Vol.2-345 ฝ่าบาทต้าเป่า สาส์นท้า (1)

บทที่ 345 ฝ่าบาทต้าเป่า สาส์นท้า (1)

การกระทำของขันทีหลี่ทำให้ทุกคนอ้าปากค้าง ในยามนั้นทุกคนต่างกำลังคุกเข่า ไม่มีผู้ใดคาดคิดว่าสถานการณ์จะเปลี่ยนแปลงกะทันหันเช่นนี้

ต้าเป่าถูกจับตัวไปทั้งที่อยู่ข้างอวี้สื่อต้าฟู อวี้สื่อต้าฟูกล่าวโทษตนเองอย่างยิ่ง เหตุใดเขาถึงช้าไปก้าวเดียว ทำให้ฝ่าบาทน้อยตกไปเป็นตัวประกัน?

นี่จะโทษอวี้สื่อต้าฟูก็ไม่ได้ เขาเป็นเพียงขุนนางฝ่ายบุ๋นเท่านั้น ภายใต้สถานการณ์เช่นนี้ คนธรรมดาไม่สามารถตอบสนองได้รวดเร็วไปกว่าเขา

ที่น่าโมโหที่สุดคือขันทีถ่อยผู้นี้ เรื่องต่อสู้ในราชสำนักมีอยู่ไม่ขาด การขับไล่บุตรก็เกิดขึ้นซ้ำแล้วซ้ำเล่า แต่ไม่ว่าอย่างไร เด็กไร้เดียงสาก็ไม่ควรเข้าไปเกี่ยวข้อง

นอกจากนี้เขายังเป็นเด็กที่น่ารักอย่างที่สุด

เมื่อต้าเป่าถูกแย่งกระดาษแผ่นเล็กอันเป็นที่รักไป เขาเสียใจจนร้องไห้ แต่ยามถูกคนชั่วจับตัวไปจริงๆ กลับสงบเยือกเย็นอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน

เขาไม่ร้องไห้โวยวายและไม่ขยับไปมา อยู่ในอ้อมแขนของขันทีหลี่อย่างเชื่อฟัง

มิฉะนั้นจะเรียกว่าเป็นเชื้อพระวงศ์ได้อย่างไร ความสงบนี้ไม่ใช่สิ่งที่เด็กธรรมดาจะมีได้อย่างแน่นอน