webnovel

Chapter Eleven: Meeting Him Is A Disaster

"Oyy, musta? "Nagulat ako nang may biglang nagsalita sa tabi ko. Pilit kong inaalala kung sino ito?

The waiter? He looks more mature, but he looks younger than his usual age. But wait, anong ginagawa niya rito?

"Are you following me? "Hindi ko mapigilan na tanong.

"Chill ka lang, Mam, taga-rito talaga ako. Baka ikaw, sinusundan mo ako? "He accused me. What?

So this is his hometown. "Okay, I will go now. May pupuntahan ako." I left this man after I said.

"Teka lang, ihahatid na kita." I raised my left eyebrows to him.

Huwag na lang, "No, I can manage." But this man is so irritating. Fine, I don't like his presence. He's always keep smiling every time I see him. Hindi ko na siya pinansin pa at nagtuloy-tuloy na ako sa paglalakad pero bago ako makatawid ay may nakita akong tricycle na tumigil sa harapan ko.

"Oh? Ano pang hinihintay mo, Mam? Sakay na. Huwag mo nang hintayin na buhatin pa kita." Before I kick him, sumakay na ako. Aside from being a waiter, he's also a tricycle driver, huh?

Habang nasa kalagitnaan kami ay biglang tumigil ang tricycle, naiinis kong nilingon siya.

"Mam, mukhang kailangan na nating magsimulang maglakad. Naubusan ng gasolina." I deeply sighed and nodded.

"Mam, may payong ka ba diyan. Sayang naman ang kojic." Relax, Freya. Relax.

Naiinis kong binigay sa kaniya ang payong sa bag ko, "Payungan mo ko. Ang lakas ng loob mong magprisinta, pero hindi mo muna sinigurado na puno ang tanke ng tricycle mo. Edi, hindi sana tayo naglalakad sa ilalim ng nakakapasong init. Tirik na tirik pa naman, doon pa nawalan sa mga walang sasakyang dumadaan." Masungit kong sabi sa kaniya.

"Mas maganda ka Mam sa malapitan, akala ko sa malayo lang..." so? Anong pinapalabas nito na kapag nasa malayo ay hindi na ako maganda. Eh, ano naman kung hindi maganda sa paningin niya. Huwag siyang tumingin.

Sa inis ko ay inabot ko sa kanya ang iyong papel na kung saan nakalagay iyong address na hinahanap ko. "Oh, ito hanapin mo. Tutal sabi mo naman ay taga-dito ka."

Habang naglalakad kami ay biglang napatigil siya, "Oh? "Tanong ko.

"Nandito na tayo, tumingin ka sa likuran mo." Sinunod ko naman siya, kaya napa-wow ako. Kaninong mansyon ito. Paano naman kaya nalaman niya? Hindi kaya.

"Hardinero ka ba dito? "Napasin kong napakunoot ang noo niya. Kaya napalingon ako sa likuran ko ulit kung saan makikita mo ang isang napakalaking mansyon na napapalibutan ng mga magaganda at namumulaklak na mga bulaklak.

"GABRIEL BRO! IKAW NA BA IYAN? TEKA, KASAMA MO SI-"Hindi na natuloy iyong sasabihin noong gwapong lalaki na sa tingin ko ay magkapatid sila. Dahil magkamukhang-mukha sila kahit kulay itim ang mga mata at buhok nang lalaki. Matikas at may magadang pangangatawan. Nang may biglang humarang sa harapan ko. Nang tingnan ko ay ang nakasimangot na kasama ko.

"Bro, kanina ka pa hinahanap na anak mo."

"Teka, may anak ka na? "Naguguluhan kong tanong ko sa kaniya. Napansin kong sinikmuraan niya ang lalaking nasa harapan namin.

"I mean, my son's waiting for you. So, is this what you're talking about? "He said while looking at me boyishly.

