บทที่ 479 ตัดใจไม่ได้
เห็นซือเซี่ยนั่งนิ่งไม่ขยับอยู่ตรงนั้น เยี่ยหวันหวั่นกล่าวทวงอย่างชอบธรรม “สามสิบหยวนไม่ใช่เงินหรือไง? อาเก้าของนายนาทีหลายร้อยล้านไม่เห็นจะพูดอะไร! รีบพับเร็ว!”
พูดจบก็ส่งหนึ่งในกองกระดาษพับดาวสีฟ้าไปให้
ซือเซี่ยมองกระดาษพับดาวสีชมพูวาววับในมือของเยี่ยหวันหวั่น สูดลมหายใจลึกแล้วรับมาอย่างช้าๆ
สรุปว่าเขามาทำอะไรเนี่ย...
คนที่พับได้ดีที่สุดคือซือเยี่ยหาน ทุกมุมของดาวดวงน้อยสมบูรณ์แบบราวกับงานศิลปะ ถัดมาคือเยี่ยหวันหวั่นระดับคนธรรมดา อันดับสุดท้ายคือดาวที่ซือเซี่ยพับ ขรุขระเป็นหลุม หลุดหลวมกระจัดกระจาย...
ซือเยี่ยหานใช้กระดาษพับดาวสีชมพู ซือเซี่ยใช้สีฟ้า เยี่ยหวันหวั่นใช้สีเหลือง คนทั้งสามแบ่งงานช่วยกันทำ กระทั่งพับดาวกระดาษครบหนึ่งร้อยห้าสิบดวงแล้ว เยี่ยหวันหวั่นดีใจรีบเรียกพนักงานมา
“พับเสร็จแล้ว!”
“คุณลูกค้า พวกคุณพับได้ดูดีจริงๆ!” พนักงานเห็นดาวกระดาษสองถุงสีชมพูและสีเหลืองนั้น อดจะกล่าวชมไม่ได้ เพียงแต่เมื่อเห็นถุงของซือเซี่ยสีหน้าพลันชะงักค้างอย่างเห็นได้ชัด
Support your favorite authors and translators in webnovel.com