ตอนที่41.

หลังจากจบเรื่องในช่วงเช้าวันใหม่หลงจือหยางก็ต้องรีบออกไปจัดระเบียบของคนอื่นๆ ตอนนี้ร้อยสามเสาหลักล่มสลายอย่างเป็นทางการ ยิ่งสูญเสียผู้เฒ่าหวังเค่อซวนระดับSไปแล้วด้วย

บางส่วนที่เหลือรอดก็กลายเป็นกบฏไปมากกว่าครึ่ง แถมเหตุการณ์ไฟไหม้และฆาตกรรมในยี่สิบกว่าประเทศทั่วโลก ทำให้ผู้ที่มีพลังระดับCขึ้นไปเสียชีวิตจำนวนมาก ทำให้สมดุลตอนนี้กลายเป็นทางฝั่งกบฏจะได้เปรียบมากกว่า

หลงจือหยางจึงใช้สื่อในการประโคมข่าวเปลี่ยนร้อยสามเสาหลักให้เป็นสมาพันธ์ฮันเตอร์ อย่างเป็นทางการ โดยขอความร่วมมือจากทุกกิลด์และทุกตระกูลที่ยังคงอยู่ให้เข้าร่วมสมาพันธ์

แน่นอนว่ายามนี้ไม่ว่าใครก็ต้องตบเท้าเข้าประชุมร่วมกับหลงจือหยางเรื่องของสมาพันธ์ฮันเตอร์ โดยการจัดลำดับผู้แข็งแกร่งใหม่อีกครั้งและรายได้ทรัพยากรที่หลงจือหยางแจกแจงอย่างละเอียด

"ทรัพยากรที่ได้เราจะนำไปปั้นคนอื่นๆไม่ว่าจะบุรุษ เกอ สตรี"หลงจือหยางเอ่ยขึ้นท่ามกลางการถ่ายทอดสดนี้ไปทั่วโลก แน่นอนว่าคนที่ดีใจคือกลุ่มคนที่จะได้รับโอกาสในการเข้าถึงหินวิญญาณมากขึ้น

"ถ้าทำแบบนั้นต้องใช้ทรัพยากรจำนวนมาก"เฉินจงอีขมวดคิ้ว คนทั่วโลกมีจำนวนมากเกินกว่าทรัพยากร ถึงแม้ว่าเจ้าเทพกิ้กก้อกนั่นจะสร้างดันเจี้ยนได้เรื่อยๆแต่ก็รับประกันไม่ได้ว่ามันจะคุ้มค่าการลงทุนกับทุกคน

"ผมขอพูดอะไรหน่อยนะครับ คุณคิดว่าจิตวิญญาณตัวตุ่นมีความสำคัญไหม"เยว่ชิงที่นั่งข้างหลงจือหยางเอ่ยขึ้นเมื่อแต่ละคนกำลังใช้ความคิด แต่ละคนที่เข้าประชุมงุนงงก่อนจะส่ายหน้า

พวกเขาไม่เข้าใจว่าเยว่ชิงเอ่ยถึงเรื่องนี้ทำไม

"งั้นคิดตามผมนะ มนุษย์หลายร้อยคนถูกมอนเตอร์นับล้านโจมตี บุรุษและสตรีต้องทุ่มสุดกำลังหรือไม่ก็หนีให้พ้น แต่จะหนีไปที่ไหนบนโลกละครับ ในขณะที่เกอมีจิตวิญญาณตัวตุ่น สามารถดำดินลงไปได้ทันที โอกาสรอดของเขามีมากกว่าบุรุษและสตรีเสียอีก"

"ที่พี่หยางพูดแบบนั้นไม่ใช่ว่ายกระดับคนทุกคนบนโลกให้ขึ้นระดับCหรือระดับB แต่เป็นการที่พวกเขาสามารถใช้จิตวิญญาณตัวเองได้คุ้มค่ามากที่สุดและถูกจุดมากที่สุด"

"ทุกคนคิดว่าจิตวิญญาณดอกลำโพงมีประโยชน์ไหม"

"แต่ถ้ามันใช้คู่กับบุรุษที่มีจิตวิญญาณประเภทเครื่องดนตรีสายควบคุม สายฟื้นฟูหรือสายรักษาละ พอมองออกแล้วใช่ไหมครับ"

"ผมต้องการจิตวิญญาณของเกอประเภทดำดินได้จำนวนมาก เพื่อสร้างห้องใต้ดินขนาดใหญ่รักษาชีวิตมนุษย์คนอื่นๆไว้ ในยามที่เกิดสงครามครั้งใหญ่จริงๆ"

