บทที่ 478 อาเก้าในห้วงรัก
ซือเซี่ยโมโหจนระเบิดแล้ว “เยี่ยหวันหวั่น! เธอพูดว่าใครเป็นลูกชายเธอฮะ!”
เห็นซือเซี่ยพองขนอยู่ตรงนั้น เยี่ยหวันหวั่นจึงเอ่ยปลอบด้วยความหวังดีสุดๆ “เอาเถอะๆ เป็นพ่อแม่กับลูกชายสุดหล่อละกัน ตอนนี้อารมณ์ดีขึ้นหรือยัง?”
ไม่ ดี ขึ้น สัก นิด!
ซือเซี่ยก้มหน้างุดอยู่กับโต๊ะ ไม่คิดจะพูดอะไรอีกแล้ว...
ด้านข้าง มีซือเยี่ยหานนั่งเงียบๆ อยู่ตรงนั้น มองใบหน้าเจ้าเล่ห์ของหญิงสาว นัยน์ตาเหยียบเย็นคล้ายกับหิมะบริสุทธิ์ค่อยๆ ละลาย มีร่องรอยของความสุขบางๆ ปรากฏอยู่ ราวกับลมพัดเอื่อยบนผิวน้ำ เกิดเป็นรอยคลื่นน้ำหลายชั้น...
ตั้งแต่บาดเจ็บสาหัสครั้งก่อน อารมณ์ของเขาก็ฉุนเฉียวรุนแรงมากขึ้นเรื่อยๆ ราวกับว่าในร่างของเขามีสัตว์ประหลาดที่ดุร้ายป่าเถื่อนอยู่ตัวหนึ่ง ซึ่งแม้แต่ตัวเขาก็ไม่อาจควบคุมมันได้ ทำได้แต่มองดูความคิดและสติของตัวเองถูกครอบงำกัดกิน
ทว่าไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อไหร่ อารมณ์ฉุนเฉียวนั้นเหมือนจะค่อยๆ สงบลง เขาแทบจำไม่ได้แล้วว่าครั้งสุดท้ายที่เขาโมโหจนขาดสติคือเมื่อไหร่กัน
Support your favorite authors and translators in webnovel.com