CHAPTER 6

Ang kaharian ng Thallerion na pinamumunuan ni haring Xerxez ay bumuo ng apat na mga pinuno. Una si Matheros, siya ang kauna-unahang naging pinuno ng mga kawal, dahil mahusay siyang makipagdigmaan gamit ang mahabang ispada, mahaba ang balbas niya at malaki ang katawan. Maskulado kung kumilos, pati ang pangangatawan ay hubog panglalaki talaga. Dahil sa kanyang katapangan, ay nahimok niya ang mga kawal na maging matibay kahit sa kalagitnaan ng digmaan. At siya rin kasi ang pansamantalang nag-aasekaso sa kaharian kung may mga problema si Xerxez.

Pangalawa si Phalleon, isa siyang mahusay pagdating sa paggamit ng kalasag. Dahil sa talas ng mga mata niya at lakas, kapag inihahagis niya ang kalasag ay natatamaan ito kahit medyo malayo na ito o kahit tumatakbo ang kalaban ay kaya niyang tantiyahin kung saan ito babagsak. Siya naman ay mahilig magsiyasat at magkilatis sa mga tao lalo na sa mga baguhan at mga kalaban na nagpapanggap lang. Iyon naman ang kanyang tungkulin bukod sa pakikipaglaban, talagang naaasahan siya ng hari pagdating dito.

Pangatlo si Catana, bata pa siya ay pangarap na niyang maging pinuno sa mga kawal. Siya naman ay mahusay sa paggamit ng pana. Babae man siya pero pinakita niya sa hari na talagang may laban siya. Ipinakita niya kung gaano siya kahusay sa pana, hindi pangkaraniwan ang kanyang lakas at tapang dahil sa pana palang niya ay nagniningas na ito. Hindi pa naman siya gaanong bantog sa pakikipaglaban ngunit sisiguraduhin niyang hahangaan siya ng ilang kababaihan na takot sa paglusong.

Ang panghuli at ang pang-apat ay si Vethor. Kilala siya bilang mahusay sa paggamit ng mga patalim tulad ng balaraw, punyal at mga matutulis na itak. Matalas naman ang kanyang pandinig at mga mata niya, kaya't kung may magtatangka sa kanya ay tiyak naunahan na ito ng balaraw. Mabilis niya kasi itong inihahagis at tatama ng diritso sa kalaban na gusto niyang patamaan. Magaling din siya sa kamayan at pakikisuntok.

Samantala, nakatayo si Xerxez sa itaas ng koridor ng palasyo ay minamasdan niya ang mga kawal sa ibaba. Habang nandoon siya ay iniisip niya ang kanyang mga anak. Naging malungkot ang mukha ni Xerxez ng maalala niya na Hindi pa na gigising ang mga anak niya, at apat na araw na ang nakalipas.

"Marahil kung nandito ang mga anak ko, ay tiyak matutuwa iyon sa tabi niya. Meron sanang makukulit na ingay na maririnig niya sa mga Sandaling ito." Sabi ni Xerxez sa kanyang isipan, habang ginugunita niya ang kanyang mga anak, lalo na si Maximus na palage siyang kinukulit. Wala siyang ibang maisip kung paano niya ito magigising o ano ba ang lunas. Hindi rin niya matukoy kung isa ba itong sakit o anupaman. Isa lang ang kutob niya, ito ay kagagawan ng halimaw. Ngunit wala namang naniniwala sa kanya.

Ilang saglit lang ay Hindi niya namalayan na nandiyan pala si Matheros. Hindi niya na malayan na dumating ito para siya ay kausapin. Lumapit ito sa kanya dahil may problema itong dapat pagpasyahan ng hari.

"Mahal na hari." Bati ni Matheros. Medyo na gulat si Xerxez sa tinig na'yon, ngunit Hindi niya ipinakita na siya ay nagulat, kundi nagkunwari siyang may iniisip at sinagot niya ito ng parang ramdam na ramdam niya ang pagdating ni Matheros. "Ano ang iyong sadya't naparito ka?" Sabi ni Xerxez. "May kailangan ba tayong ayosin tungkol sa ating mga kawal?" Tanong pa niya. "Ngunit wari ko'y wala naman tayong dapat problimahin. Sa nakikita ko sa kinikilos ng mga kawal ko ay masisigla sila't kapuri-puring tingnan. Talagang magigiting ang mga kawal natin." Dagdag pa ni Xerxez.

"Mahal na hari." Bati ulit ni Matheros pero, parang sinasabi niyang dapat ng tumigil si Xerxez sa pagsasalita.

"Ano nga ba iyon, Matheros?" Taka ni Xerxez. "Tila yata nagdadalawang-isip ka sa pagpunta dito? May dapat ba tayong ayosin?" Pagusisa nito.

"Tama po kayo ng hinala! May dapat nga tayong ayosin." Sabi ni Matheros na parang tumataas ang dugo sa inis. "Ipaliliwanag ko na lang sayo, kung ano iyon?" Marahan niyang bitaw. "Ang ilan sa mga binatang-kawal ay nagrereklamo sa amin! Madalas ang sinasabi nila, nakakatamad at nakakapagod ang pagsasanay. May ilan naman, maaga ng nagsisinturon ng buntot! Mga duwag ang mga baguhang-kawal! Sila yong mga bago naming nakalap at natipon na mga tauhan para gawin nating mga kawal na mandirigma." Turo niya sa ibaba.

