บทที่ 83 เป็นพี่ชายแท้ๆ
กำลังคิดอยู่ เธอรู้สึกได้ถึงสายตาอาฆาตของเฉินเมิ่งฉีมองมายังเธอ
เยี่ยหวั่นหวันขมวดคิ้วเล็กน้อย พูดด้วยสีหน้าสบายไร้กังวล “เมิ่งฉี ฉันไม่รู้ว่าเรื่องจะกลายเป็นแบบนี้ เธอไม่โทษฉันใช่ไหม?”
เฉินเมิ่งฉีได้ยินเสียงซุบซิบที่หยาบคายดังอยู่รอบๆ เธอโมโหจนใกล้จะเป็นบ้าแล้ว เพียงแต่ต้องอดกลั้นไว้ ซ่อนแววตาอาฆาตไว้ ทำเป็นหัวเราะตอบ “หวั่นหวัน ได้ยังไง... ฉันจะโทษเธอได้ยังไง... เธอก็ไม่ได้ตั้งใจ...”
เฉินเมิ่งฉีกัดฟันพูดจนจบ กวาดตามองไปที่คนรอบๆ ที่ยังไม่ไป จากนั้นรีบพูดอธิบายกับเธอ “ที่จริงเยียนหรานเธอเข้าใจฉันผิดจริงๆ ฉันจะไปแย่งคนที่เธอชอบได้ยังไง!
ซ่งจื่อหางชอบฉันจริง และตามจีบฉันมาตลอด แต่ฉันไม่เคยตอบรับเขาเลย แล้วยังตั้งใจจะไปคุยกับเขาให้รู้เรื่องด้วย เป็นเขาที่ฉวยโอกาสตอนฉันไม่ทันระวังตัวมาจูบฉัน ฉันไม่ได้เป็นฝ่ายเริ่มก่อน ฉันนึกไม่ถึงเลย...
ฉันกลัวเยียนหรานจะเข้าใจผิด เลยปิดบังเธอมาตลอด ใครจะรู้หวั่นหวันเธอ...”
อาศัยที่เจียงเยียนหรานไปแล้ว ตัวซ่งจื่อหางก็ไม่อยู่ ไม่มีใครรู้เรื่องจริง เฉินเมิ่งฉีเลยบิดเรื่องทุกอย่าง แล้วผลักความรับผิดชอบไปที่เยี่ยหวั่นหวัน
Support your favorite authors and translators in webnovel.com