Chapter Ten: New Life, New Career

Magdadalawang taon na magmula ng umalis ako sa siyuad at pagkatapos ay binenta ko kay Liniea sa kaniya ang condo ko. Masakit man ay ibinenta ko na rin ang dati naming bahay ni papa at mga bagay na mag-papaalala sa akin ang mapait kong nakaraan.

Tuluyan ko nang pinutol ang koneksyon kay Howard at tanging si Liniea na lang ang nakakaalam kung nasaan ako. Wala na sa Pilipinas sa Liniea dahil umalis na rin siya isang buwan pagkatapos kong umalis. Hindi ko alam ang mga nangyari sa kanya dahil tuluyan na niyang iniwan ang madilim na buhay sa Pilipinas.

She gave up her career as a fashion designer while continuing her dreams. I know that she wants to become a singer; it's her wildest dream.

Sa pag-alis ko sa siyudad, hindi ko inakala na makakapag-simulang muli ako. Isang taon nang maisipan kong bumalik sa pagtuturo. Akala ko ay hindi ako matatangap, pero kay buti ng tadhana sa akin dahil natanggap ako.

"Good morning, class." I cheerfully greet them. Mga grade 2 students ang tinuruan ko ngayon.

"Good morning, teacher." I sweetly smiled at them.

"Okay, class, sit down at mag-aattendance muna ako. Say present or kindly raise your hand when I call your name. Okay? "Nakita ko naman tumango sila.

"Alferez, Gerald? "

"Present po, teacher! "

"Alvarez, Dwayne? "

"Present po! "

"Carino, Criza? "

"Camero, Gizel? "

"Manalo, Shiela Ann? "

"Nada, Rizza Mae? "

"Valde, Rosa? "

"And last, Walter, Cassandra? "

"Present po, teacher! "Hyper na sabi ni Cassie.

"Okay class, kindly write one to ten because we're having a quiz," I said to my students while looking at them one by one. I saw one of my students raise her hand.

"Yes?"

"Tea teacher, what quiz po? "She curiously asked me.

"We are having a spelling."

"Before we have rules, don't look at your seatmate's paper. Just listen carefully, because I will repeat the question twice. Just focus on your paper. Sa madaling salita, huwag titingin sa papel na katabi niyo. Makinig ng mabuti dahil dalawang beses ko lang uulitin ang tanong. Nagkakaintindihan ba tayo? "Nakita ko naman nagsitanguan ang mga bata.

"For number one," inisa-isa ko munang tingnan ang mga estudyante ko. They are attentive and patiently waiting for what I will say.

"E-du-ca-tion."

"Education." napatingin ako sa likuran nang mapansin ko ang isang kong estudyanteng lalaki na natukatulala.

"Mr. Alvarez? "Tawag ko, pero parang hindi ako naririnig.

"Mr. Alvarez, why are you not writing? "Agad nagsilingunan ang mga kaklase niya sa kaniya. Nang mapansin ng bata na nakatingin sa kaniya ang kaklase niya sa kaniya. Bigla siyang napatayo at tumingin sa akin na nahihiya.

"Yes, po, teacher? "He innocently asked while smiling shyly.

"Why are you not writing? And why are you staring, Ms. Walter? "Umiling lang ang bata at nagulat ako sa sinagot niya.

"Teacher, sabi niyo po ay bawal tumingin sa papel ng kaklase, pero hindi niyo naman po sinabi na bawal rin tumingin sa kaklase," he innocently answered me, which made my class laugh.

I shook my head and said, "Quiet class. Mr. Alvarez didn't do that again. You can make Ms. Walter uncomfortable. Okay? "He shyly nodded at me.

Being a teacher is hard but also enjoyable. We teach a lot of things. We handle multiple subjects and various students. But as the day goes by, it makes me feel alive again.

Maybe my journey isn't about love. Maybe it is about me. I made a mistake, but I am doing my best to correct it. I was once a homewrecker, but that doesn't mean I can't be a good teacher. I used my mistakes as life instruction. And past as my best teacher.

MAG-IISANG taon na rin ako dito sa San Lorenzo Elementary School sa Bicol. So far, I have never been involved in or linked to any issues or men. My life is so peaceful that I never thought I would achieve this. I am silently eating in our canteen with my co-teachers. I am silently listening to them, but I never dare talk about my life, especially those of my previous past. It's not all about that. I was ashamed of what I did, but I felt I never trusted anybody anymore.

My trust issues are getting worse. I am too careful about what I will say and how I will act. They just know me based on what I allow them to know.

"Hoy, may chika ako sa inyo." siya si Mam Helena. Siya ang pinaka marites na teacher dito sa SLES. I watched them while continuing to eat my spaghetti.

"Naririnigan ko sa faculty na may isang mayamang businessman ang naghahanap na mag-tututor sa anak niya." panimula niya.

"Oh, iyon na pala. Kahit sa tabi-tabi may mahahanap siya" nakataas na kilay na sagot ng isang co-teacher namin. Siya naman si Mam Samantha o mas kilala sa tawag na Mam Sammy. Mukha lang siyang masungit dahil na rin sa strikta niyang itsura pero mabait at mapagmahal siyang guro.

"Yun na nga eh. Madali lang sana kung madali, balita ko kasi kaibigan raw ng pricinipal natin iyon. At ang gusto ay magiging full-time tutor sa anak niya.".

"Tapos? "Kuryusong tanong ni Mam Laila. Ang pinaka-masungit na co-teacher ko na nakilala.

"Gusto daw ay teacher. Kaya kukuha dito sa atin ng isang teacher na magiging full-time tutor ng anak niya. Malaki raw ang magiging sweldo, titriplihin raw ang sahod kada buwan bukod pa ang bunos. Ang problema lang sa faculty ay kung papayag iyong mapipili." pagpapatuloy niya at pansin kong tumango ang mga co-teacher ko.

Sabagay malaki rin, triple pay pa. Baka hindi na tatanggi ang mapipili. But I'm not interested in that. I suddenly noticed that Mam Helena glanced at me and said,.

"Si Mam Freya ang napili." napatigil ang pag higop ko sa soda na iniinom ko.

"Bakit ako? Bago lang ako dito. Bakit hindi si Mam Sammy? Matagal na siya dito." kaagad umiling lang si Mam at mukhang ayaw rin. She became one of the most role model teachers here and also a most wanted by their previous and current students. She is so dedicated and hands-on to her work. That's why  she became the best employee of the year.

"Hindi ko rin alam, Mam." Sabi niya habang ngumunguya ng piattos.

•••

Everybody deserve a second chance especially to those who willingly to change.