"Ilan lahat sila? Tanong ni Xerxez habang minamasdan niya ito.

"Kung yang bilang na'yon ay Hindi hihigit o lalampas sa isang daan. Subalit ang kabuuhan sa atin dito sa Thallerion ay anim na libo ng kawal. At sa pangkat naman ng Peronicas, ay aabot daw sa dalawang libo. Sa Thartherus naman ay limang libo, at ganun din sa Latheruz ay limang libo din. At sa Vhorlandrus naman ay apat na libo. Ngunit sabi nila madadagdagan pa ito. Kaya't sana sa atin naman ay madagdagan at hindi mabawasan. Baka isipin ng mga kasama mong hari mahina tayong magpapalakad sa mga sutil nating kawal." Sabi ni Matheros.

"Ikinalulungkot ko kung ganun, ay dapat ay aksiyonan agad natin ito." Medyo may pagkadismaya sa mukha.

"Ngunit may balita ako sayo." Napalingon agad si Xerxez sa sinasabi ni Matheros. Iniisip niya kasi na baka tungkol ito sa halimaw. "Ano ang balita?" Dagli niyang tanong.

"Ang mga retiradong kawal at mga nakaligtas na mandirgma noon, na matatanda na, ngunit may mga lakas pa ay sinabihan kaming handa daw silang sumabak muli sa digmaan." Sabi ni Matheros na may galak sa mukha. "Ngayon, pag-isipan mo ito ng maige. Alin sa kanila ang pipiliin mo? Iyon bang isang daang-kawal ngunit duwag naman o ang mga matatandang mandirigma na matatapang pa kaysa sa ungol ng liyon?" Tanong ni Matheros na may paghahamon.

"Sino ba ang hari? Bakit ayaw nilang sumunod sa ipinagbibiling-utos ng hari? Hari ba sila? Sino ba sila para magreklamo? Mga kawal lamang sila na dapat sumunod sa imamando ng hari." Marubdob na sagot ni Xerxez. "Ngunit naiintindihan ko ang mga iniinda nilang sakit na mawalay sa kanilang mga mahal sa buhay kung sakali mang masawi sa digmaan. Ngunit kung walang pagtitiis, di rin tatagal ang inaakala nilang kaligtasaan, didilat ang katutuhananang maraming naghihintay na kaaway , upang bantayan ang palasyo na maubusan ng sandata para sila ay makapasok at makaatake ng walang kaano-ano. " Sabi pa ni Xerzes. "Ngayon, hayaan mo akong talian sila sa mga liig nila dahil masyado ng mailap sila na parang pinakawalang mabangis na hayop na halos hindi na makakilala sa hari. Ipakita nyo sa kanila ang kahigpitan ko! Para makita nila kung paano ko patutulisin ang mga ngiping mapupurol na katulad nila!" Mapoot na sabi ni Xerxez kay Matheros.

Kinaiinisan ni Xerxez ang mga tao na ayaw sumunod sa kanya at yong mga matitigas ang ulo. Lalo na ang mga duwag. Ayaw niyang marinig na sabihin ng ibang lahi na duwag ang mga Thallerion. Sapagkat, ang lupain ng Thallerion ay bantog at kilalang matapang at mga magigiting na mga mandirigma. Gayunpaman, marami ng kaaway ang napabagsak nito. Kaya naman, pangit sa pandinig ang tawaging duwag ang Thallerion. Nakakawala ito ng sigla at digninidad. Kaya't ang katagang duwag ay katatawanan ng sinumang makarinig non.

Naging mabigat ang mga balikat ni Matheros sa kaaalala dahil iniisip niya na baka pagdating sa kalagitnaan ng digmaan ay magsipagtakbuhan ito pauwi at magsipag-atrasan ito dahil sa takot. Talaga namang kahiya-hiya ito kung ganoon ang mangyari.

"Matheros, maaari ba tayong mag-usap ng tayo lang?" Pagkuha niya sa pansin ni Matheros. "Alam Kong Hindi ka naniniwala sa sinabi ko na tungkol sa halimaw na nakita ko." Napailing at parang matatawa si Matheros dahil iniisip niyang tuluyan ng nabilog ang isip ni Xerxez sa mga kababalaghan.

"Ano bang pinagsasabi mo, Xerxez?" Sabi niya na parang mapapatawa. "Hanggang ngayon ba ay naniniwala ka parin doon?" Seryoso na ito ng mukha.

"Totoo ang nakita ko!" Pagpipilit ni Xerxez. "Maniwala ka sa hindi, nangyari talaga ang lahat ng kababalaghang iyon." Sabi ni Xerxez na talaga namang pinaghirapan niyang masabi iyon para lang maniwala si Matheros. At ang kasiryosohang iyon nakikita talaga sa mukha ng hari. Walang ibang maisip si Matheros kundi isang salat na salita.

