalaking hinihintay ko. Lalo na ng tinanggal n niya iyon. Bahagya ko ring napunan ng tingin ang dala-dalang bulaklak nito.

"Liam!" Naibulalas ko, agad itong napalingon sa pinanggagalingan ng boses ko. Hindi paman ito nakalapit ay patakbo kong pinuntahan ang kinatatayuan niya. Isang mahigpit na yakap ang sinalubong ko sa kay Liam, tumugon naman siya ng mainit na halik sa noo. Ilang sandali pa'y kumalas na ako mula sa pagkakayakap ko sa kanya. I stared at him from his thick eyebrows, black eyes, nose and double chin. He did the same and we both laugh when we realize something. Pinagtitinginan na pala kami ng mga tao.

"I think we should find a place." Nakangiti nitong sabi. Napatango naman ako, kinuha niya muna ang bouquet bago ko siya iginiya sa kinauupuan ko kanina.

"For you" -Liam

"Thanks Boo!"

"I miss you so much!" He said and give me a smack kiss on the lips.

"I miss you too, Boo" It is my endearment to Liam, may pagka-chubby kasi ito ng tumuntong kami sa college, we're both degree holders and graduated at the same school. We both loved business, magkaiba nga lang ng specific field.

"Hmm...halata naman!" Napaismid ako

"Tse! Nang-aasar n naman c Majimbo!"

"Hey! Hindi na ako si Majimbo,ano? Hindi na ako chubby, I'm hot!" Binuntotan pa nito ng nakakalokong tawa.

"Hmp! Mataba ka parin sa paningin ko, you're not hot!"

"I am!"

"No, you're not!"

"Aminin mo mas lalo akong gumuwapo ngayon" Sabay taas-baba sa kilay nito.

"Kailan ka pa naging guwapo William Perez III?"

"Hey! You're a bully!" Napatawa ako, ayaw parin nitong i-shout out ang buong pangalan niya, it's one of his weakness kapag nag-aasaran kami." Don't laugh at me, Sandy! It's not funny!" Angal nito.

"Okay...Okay! I'll stop teasing you."

"That's my girl!" Hinalikan ulit ako nito.

"Nakakarami ka na ahh..."

"It was just 3 times, kulang na kulang pa yon sa 5 years na hindi tayo nagkita."

"Dapat lang bumawi ka, baka may ibang babae ka nang nahalikan sa States?"

Bahagyang natigilan si Liam, naiba ang awra ng ngiti nito."Meron nga ba?"

"Wala ah, ano ka ba? Kung anu-ano na naman yang iniisip mo. Behave ako do'n sa States, tigre ka pa naman kapag galit!"

"Mabuti't alam mo, hmm...babalik ka pa ba sa States?"

"I'm still thinking about it, Dy. Maganda rin kasi ang trabaho ko do'n at tiyaka bawi rin sa sahod ang pagod." Napasimangot ako sa narinig. He look at me straight parang binabasa nito ang reaksyon ko."Hey, bawal sumimangot! It's our 6th Anniversary, we should be celebrating, Dy! Come on, ngingiti na 'yan...Show me your dimples."

"Kasi naman eh..."

"We'll talk about it later, okay? For now, sa'tin muna."

"O-Okay"

"Nga pala, Dy, may sasabihin ka di ba?"

"Uhmm..." Sabay tango.

"What is it?" Bahagya akong kinabahan, hindi ko alam kung paano ako magsisimula.

"Ahh a-ano kasi eh, ahh..Boo.. uhmm" Pautal-utal kong sabi. "Ahh... e-ehh..."

"Hey! Ba't ka ba kinakabahan ah?"

Napabuntong-hinga ako bago nagsalita ulit.

"I've been thinking kasi, naalala mo pa ba no'ng 1st anniversary na'tin?"

"Oh bakit?"

"Nagpustahan tayo di'ba? Na kapag umabot tayo ng 5 years ako mismo magpo-propose sa'yo? Ehh. .sumobra na ehh.."

"So?"

"Kaya ano ahh... Ehh...hooh! Boo kasi..."

"Wait are you trying t----"

"Will you marry me?" Naputol ito sa pagsasalita at natigilan. Bahagya ring uminit ang pisngi ko, pakiramdam ko naghahalo na ang kaba, tuwa, hiya at takot sa mga sandaling 'yon.

"Yes of course, I'll marry you!"

"Sigurado ka?"

"Yes, Sandy but wait where's the ring?"

"Seryoso? Kailangan pa talaga ng ring?"

"It would not be valid without the ring!"

"Let's go!" Anas ko at hinila ang kamay nya.

"Where are we going?"

"Hardware, gusto mo?" Pilosopo kong sagot dahilan para mapatawa siya. "Sa'n pa ba? S mall I'm gonna buy you a ring!" Patuloy ko.

"Hey! I'm just kidding, Sandy! No need for a ring, okay?" Pagkuwan ay pinabalik ako nito ng upo. "I'm the one who should buy a ring for you, Dy. I thought you already forgot it, I love you."

"I love you too, Liam... Thank you so much!" Napapaluha kong sabi.

"No, I am the one who should be thankful, you've waited for me for 5 years...at babawi ako, okay?"

"Okay, Boo" Pagkuwan ay muli kaming nagyakapan.

...to be continued..