บทที่ 155 เด็กอ้วนแสนดุร้าย กลับหมู่บ้าน (2)
ครั้งสุดท้ายที่อวี๋หวั่นจากไป เธอเคยเอ่ยกับชายชราว่า ผู้ที่มีทะเบียนบ้านอยู่ในหมู่บ้านเหลียนฮวา และสตรีก็สามารถเข้าเรียนได้เช่นกัน คนในหมู่บ้านเหลียนฮวาได้รับการยกเว้นค่าธรรมเนียมการเข้าเรียน หากเป็นคนจากหมู่บ้านอื่นต้องจ่ายเงิน ส่วนจะได้มากน้อยอย่างไรอวี๋หวั่นไม่เข้าไปยุ่งเกี่ยว
ในชนเผ่า บทเรียนของมหาปุโรหิตนั้นหาเงินได้ยาก เมื่อมาถึงสมัยต้าโจวชายชราไม่ได้คาดหวังเงินทองมากมาย ทว่าเงินร้อยกว่าตำลึงก็ควรจะมีติดไว้เสมอ ไม่เช่นนั้นก็คงไม่เหมาะสมกับสถานะของมหาปุโรหิต ชายชราคิดว่าเก็บในราคาที่ถูกเช่นนี้ โต๊ะคงมีไม่พอใช้เป็นแน่ เขาจึงควักเงินจากกระเป๋าตนเองซื้อมาถึงสามสิบตัว ผลก็คือผ่านไปหลายวันก็ไม่มีวี่แววของคนนอกหมู่บ้านที่จะจ่ายเงินมาเรียนสักคน...
อวี๋หวั่นพบกับนางเจียงในห้องโถง นางเจียงดูดีขึ้นกว่าแต่ก่อนมาก เพราะหลังจากย้ายมาอยู่ที่บ้านหลังข้างๆ เถี่ยตั้นน้อยก็ไม่ต้องนอนเบียดเตียงกับพวกเขาอีกต่อไป
Support your favorite authors and translators in webnovel.com