"Okey," Sabi ni Matheros nama'y pagdadalawang isip. "Sige. Pero wala kana mang basehan na talagang nakita mo iyon?" Nagkaroon siya ng hindi timbang na pag-iisip. Maniniwala ba talaga siya o kukutyain nya ang hari dahil sa mga pinagsasabi nito. Sabi nito sa kabilang bahagi ng kanyang utak. Hindi siya makapaniwala na ganito ang nangyayari sa pag-iisip ng hari. Dati hindi naman ganito kasiryoso ang hari sa mga kababalaghan, tinatawanan lang niya ito.

"Ang nasirang pader! Hindi ba kayo Nagtataka doon? Sa mga anak ko, na hanggang ngayon nalulunod sa mahaba't peligrosong pagkatulog nila? Hindi pa ba kayo nagtataka doon?" Pagpapaintindi ni Xerxez. Napaisip tuloy si Matheros sa mga Sandaling iyon. Nakikita niya kasing apektado ang hari, nag-alala at naghahanap ng tulong at alam niyang siya ang nais hingian ng tulong ni Xerxez. Sa palagay niya, dapat na siyang maniwala sa hari. Wala naman talagang kaaway na nakapasok kaya't imposibling mawawasak lang ang pader ng walang dahilan. Dahil kung meron mang kaaway tiyak makikita nila iyon. Kung magdududa pa siya, sa sinasabi ni Xerxez maaaring masasaktan pa si Xerxez dahil hindi siya naniniwala. At wala na mang mawawala kung paniniwalaan niya ang hari.

"Ano ang gusto mong mangyari?" Pagpapalakas-loob niya sa hari.

"Halika," sabi ni Xerxez na nagmamadali sa paglakad. "May ipapakita ako sayo." Pahabol pa niya. Nagtataka tuloy si Matheros kung ano naman ang nais ipakita ni Xerxez sa kanya. Marami siyang naiisip na bagay na posibling iyon ang nais ipakita sa kanya. Subalit maya-maya'y nagtaka siya kung bakit pumunta sila sa lugar na hindi pamilyar sa kanya, papunta sila sa isang silid. Personal itong silid ni Xerxez kaya't walang ibang pumapasok dito maliban lang kung guwardya ka ng hari. Ito ang tanging silid na masasabi ni Xerxez na may katahimikan, dahil kung gusto niyang mapag-isa o nababagot siya ay dito siya pumupunta. Bago pa sila makapasok, tinanong muna niya si Xerxez.

"Ano ba ang gusto mong ipakita sa akin?" Paniniguro ni Matheros. Nagtataka rin siya kung ano ang laman ng silid na'yon. "Diyan na ba?" Tanong pa nito.

"Halika pumasok ka." Udyok ni Xerxez.

Pagpasok ni Matheros bumaha sa kanyang paningin ang mga larawan, may mga malalaki at may maliliit na kwadrado ng larawan. Kumikislap ang mga mata niya na parang hindi makapaniwala sa nakikita. Linibot niya ang buong sulok ng silid, para makuha lang niya ang kabuuhan ng silid at para makita niya ang lahat. Nakita niya ang mga asawa ni Xerxez na nakapinta sa oleo. Nakita din niya ang dating hari, na ama ni Xerxez at ang katabi ng dating hari ay ang kanya ring ama. Marami pa siyang nakita doon. Ngunit nakuha lang ang pansin niya ng makita ang isang larawang sa harapan nila, ito lang kasi ang naiiba. Tinitigan niya ito ng maige ngunit natigil lang iyon ng lumapit si Xerxez doon sa kanyang tinititigang larawan.

"Matheros, sana maniniwala ka na sapamamagitan nitong pininta ko." Sambit ni Xerxez, na parang nagmamakaawa. "Hindi ko ito kathang-isip lang. Ginawa ko ito sa abot ng aking makakaya, kung ano ang nakita sa kababalaghan iyon." Mariin niyang paliwanag.

"Kung ganun, totoo nga ang halimaw na sinasabi mo?" May parang hilakbot na tumama kay Matheros. "A-anong plano mo dito? Hindi ba iisipin nila tuloy na baliw tayo dahil naniniwala tayo sa hindi nila pinaniniwalaan? Sa isang kababalaghan?" Panghihinang-loob na sagot ni Matheros.

"Ang anak ko ang inaalala ko, nasa panganib ang dalawa! Matitiis ko ba'yon?" Napahikbi sa kalungkutan ang hari. Natahimik na lang din si Matheros, dahil wala rin siyang magagawa, kundi makinig na lang sa winiwika ng hari.

"Ano ba ang magagawa natin? Ano sa palagay mo, isa ba itong sumpa na galing sa halimaw na'yon? O isang mapanganib na sakit na dumapo sa mga anak ko?" Tanong niya na parang nalulunod sa kalagitnaan ng karagatan at nawawalan ng pag-asa.

"Ang mabuti pa, magpatawag tayo ng mga marurunong na salamangkero! Magpapahanap tayo sa ating mga kawal, at sasabihin nating, bibigyan ng malaking gantimpala sa sinumang makakapagsabi ng lunas sa sakit ng mga prinsipe." Matalinong ideya ni Matheros.

"Tama!" Nabuhayan si Xerxez sa pagkarinig niya non. Halos lumuha ang mga mata niya sa galak. "Sige, Matheros ganun ang gagawin natin. Itataya ko ang aking kayamanan para lang sa ikabubuti ng mga anak ko." Masayang tugon pa nito.