"รวมทั้งสัตว์สายพันธุ์แบบเดียวกันอย่างหมาป่า สิงโต เสือ สัตว์อสูรแบบสายนักล่านะครับ เราจะหาจ่าฝูงเพื่อคอยสั่งการยามอยู่ในสนามรบเพื่อให้เป็นระเบียบแบบแผนมากขึ้น ถ้าใครสนใจก็มาที่กิลด์หมื่นดาบได้เลยนะครับ ขอบคุณ"

เยว่ชิงหันไปยิ้มให้กล้อง แน่นอนคนกลุ่มแรกคือจิตวิญญาณประเภทตุ่น หลายๆคนถูกให้ความสำคัญแค่ปลูกผักก็พอหรือไม่ก็พลิกหน้าดินไปมา ถึงแม้เกอจะได้รับการยอมรับเพราะเยว่ชิง แต่เกอเหล่านี้นคือเกอที่มีพลังต่อสู้ที่แข็งแกร่งอย่างเกาเที่ยนเย่ที่พ่นลูกไฟได้

ในขณะที่ตัวตุ่นแบบพวกเขาต่อสู้ไม่เก่ง แต่ตอนนี้พวกเขารู้สึกเหมือนได้เกิดใหม่อีกครั้ง เพื่อสร้างฐานลับในชั้นใต้ดิน ทำเครือข่ายไปทั่วโลกให้เชื่อมต่อถึงกัน แค่คิดพวกเขาก็มีความสุขที่ตัวเองมีประโยชน์

แน่นอนว่าผู้ที่มีจิตวิญญาณตัวตุ่นนั้นมีหลายร้อยคนทีเดียว ตุ่นหลากหลายสายพันธุ์หลากหลายสีสัน ตบเท้าเข้ากิลด์หมื่นดาบทันที

ในส่วนของเกอที่มีจิตวิญญาณหมาป่า ไม่ว่าจะหมาป่าแสงจันทร์ หมาป่าล่าเนื้อ หมาป่าอาร์ติกเองก็ตาม พวกเขามีความกระตือรือร้นที่จะพิสูจน์ว่าตัวเองเหมาะที่จะเป็นจ่าฝูง ไม่นานจิตวิญญาณสายต่อสู้ก็ตบเท้าเข้ากิลด์หมื่นดาบอย่างเนืองแน่น

"สัตว์ป่าจะแข็งแกร่งหรืออ่อนแอก็ตรงที่จัดลำดับขั้นเพื่อให้พวกเขาทะเยอทะยานแล้วฝึกฝนตัวเอง อาจจะนึกภาพไม่ออกก็ลองเทียบระหว่างแมวป่ากับแมวบ้านดูซิครับ"ระหว่างนอนอืดให้ทาสเลี้ยงกับหาเลี้ยงตัวเองระดับก็ต่างกัน เกอเหล่านี้จำเป็นต้องฝึกฝนเพื่อขัดเกลาจิตวิญญาณสัตว์อสูรของตัวเอง

"โอเค ยอมรับเรื่องนี้"คนที่ประชุมยกมือเห็นด้วยก่อนจะตามด้วยคนอื่นๆ

"เห็นด้วย ใครที่มีจิตวิญญาณประเภทแส้ก็มาสู้กับฉัน"หวังจีเว่ยพูดขึ้น เยว่ชิงยกยิ้มถ้าอาวุธประเภทแส้ละก็อาจจะมีมากกว่าพันคนก็ได้ใครจะรู้ ทั้งแส้หนาม แส้น้ำแข็ง ถ้ามีคนท้าสู้จริงๆอาจจะยาวนานแต่ก็เป็นผลดีในการขัดเกลาฝีมือ

"เห็นด้วย"นี่คือเสียงสุดท้ายในที่ประชุม

"เป็นอันว่าตกลงยอมรับเงื่อนไขนี้"หลงจือหยางพูดออกมาอย่างเบาใจก่อนจะกุมมือเยว่ชิงแล้วยิ้มให้ ต้องขอบคุณจิ้งจอกน้อยของเขาที่ทำให้เรื่องง่ายขึ้น

ที่เหลือก็แค่คัดคุณสมบัติของคนที่จะต้องขัดเกลาฝีมือที่ซุกซ่อนอยู่ โดยเฉพาะแถบชนบทในพื้นที่ต่างๆที่ยากจน ที่พวกเขาไม่สามารถเข้าถึงหินวิญญาณในตลาดได้

