Vol.2-344 ต้าเป่ามาแล้ว

บทที่ 344 ต้าเป่ามาแล้ว

ไม่ใช่ถูกจับถ่วงน้ำไปแล้วหรือ? เหตุใดถึงมาปรากฏตัวที่ตำหนักจินหลวน? หรือพวกเขากำลังเห็นผีกลางวันแสกๆ?

ขันทีหลี่ตกตะลึง ไม่ควรเป็นเช่นนี้สิ เขาทำให้คนจมน้ำไปกับตา ก้อนหินที่ผูกไว้หนักเช่นนั้น ต่อให้ถนัดทางน้ำเพียงใดก็เป็นไปไม่ได้ที่จะว่ายน้ำขึ้นมา

แน่นอนว่าขันทีหลี่ไม่คิดว่าขันทีหวังจะถูกอวิ๋นเฟยช่วยชีวิต แต่ต่อให้คิดได้ก็ไม่มีประโยชน์ คนที่ควรตายไปแล้วกลับไม่ตาย สถานการณ์ต่อไปเกรงจะน่ากระอักกระอ่วน

“ขันทีหวัง เจ้าไม่ได้เป็นไข้ทรพิษ...กำลังจะตายหรือ?” ผู้ถามเป็นขันทีกระทรวงขุนนาง ฮองเฮากล่าวได้ครึ่งหนึ่งก็สะอึกสะอื้นไม่เป็นเสียง พวกเขาจึงอนุมานได้ว่าขันทีหวังไม่ตายก็ใกล้ตายเต็มทีแล้ว แต่ดูจากท่าทีมีเรี่ยวแรงแข็งขันของขันทีหวัง อย่างไรก็ไม่เหมือนคนใกล้ตายสักนิด!

ขันทีหวังตะคอก “ข้าเนี่ยนะ! ผู้ใดเป็นไข้ทรพิษใกล้ตาย? ข้าไม่ได้สบายดีอยู่รึ?”

ขันทีกระทรวงขุนนางมองมาที่เขา จากนั้นก็มองไปยังฮองเฮาที่สีหน้าตึงเครียด "ก็เมื่อครู่..."

“เมื่อครู่อันใด?" ขันทีหวังแกล้งจงใจถาม “มีคนแช่งให้ข้าเป็นไข้ทรพิษหรือ? ฮึ ข้าถูกรับสั่งให้ออกจากวังไปจัดการธุระของฝ่าบาท!"