"Kung ganun, aalis na ako, kukuha ako ng mga kawal at uutusan ko sila na maglakbay na ngayon din, para makapagsimula na silang makahanap ng mahuhusay na mga salamangkero at mga pantas na natao na marunong hubarin ang problema mo mahal na hari, Xerxez." Ganadong sagot ni Matheros.

"Sige na kung ganun, agahan mo na sila sa paghahanap at para makahanap sila ng maaga, nang maaga ding magamot ang mga anak ko." Pag-uutos niya kay Matheros.

Ganun nalamang ang kagalakan ni Xerxez ng maiwan siya doon sa silid dahil kahit sa mga oras na ito nagkaroon siya ng pag-asa na kahit paano mapapagaan ang kanyang loob dahil tinulungan siya ng kanyang Pinsan na tapat pa niyang kaibigan. Nagpapasalamat ang kanyang puso't isipan dahil Kay Matheros na naging katuwang niya sa lahat ng problema niya, dati pa. Pagkatapos noon pumunta na lang siya sa kwarto niya para kumustahin ang mga anak niya na natutulog pa hanggang ngayon.

Kinabukasan, panglimang araw na mula sa pagkakatulog nina Pyramus. Maagang pinatipon ni Xerxez ang mga sugong pinuno niya, para sa napag-usapan nila kahapon ni Matheros. Ayaw din niya kasing masira at humina ang pagsasanay at paghahasa sa mga kawal, kahit may kasalukuyan siyang pinoproblema ngayon. Si Catana ang kanyang inutusan na papuntahin ang mga kasama nito, doon sa silid-pagpupulong, dahil si Catana lang ang una niyang nakita sa loob ng palasyo simula ng lumabas siya sa silid niya, pero sa katunayan papalabas narin sana ito ng tawagin ng hari. Nasa labas na kasi ang ibang kasama ni Catana at maaga silang nagsimulang magensayo. Agad namang simunod si Catana sa iniutos ng hari. Doon nalang hinintay ni Xerxez sa silid-pagpupulong ang apat. Medyo may katagalan ang pagdating ng apat dahil nagkagulo pa sa labas, naiinis kasi si Phalleon sa kalangyaan ng ibang kawal doon. Pinagalitan niya ang mga ito dahil matitigas din ang ulo ng iba.

"Bwesit na mga kawal na'yon!" Inis pa nga na sabi ni Phalleon. Narinig iyon ni Xerxez dahil malapit na ang apat sa pinto. Alam na ni Xerxez kung ano ang dahilan kaya't Hindi na siya magtataka pa. Pagpasok ng apat sinalubong sila ng tingin ng hari. May anim na kawal sa gilid na nagbabantay. May maliit na bintana doon sa gilid at may mga aklatan naman doon sa likod ni Xerxez, nakaupo kasi si Xerxez na nakaharap sa pintuan kaya't parang natatalikuran niya. May mga mapa na nakabalandra sa silid, malaki at malapad. Meron din doong nakalagay na mga lumang kagamitan na parang adorno na lang ang silbe. Hindi na din iyon bago sa kanila dahil ilang ulit na silang pabalik-balik doon para sa pagpupulong. Doon narin nakalagay ang libro ng kasaysayan ng Thallerion, dahil kung meron silang nais alamin tungkol sa kasaysayan ng isang tao o ng isang bagay ay doon na nila inaaral. Hindi na nila kailangan magtanong sa mga matatanda o sa mga marurunong na tao, dahil para sa kanila kabubuhan na'yong hindi marunong bumasa sa kasaysayan. Kaya't mahalaga ang kasaysayan para sa kanila.

Bago nagsimula ang pagpupulong ay siniguro muna ni Xerxez ang tungkol sa hudyat na ipinadala sa lupain ng Ossibuz. Dahil wala pang balita si Xerxez kung nakabalik na ba sina Cathark.

"Kumusta na si Cathark? Nakauwi na ba siya?" Tanong ni Xerxez.

"Kahapon lamang, mahal na hari." Mabilis na sagot ni Matheros. "Subalit, ayon sa sinabi ni Cathark, na ayon naman sa hari ng Ossibuz. Wala daw silang takot na makipaglaban sa atin! May ibinilin itong panata sa atin."

"Ano naman daw iyon?" Tugon agad ni Xerxez. Natahimik din ang iba.

"Wag daw tayong masyadong magpakahanda, dahil nasisiguro daw niyang tayo ang iiyak sa huli at magsisisi. Tapos daw ay ibubunyi daw niya kung sino ang manalo?" Pagpapatuloy ni Matheros.

"Ha, kung makapagsalita ang Matar na'yon!" Sabi ni Phalleon.

"Iyon lang ba ang sinabi ni Matar." Sabi ni Xerxez pero nagsisimula na siyang mag-aanalisa sa mga sinabi ni Matar. "Debale, wag muna natin pansinin iyon, ang mahalaga ay alam na natin kung ano ang sinabi niya, pero wag parin tayo magpakakampante. Baka nga may nakatagong lihim na hindi natin alam." Pagpapakalma niya sa mga kasama.

"Wag tayong mag-aksaya ng oras, mahal na hari." Sabi ni Matheros. "Simulan na natin ang maikling pagpupulong na ito." Udyok niya sa mga kasama.