"Hey, Miss Beautiful, I'm Michangelo. Fresh and single." Tinanggap ko naman ang kamay niyang nakalahad. Nagulat ako nang bigla niya halikan ang likuran ng aking palad. Kaya napabitaw ako.

"May anak ka na, may gana ka pang mang landi. Alis "If this man is his sibling, it means he is one of the owners of this mansion.

"So you're not a tricycle driver or even a gardener? "Napatin ako sa kapatid niyang si Mike nang biglang napaubo ito.

"I am a tricycle driver, and I can be a gardener if you want me to." I just rolled my eyes at him, as if.

Someone's made me think that way before, but what happened? I shook my head and asked his brother.

"Good morning, sir. I am Freya Zyrene Vargaz. I was recommended by my school to be a full-time tutor for your son. May I ask where he is? And when will I start my work? "He only stared at Gabriel, then returned to me.

"Anytime. I mean, you can start now."?

"Okay, I am sorry about that. I am not informed that today is the start of my work. Can we adjust it tomorrow? I assure you that you will never regret your decision to choose me." I apologized.

"I bet he will never regret choosing you." Choosing who?

"What are you talking about, sir? ""I can't help but to ask him. He deeply sighed and answered me.

"Nothing; please drop the sir." You can call me Mike. Let's go. I will introduce you to your son. I mean to my son." Agad niya akong iginiya papasok ng mansion nila.

"Poor Gabriel. Balak pa atang paabutin ng isang dekada bago kumilos," he whispered. I wasn't focused on what he was saying to Gabriel, dahil ang atensyon ko sa batang nakaupo sa sa sopa habang nakatingin sa akin.

"Mommy! "I was surprised when he hugged me.

Mommy?

"Son, this is not your mom," Mike said to his son.

"She will be your tutor. Your mom is still busy with her work," he added.

"No, this is my mom! She's my mom! "nag-iiyak niyang sabi habang nakikipagtalo sa daddy niya. Lalapitan sana siya ni Gabriel, pero agad niya akong yinakap ng mahigpit na parang ayaw niya akong pakawalan.

"She's my mom," said Siaw Niya.

"You're my mom, mommy? "Where is his mom? How dare his mom leave him for her work?

"You can call me mommy." I wiped his tears.

"Yehey! I have a mom now! I can tell my classmates that I also have a mom. I have a beautiful mommy." nagtatalong niyang sabi habang nakangiti sa akin. Hindi ko alam pero parang may humaplos sa puso. Bigla may luhang tumulo sa kaliwang mata ko. Hindi ko mapigilan yakapin siya, dahil naalala ko iyong anak ko. Magka-edad siguro sila.

Biglang napatingin ako kay Gabriel; napaiwas siya ng tingin sa akin. Habang narining kong napabuntong-hininga ng malalim si Mike. Problem?

"Mommy, are you okay? Why are you crying? "He sadly asked me.

"How old are you? "I can't help but to ask.

"I'm turning seven this year." Iyong luha na kanina ko pa pinipigilan ay bumuhos na lang bigla. I can't help but to cry.

"I'm okay, baby," I sweetly said to him.

"Then why are you crying? I don't like it when you are crying. My heart feels sad." He looked at me before he gave me a hug.

"Silly, you're so cute." I looked at him because he was familiar to me. Don't tell me?

"You're right, po, mommy. I was the one who you met five years ago," he proudly said before he showed the ring in his pocket.

Oh, that ring. Haha, I can't help but smile. Finally, I moved on to that ring.

"You kept it, did you? "He proudly nodded.

"It's yours now; you can keep it." Nakangiti kong sabi sa kanya.

"Okay, mommy, I keep this ring the way I keep in my heart that one day I will see you." What an angel!

"We don't need to wait for Kuya Gabriel. If we still wait for you, another long year will pass. Destiny will make a way for you." Mike whispered, kaya hindi ko narinig dahil malayo ako sa pwesto nya nang sambitin nya.