"นั่นเรื่องจริงเหรอ ลูกของเรา เขาจะมีโอกาสใช่ไหม"หญิงวัยกลางคนที่ถือจอบอยู่ข้างๆสามีเอ่ยขึ้นก่อนจะมองไปที่ลูกชายตัวน้อยที่กำลังก้มหน้าอ่านหนังสือราวกับไม่สนใจเรื่องที่กำลังได้ยิน

"แน่นอน"ชายวัยกลางคนยิ้มออกมาอย่างมีความสุข ลูกชายของเขามีจิตวิญญาณเป็นกระบี่คู่สีขาวแต่น่าเสียดายที่เขาไม่มีเงินพอจะซื้อหินวิญญาณหนึ่งร้อยก้อน ทุกครั้งที่ลูกบอกว่าไม่อยากเป็นฮันเตอร์ก็ยิ่งเจ็บปวด เพราะทุกครั้งที่เขาพูดดวงตาของเขาไม่ได้บอกแบบนั้น

"พี่จะทุบกระปุกเงินเราจะพาลูกไปที่กิลด์หมื่นดาบ ต่อให้เขาไม่เก่งแต่อย่างน้อยให้เขาดูแลตัวเองได้ก็ยังดี"

เด็กชายตัวน้อยเงยหน้าขึ้น เขาได้ยินทุกคำพูดของพ่อกับแม่ เจ้าตัววางหนังสือลงก่อนจะกระโดดเข้าอ้อมกอดของพ่อแม่

"ขอบคุณครับ ผมจะทำให้ดีที่สุด"สักวันเขาจะเก่งแบบท่านหลงจือหยาง จะยืดหยัดต่อสู้เพื่อปกป้องคนอื่น จะทำให้พ่อแม่ภูมิใจ

"ประกาศอีกหนึ่งเรื่องนะครับ ทุกค่าการเดินทางกิลด์หมื่นดาบจะเป็นผู้รับผิดชอบ ขอให้สายการบินทุกแห่งลงบันทึกได้เลยนะครับถ้าจุดมุ่งหมายของเขามาที่กิลด์หมื่นดาบ"

"แล้วก็ขอพื้นที่มหาลัยเป็นที่พักชั่วคราวนะครับ"หลงจือหยางกล่าวด้วยรอยยิ้ม ใครจะคิดว่าบุคลากรทางการศึกษาบางส่วนจะกลายเป็นกลุ่มกบฏ ตอนนี้การเรียนเลยต้องยกเลิกชั่วคราว ถึงแม้ว่าเขากับเยว่ชิงไม่จำเป็นต้องเข้าเรียนเหมือนทุกวันแล้วก็ตาม

"อ่า จริงสิครับผมมีเรื่องหนึ่งที่อยากลองดูนะครับ ช่วยรับฟังกันหน่อย"เยว่ชิงยกมือขึ้น

"ว่ามาได้เลยครับ"

"บุรุษบางคนมีจิตวิญญาณอุปกรณ์ทางการเกษตร รวมทั้งสตรีแล้วก็เกอบางคน ทีนี้ผมอยากให้ลองใช้จิตวิญญาณทำทุกขั้นตอนปลูกพืชผักผลไม้ในพื้นที่ที่ฝังหินวิญญาณเหมือนสนามฝึกจิตวิญญาณของมหาลัย"

"คิดไม่ถึงเลยจริงๆ"หนึ่งในนั้นอุทานขึ้นราวกับคิดตามแล้วบรรลุบางอย่าง

"ลองดูก็ไม่เสียหาย"อีกหนึ่งเสียงยืนยันเพราะเริ่มมองออก

"ใช่ ทางประเทศXจะเป็นคนรับผิดชอบครับ เนื่องจากพื้นที่ของเราส่วนใหญ่เหมาะกับการเกษตรกรมากที่สุด"

"งั้นก็ตามนี้ครับ ขอบคุณที่ให้ความสนใจ"เยว่ชิงยิ้มกว้างอย่างมีความสุข ถ้าทำได้ขึ้นมาจริงๆไม่เพียงแค่ต่อสู้ ดูดซับหินวิญญาณเพื่อยกระดับอีกต่อไป

ถ้าทำสำเร็จอาหารการกินของพวกเขาจะสามารถยกระดับจิตวิญญาณได้อีกด้วย

การประชุมจบลงที่แต่ละประเทศจะให้ความช่วยเหลือกันและกัน โดยที่ส่วนกลางของประเทศนั้นๆจะส่งมอบหินวิญญาณให้กับผู้คนทั่วไปที่ลงทะเบียน เพราะคนบางกลุ่มเขามีอายุมากแล้วจึงเลือกที่จะให้คนหนุ่มสาวก่อน