"Ano nga ba iyon, mahal na hari bakit mo kami inanyayahan sa pagtitipong ito?" Tanong ni Catana na medyo napailing sa hari.

"Ano ang dapat nating pag-usapan? Sabi naman ni Vethor na nakatayo malapit sa bintana. "May dapat ba tayong bigyang pansin?" Nakatingin na siya sa mga kasama. Seryoso naman ang lahat habang naghihintay sa isasagot ng hari. Pero parang nahuhulaan na ni Matheros kung ano ang sadya nito pagpupulong.

"Kahapon nabalitaan ko na sinusuway kayo ng mga sutil na mga kawal. Matitigas daw ang ulo at mga duwag! Tama ba?" Pagbubukas ni Xerxez sa diskursiyon. "Malaki ang maidudulot nito sa atin, kaya't isa man sa kanila ang magkamaling sumuko, lahat damay-damay na."

"Ano ang ibig mong sabihin, mahal na hari?" Pagtataka ni Catana. "Ibig mo bang sabihin, napakadelikado ang digmaang ito, na hindi pwede magkamali? Kahit ni isa?"

"Ang ibig sabihin lamang ng hari," galing iyon boses ni Phalleon. "Hindi lang panalo o tagumpay ang dapat lasapin, bagkus ang karangalan at dignidad ng Thallerion pinaka-kinakailangan, upang tumayo ito ng walang takot o hiya na humarap sa buong mundo."

"Ganun nga ang ibig kong sabihin, mahirap kung-" napatigil si Xerxez ng guluhin siya sa isang katanungan na galing Kay Vethor, hawak niya ang isang bagay na galing sa Ossibuz, isang lumang makapal na papel na sinulatan ng dugo ng uwak. Maganda din naman ang istilo ng pagkasulat kaya't hindi naman basta-bastang makukutya, pero ang ikinainis nila ay bakit dugo ng uwak ang ibinigay nila talagang pinapainit niya si Xerxez. Hindi iyon ipinakita ni Matheros kanina dahil alam niyang masusuklam lang lalo si Xerxez. Hindi rin ito gaanong mahaba ang pagkakasulat kaya't Hindi din mahaba ang sukat ng papel, Hindi ito pangkaraniwang papel lang. Napansin agad nila ito na hindi ito dugo ng tao kundi dugo nga ng uwak dahil may palugit itong isang balahibo na nakadikit sa papel.

"Hindi ba kayo magtataka sa tugon ng mga Ossibuz?" Pag-agaw ni Vethor sa pansin ng lahat. "Bakit siya magagalak kung hindi panaman nagaganap ang digmaan? Nagagalak ba siya dahil iniisip niya matatalo tayo? O baka...?" Pag-iisip pa ni Vethor.

Napaisip din ang lahat pero kanina pa nagiisip si Xerxez kung ano nga ang ibig sabihin ni Matar. Pero isa lang ang kutob niya, may binabalak si Matar. Isang masamang hangarin! Mabilis na nagdadalumat ang lahat, pero lahat sila ay blangko maliban lang sa pananaw ni Xerxez. O kung paano niya unawain ang mga litrang iyon.

"Isa lang ang kutob ko," Sabi ni Xerxez sa katahimikang iyon. "Isa lamang itong landas na umukit ng dalawang panibagong daanan. Una ang maniniwala sa kanyang mga walang kwentang salita, para lang maloko niya tayo na maayos lang kasunduan. Pangalawa, alam Kong dahilan lang niya iyan, pero natitiyak Kong may bahong itinatago si Matar sa atin na maaaring magdudulot kapahamakan." Sabi pa ni Xerxez na pinag-isipan niya ng malalim, kanina pa nang dumating ang tugon ni Matar sa kaniya.

"Hindi po dudang, may binabalak ang Ossibian!" Sabi ni Catana.

"Mautak din ang hari ng Ossibuz," sabi naman ni Matheros. Nakatutok siya sa mukha ng hari, para makuha ang pansin nito sa kanya, dahil nahahalata niyang patuloy pa itong nag-iisip ng malalim. "Kaya walang duda talagang, may gagawin iyon laban sa atin?" Mataginting nitong sagot.

Nagkaroon ng kakaibang pananaw si Xerxez, na iyon naman ang ikinagulat ng lahat. "Hindi kaya, may ibang makikidigma sa atin?" Malikot masyado ang pagkakabigkas ni Xerxez kaya't parang wala din siyang naunawaan sa kanyang sinabi na ibig lang sabihin ay Hindi siya desidedong, kung tama ang kanyang hinala.

"Ano!?" Hilakbot ng lahat. Halos tumaas ang kanilang mga katawan sa Hindi maintindihang gulo sa isipan, kung kailangan ba nila itong tanggapin sa utak para eproseso, pero malayong-malayo naman sa kanilang sariling pananaw at kuro-kuro kung baga nagkaisa ang kanilang panig kaysa Kay Xerxez. Malayo sa iniisip nila ang sinabi ni Xerxez sa kanila, malabo din silang pumanig dito.

"Subalit, wala tayong proweba na magpapatunay na ganun nga ang plano ni Matar?" Nagsasalubong ang mg kilay ni Phalleon dahil sa hindi pagsang-ayon. "Dapat ba natin itong isipin?"

