สารไซยาไนด์ในเมล็ดเชอร์รี
"นี่!" แคสซิโอเปียหรี่ตา มองอเล็กซานเดอร์อย่างฉุนๆ "แคสซิโอปัส คือสัตว์อะไร"
"ใครจะรู้" อเล็กซานเดอร์ยักไหล่ "นายรู้จักหรือเปล่า"
บดินทร์ส่ายศีรษะเชิงไม่รู้
แคสซิโอเปียยิ้มเยาะ "ไม่ใช่สัตว์ แต่เป็นพืช"
"เธอรู้อยู่แล้ว จะถามฉันให้ได้อะไร"
บดินทร์ถามตนเองว่าเขาควรทำสีหน้าอย่างไรในตอนที่เเคสซิโอเปียพูด ขณะเดินผ่านไปว่า "เรียนรู้เป็นกลุ่มอย่างนี้เหรอ เฮอะ" เธอสะบัดเสียงในส่วนท้ายของประโยค กึ่งประชด กึ่งเอือมระอา กึ่งเบื่อหน่าย
"บางทีที่เธอถามอาจไม่ได้ต้องการคำตอบ" บดินทร์ใช้นิ้วชี้ไปที่ตำแหน่งหัวใจของอเล็กซานเดอร์ ก่อนจะเดินทางต่อ
อเล็กซานเดอร์ยักไหล่ "ถ้าถามแล้วไม่ต้องการคำตอบ จะต้องการอะไรได้อีก"
บดินทร์มองดูกิ้งก่าพิน็อคคิโอ... ด้วง สิ่งมีชีวิตที่แปลกตาและสวยงามอย่างเพลิดเพลิน
อเล็กซานเดอร์ถือไม้พลองเดินป่า พลางร้องเพลงอย่างอารมณ์ดี "โลกนี้ช่างสวยงาม -- มีเส้นทางอันหลากหลาย -- ประสบการณ์ชีวิตเสริมสร้างได้ -- จากทุกสรรพตลอดทาง"
"นายดูอารมณ์ดีมากเลยนะ"
"ฉันแค่รู้สึกเหมือนได้อยู่บ้าน"
"นายเกิดในป่าเหรอ แบบทาร์ซานน่ะนะ"
"เปล่า ที่นี่มีอาหารธรรมชาติ, ถ้าไม่มีพืช สัตว์รวมทั้งคนจะขาดอาหารสำหรับกิน ขาดน้ำสำหรับดื่ม และขาดออกซิเจนสำหรับหายใจ และที่สำคัญฉันเลือกบ้านป่าไม้ นายจำได้ใช่ไหม"
บดินทร์พยักหน้าหงึกๆ "แน่นอนอยู่แล้ว"
แคสซิโอเปียยืนบนปลายนิ้วเท้า เธอเอื้อมเด็ดผลไม้ป่า มีชะงักนิดหนึ่งเมื่ออเล็กซานเดอร์บอกว่าเมล็ดเชอร์รีมีสารประกอบไฮโดรเจนไซยาไนด์ที่เป็นพิษ ก่อนจะรับประทานมันเมื่อเปิด 'หนังสือยาวิเศษและสารพิษ' เล่มเล็ก
"เชอร์รีมีรสหวานไม่ต้องปรุงแต่ง แคลอรี่ต่ำ สารต้านมะเร็ง วิตามินซีสูง... ผลไม้ชนิดนี้มีเมล็ดเดียวตรงกลางและจะมีเมล็ดเล็กอยู่ข้างในอีกที เปลือกของเมล็ดชั้นนอกย่อยไม่ได้ แต่ถ้าเคี้ยวจนแตก... รีบนำส่งโรงพยาบาลเพื่อฉีดยาแก้พิษไฮดรอกโซโคบาลามิน..."
[สารไซยาไนด์มีผลต่อระบบหัวใจและหลอดเลือดทำให้ความดันโลหิตตก มีผลต่อศูนย์ควบคุมการหายใจทำให้หยุดหายใจ...]
"เมล็ดเชอร์รีไม่ถูกย่อยก็จริง เเต่ถ้าเผลอกลืนยังไม่ต้องกังวล มันจะเคลื่อนที่ผ่านกล้ามเนื้อหูรูดทวารหนักออกไปจากร่างกาย..."
มีความเห็นเกี่ยวกับนิยายเรื่องนี้ใช่รึเปล่า คอมเมนต์มาได้เลยไรต์อยากฟัง