ทางกิลด์หลักๆหลายกิลด์เองก็แบ่งผู้คนบางส่วนไปดูแลที่กิลด์ มีการรับสมัครผู้คนเพิ่มมากขึ้น ทางสตรีเองก็รวมกลุ่มสร้างกิลด์ขึ้นมาชื่อว่าหมื่นบุปผาเพื่อชักชวนสตรีด้วยกันเข้าร่วมกิลด์

เยว่ชิงกับหลงจือหยางเลือกที่จะเข้ากิลด์เพื่อดูการลงทะเบียนและดูข้อมูลด้านจิตวิญญาณของคนที่ลงทะเบียน รวมทั้งเกอจิตวิญญาณสายต่อสู้หลากหลายประเภท

"แต่ละประเทศมีเจาะจงพื้นที่ใต้ดิน ได้ส่งข้อมูลมาแล้วนะครับ โดยเฉพาะพื้นที่โรงพยาบาล"เยว่ชิงพยักหน้าเมื่อจิวอิงเอ่ยขึ้นพร้อมข้อมูลที่ได้รับมาสดๆร้อนๆ

"เก็บอุปกรณ์การแพทย์สินะ ถือว่ามองการณ์ไกล"ยามเกิดสงครามสิ่งสำคัญมีไม่กี่อย่าง น้ำ อาหารและยา

"แล้วสองแฝดที่จิวอิงดูแลละ สองคนนั้นเป็นหมาป่าสายฟ้าคู่นี่น่า สนใจเป็นจ่าฝูงรึเปล่า"เยว่ชิงเอ่ยถามเด็กแฝดที่จิวอิงดูแลราวกับน้องเพราะอยู่ด้วยกันมานาน

"เด็กๆไม่สนใจที่จะเป็นจ่าฝูงครับ แต่จะเข้าร่วมเพื่อชิงหินวิญญาณแน่นอน"จิวอิงพูดแล้วยิ้มออกมาอย่างมีความสุขเมื่อนึกถึงเด็กๆที่ตาวาวหลังจากรู้รางวัลเข้าร่วมก็ได้รับหินวิญญาณ

ในขณะที่เด็กที่เข้าร่วมใหม่เองก็อยากลองเข้าร่วมประลองหาจ่าฝูงครั้งนี้เช่นกัน

ผ่านไปไม่นานทางประเทศXก็ประกาศรับสมัครบุรุษที่มีจิตวิญญาณอุปกรณ์ทางการเกษตร เกอที่มีจิตวิญญาณมด ปลวก ไส้เดือนดินเพื่อช่วยจัดการดินให้ดีมากขึ้น รวมไปถึงสตรีที่มีจิตวิญญาณเป็นพืชผักผลไม้

ซึ่งแน่นอนว่ารับสมัครแล้วมีหลายหมื่นคนเดินทางเข้าประเทศXทันที มีที่พัก อาหารครบสามมื้อ มีหินวิญญาณให้ตามผลงานที่ทำ

แต่ที่น่าตกใจคือมีเกอจิตวิญญาณมดหลายพันคนเลยทีเดียว ยามที่พวกเขาเจอกันก็จะแนะนำว่าเป็นมดพันธุ์ไหนไม่ว่าจะมดดำ มดตะลาน มดแดง มดน้ำผึ้ง

ผู้คนทั่วโลกราวๆพันล้านคนจนเกือบหมื่นล้านคน ได้ถูกปรับเปลี่ยนคุณภาพชีวิต จากตอนแรกที่มีดันเจี้ยนกำเนิดขึ้นเมื่อหลายปีก่อนและหอคอยกำเนิดเมื่อสามปีก่อน พวกเขาถูกผลักดันให้เป็นชนชั้นล่างที่ไม่มีเงินก็ไม่มีสิทธิ์เข้าถึงหินจิตวิญญาณ

ตราบใดที่ไม่เคยดูดซับหินวิญญาณหรือต่อสู้เลยสักครั้ง ผู้คนเหล่านี้จะเป็นเพียงมนุษย์ธรรมดาทั่วไปที่มีอายุขัยราวๆหนึ่งร้อยยี่สิบ

แต่ในปัจจุบันชีวิตของพวกเขาดีมากขึ้น ไม่ว่าใครก็มีดีในแบบของตัวเอง มีสิทธิ์เข้าถึงหินวิญญาณ ไม่ได้แค่ต้องแหงนมองคนอื่นเช่นในอดีต

ตอนนี้ชนชั้นบนโลกใบนี้กำลังจะหมดไป ไม่มีใครเหยียดหยามใครเพียงเพราะเขาต่อสู้ไม่ได้ต้องขอบคุณวีรบุรุษของพวกเขาที่ทำให้มีทุกวันนี้