"Linawin nga natin!" Singhal ni Catana habang naguguluhan. "Bakit ba napunta doon ang usapan? Bakit Hindi tayo magpatuloy sa iisang deriksiyon lang, para hindi tayo magkagulo." Masimangot nitong banat.

"Palagay ko sang-ayon ako sa ating hari." Sabi naman ni Vethor, na parang nakakita ng anong bagay na matatagpuan sa likod ng bintana. Umatras siya sa binta at iyon naman ang ipinagtataka ng mga kasama.

"Anong problema Vethor?" Tanong ni Matheros. Na sinundan din ang tingin ni Vethor na papunta sa bintana. "Uwak! Itim na uwak!" Hilakbot niya.

"Tanga saan ka naman makakakita ng puting-uwak, aber?" Sarkastikong bato ni Phalleon Kay Matheros.

"Hindi yon ang ibig Kong sabihin, sabi nila kapag nakakakita ka raw ng ganito, ibig sabihin masamang pangitain na ito!" Paliwanag ni Matheros. "Isang panganib! Isang kasuklam-suklam na panganib!" Napatigil at halos Hindi makalunok sa takot ang lahat. Pati din ang hari ay kumbensidong-kumbensido sa sinabi ni Matheros.

"Nagdadala yan ng kamalasan!" Sagot naman ni Vethor. "Kailangan yang bugawin at palayasin sa lugar na ito o kaya patayin agad!" Ngunit pilit naman na kinukumbensi ni Phalleon ang lahat na tigilan na ang pag-iisip ng ganun.

"Ano ba kayo, uwak lang yan!" Sabi ni Phalleon na pangiti-ngiti pa. "Bakit ba kayo maniniwala sa mga bagay na madalas panakot lang sa mga bata?" Panunumbat pa niya sa mga kasama. "Tingnan nyo lilipad agad yan, baka kasi Hindi niya tayo nakita, bulag siguro!" Siya lang talaga ang nag-ingay sa mga oras na'yon, at ang natira ay nakatutok lang sa kanya. Binuksan niya ang bintana. At ipinakita pa niya kung ano ang hitsura ng uwak.

"Shooo! Shoo!" Bugaw niya dito, ngunit sa halip na lumipad ay tinutukan siya nito ng kakaibang tingin. At humuni pa ng malakas. "Uwaaak! Uwaaaak!"

"Ano bang kailangan mo ha?" Inis na sigaw ni Phalleon. "Bingi yata!"

"Paalisin mo na!" Utos ng hari. Inutusan din niya ang isang kawal na ibigay kay Phalleon ang isang mahabang kalasag. Ngunit tumanggi si Phalleon.

"Wag na kakamayin ko nalang itong walang hiyang uwak." Pag-aalboroto niya.

"Shoo! Umalis ka bwesit!" Nung malapit na ang kamay niya dumikit sa uwak ay bigla itong tumuka sa kanya ng malakas at nasugatan. Lumipad agad ito ng hindi man lang nakapaghigante si Phalleon. "Aray! Bwesit ka uwak!" Alimura niya sa uwak dahil sa inis at galit. Isinara niya agad ang bintana at pagkatapos humarap siya na hawak-hawak na ang dumudugong kanang kamay nito. Kakaiba ang sakit at hapdi na nararamdaman niya. Parang kinukurot ang kalamnan sa bahaging kamay niya. "A-anong nangyari sayong kamay?" Gulat na sabi ni Catana.

Biglang namutla ang kulay ni Phalleon at nanginig ito sa lamig na siya lang ang nakakaranas. Ang pakiramdam naman ni Phalleon ay parang inaatake siya ng mabagsik na trangkaso. Ang kanyang paningin naman ay parang mabulag sa liwanag, na kahit hindi naman maliwanag sa loob ng silid. Siya lang ang nakakaramdam ng kakaibang pangyayari sa kanyang katawan. Parang nalulula siya at pagkatapos nakakaramdam siya ng masangsang na hangin ngunit na wala rin ito ng ilang saglit. Bumalik na ang kanyang mabuting pakiramdam. Pagtingin niya sa kamay wala ng dugo na umaagos, na parang natuyo na ito, ngunit parang nagbabago lang ang kulay ng sugat niya, parang maputla na dapat ay mapula dahil sa dugo pero hindi naman masyadong napapansin na umiiba ang kulay ng sugat. Tinitigan lang siya ng mga kasama niya, habang nagugulat sa kanyang kinikilos lalo na ng humarap ito kanina. Tumawa siya.

"Ano ang nangyayari sainyo? Bakit kayo nagugulat, nako naman, napaalis ko na nga ang uwak ganyan parin ba reaksiyon ninyo?" Sita niya sa kanyang mga kasama.

"Ano ang nangyari sa uwak?" Tanong ni Matheros. "S-sa kamay mo?"

"Hayon, halata namang lumipad! Nainis siguro kaya tinuka ako! Bwesit talaga!" Inis pa din na sambit ni Phalleon. "Hay wala lang ito! Uwak lang yon!" Umupo agad siya pero parang nakakaramdam siya ng matinding pagkauhaw. Mabuti na lang may tubig sa harapan niya kaya't kumuha siya ng baso, pero parang kulang, kaya kumuha ulit siya at uminom pero talagang kulang parin. Kinuha na talaga niya ang pitsel na yari sa bubug at inubos ang tubig. Doon pa nakahinga ng maluwag si Phalleon. Humihingal siya at nagpasalamat dahil nawala na ang uhaw niya. Halos bumuhos ang katahimikan sa mga Sandaling iyon, Hindi sila makapaniwala na magagawa iyon ni Phalleon. Hindi sila makasalita at makapag-ingay dahil sa hindi pangkaraniwang kinikilos ni Phalleon. Pagkalipas ng ilang minuto, doon pa sinundan ng salita ni Phalleon.

"Pasinsiya na kayo, di ko matiis ang uhaw." Sabi nito na medyo na hihiya sa mga kasama. Dahil titig na titig ang lahat sa kanya. May kakaiba talagang nagaganap, kung baga'y kapanipanibago ang takbo ng Sandaling iyon, na tila ba nabalot iyon ng kababalaghan. Naging normal narin ang kinikilos ni Phalleon, at natigil narin ang hilakbot sa mukha ng lahat nang makita nilang panatag na ang kapaligiran.

"Kalimutan na natin yon," Paguudyok ni Xerxez sa mga kasama. "Balik tayo sa normal na usapan."

"Ano nga ba ang ating pag-uusapan?" Tanong ni Catana. Ngunit may kaunting gitla pa sa mukha niya. Pero sa tanong na'yon, si Phalleon ang tumunog.

"Nakasisiguro ka ba, Mahal na hari, sa posibling gawin ni Matar sa atin?" Nanlalalim na boses ni Phalleon.

"Palagay ko din," Aniyang sambit ni Vethor na walang ibang masagot. Habang tahimik pa ang hari na nakikinig. "Basta ako, susunod na lang ako sa agos ng panahon." Panigurong paghahalukipkip ni Matheros.

"Hindi naman masama kung mag-isip tayo ng iba, at maghinala." Sabi ni Catana na parang sumasang-ayon narin sa panig ng hari. "Mabuti ang maghinala kay sa magpakakampante. Hindi ba?"

"Tama ka nga Catana, mabuting maging matalas ang ating pang-amoy, kaysa sa magpakatanga at mabilog sa kanilang kasinungalingan." Masayang tugon ni Xerxez. "Dahil kapag ang taong-uhaw sa kayamanan at sakim, ay tiyak hindi matatahimik at hindi rin mapapakali. Madalas, ito ay gumagawa ng palihim na taktika para sa laban. Lahat susuungin!" Paliwanag pa ng hari.

"Tama nga kayo, mahal na hari." Angal ni Vethor. "Gayunpaman, kapag nagugutom ang mga tigre, madalas umaatake ito ng palihim!" Tumango lamang ang lahat na ibig lang sabihin ay naiintindihan nila ito.

"Kung nauunawaan ninyo ang ating pagpupulong at kung naiintindihan ninyo ang pinag-uusapan natin. Malamang, alam nyo na kung ano ang gagawin nating lahat!" Nagtataginting boses ni Xerxez, na halos makuha niya ang buong presensiya ng lahat na nandoon. Alam na ni Catana kung ano isasagot niya sa hari.

"Magbibigay ako ng utos sa mga kawal," Minasdan muna niya ang lahat bago nagpatuloy. "Ang lahat ng kawal na marunong gumamit na pana ay titipunin ko, upang magbantay sa bawat kanto ng palasyo, at upang magmasid sa labas ng kaharian. Kung ano man ang kanilang makita't mapansing kahinahinala tiyak hindi ito makakaligtas; pauulanan sila ng mga palaso kapag matanto ng ating mga kawal na may mga kalaban!" Matulis na pagkakasabi ni Catana, na halos hindi natatakot.

Nagalak ang hari sa sinabi ni Catana, maaaring kapaki-pakinabang ang mga panatang yon. Hindi rin nagpatalo ang mga kasama nito, kaya't mabilis na binanatan ni Matheros. At sinundan din agad ni Phalleon.

"Ako naman, mahal na hari," Pakitang-gilas naman ni Matheros. "Aatasan ko ang mga malalakas at malaki ang katawan para magbantay naman sa lahat ng lagusan. Isasara nila ang matibay na bakod na pader na nakapalalibot sa ating kaharian pagpasok ng gabi, at ang makapal naman na pintuan ng palasyo ay buong araw at gabi nila ito gwagwardiyahan, upang walang sino man ang makapasok na mga kalaban, sa oras na may mangahas na lusubin tayo." Malagaslas naman na panata ni Matheros.

"Meron din akong masasabi," Hiyaw agad ni Phalleon. "Para sa akin, upang lubos na mapanatag tayo, aatasan ko ang ilang kawal na manatili sa labas ng kaharian, maglalagay sila ng maliwanag na sulong-apoy sa palibot nito. Doon sila sa labas magmamatyag buong magdamag. Magbabalat-silang parang mga damo na hindi nakikita. At kapag meron ngang mangahas na kalaban, agad na magsisigawan ang trumpeta bilang isang hudyat na sinasalakay na tayo ng mga kalaban."

Ngumiti ang hari, dahil lubos na kasiya-siya ang mga ideya nila. Subalit medyo napailing ang hari at tinapunan niya ng tingin si Vethor, masyado kasi itong tahimik, at parang walang plano na makisalo-salo sa deliberasyon ng mga kasama. Iniisip tuloy ng mga kasama ni Vethor na hindi siya nag-iisip ng sagot. O ang magiging kontribusyon nito sa kasama. Pero siyempre, may inilaan na siyang tugon. Hindi rin naman niya hahayaang wala siyang maisasagot.

"Mahusay! Malaki ang tulong niyon sa ating kaharian. Hindi ko na pakikialaman ang inyong mga plano, hahayaan ko kayong, kayo ang mamahala sa mga kawal natin. Kayo ang bahala." Sabi ni Xerxez. "Vethor, ano ang iyong magiging tugon, sa mga suliranin natin sa palasyo?"

"Ano ang ideya mo?" Kanya-kanyang tanong naman ng tatlo.

"Simpli lang," Mahinahon na sagot ni Vethor. Naging malamig tuloy ang tingin ng lahat sa kanya dahil, hindi nila aasahan ang ganoong sagot.

"Ano ang iyong ipinapahiwatig, Vethor?" Tanong ni Matheros.

"Maayos ba yon na sagot?" Nangunguyam na sambit ni Phalleon.

"Siguro naman, matutawa kami sa sagot mo, Vethor." Sabi ni Xerxez. "Sige pagpatuloy mo ang iyong sasabihin."

"Sabi nga nila, aanhin mo kung panalo ka sa pagpapalakad ng mga taktika pero kung talo naman ang hari, at hindi nadepensahan." Lumulusong sagot ni Vethor. "Kung kaya't hahatiin at hihiwain ko ang mga kawal na sa paningin nyo'y walang silbe at mga duwag!" Mabugsong wika ni Vethor.

"Anoo?!" Pagdadaing ni Phalleon. "Bakit hahatiin mo pa sila, wala ngang silbe yon! Dapat ngang pag-isahin sila dahil sakit lang ng ulo ang aabotin mo doon. Puro kadaskulan lang ginagawa nila. Kainis!" Katwiran niya. "Bakit ba kasi may nabubuhay pang katulad nila?" Maang pa niya.

"Ngayon lang ako nakarinig ng ganyang sagot na mas pinapahalagahan pa ang mga walang silbe?" Naninitang sabi ni Catana. Sinulyapan ng hari ang lahat dahil walang tigil na namamaso ang mga katanungan, at magugulo ang takbo ng usapan. Kaya't minabuti ng hari na pigilan sila.

"Tumahimik muna kayo!" Pigil ng hari. "Hayaan nyo munang patapusin siya at hayaan nyong ding pakinggan muna ang sasabihin ni Vethor. Nang sa ganun, maintindihan natin ng buong-buo." Pahiwatig ni Xerxez. "Sige na Vethor, ipagpatuloy mo na." Sabi nito nong nagsimula na ang katahimikan.

"Ang mga kawal na masasabing mahina, ay mahahati sa dalawa." Linibot muna niya ang mga mukha nila kung may magmagrereklamo pa ba o may magbibigay ng kominto, ngunit sa wakas ay nakinig naman ang mga ito hari. Kaya't nagpatuloy siya. "Ang unang pangkat na mabububo ay isesentro ko sa pagbabantay sa hari. Hindi sila aalis sa tabi ng hari. Susunod sila saan man gusto ng hari. Lagi sila magmamasid sa paligid at sa mga kilos ng tao, lalo na sa paglalakbay patungo sa digmaan. Sila rin ang magiging matibay na panggala sa hari." Nakikita ni Vethor na nakangiti na si Xerxez pero pinipigilan lamang niya ito. Naging malalim din katahimikan, dahil inaasahan din nila ang pangalawa at karugtong sa panata ni Vethor. "Ang pangalawa naman, magbabantay sila sa mga prinsipe. Idadagdag ko narin ang mga matatandang kawal, dahil gusto nilang magkaroon ng gawain. Kaya't ihahalo ko sila sa mga manggagawa at tagahanda sa lahat ng kagamitang pandigma. Gagawa sila ng isang proyekto, isang matitibay na mga misil. Malaki ang tulong ng misil para wasakin ang kaharian ng mga kalaban natin. Dahil sa misil na'yon na paparesan ng mga batong sinilyaban! Maaaring wasakin nito ang kaharian nila. Kaya't Yon ang silbe ng mga walang silbe sa pakikipaglaban at ayaw pumatay sa sariling mga kamay."

Napapalakpak ang hari, dahil kahanga-hanga ang panata ni Vethor. Kahit sina Phalleon ay natahimik at hindi nakapagsalita.. Sino kasi ang mag-aakala na sa gaya ni Vethor ay makakaisip ng ganun. Alam nilang si Vethor ay hindi marunong magsulat pero marunong magsalita. Nagustuhan talaga ng hari kaya't sumang-ayon ito.

Kaya, nang umalis na sila sa silid ay kanya na nila ito sinimulan, pero meron lang silang kaunting pagsasaayos sa mga kawal, na nais nilang ipangkat-pangkat para lang mangyari ang nais nilang mangyari. Ang kanilang pinagplanuhan. Nagtagumpay nga sila, at nakita iyon ng hari, ang naging kaunlaran sa ginawa ng mga pinuno.