บทที่ 84 เด็กเทพ (1)
เดิมทีอวี๋เซ่าชิงคิดจะสวมรองเท้าแล้วเดินวนรอบเยี่ยนจิ่วเฉาสักรอบสองรอบ ต้องอวดสักหน่อย แต่บัดนี้เกรงว่าคงทำไม่ได้แล้ว เขาเดินกะโผลกกะเผลกกลับไปที่เตียง ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าน่าสงสารเพียงใด
อวี๋หวั่นรู้สึกกระดากใจ “งั้น...งั้นท่านพ่อจะให้ข้าเอารองเท้าไปเก็บก่อนหรือไม่...”
“อย่าแม้แต่จะคิด! ” อวี๋เซ่าชิงคว้ารองเท้ามากอดไว้แน่น ไม่ยอมส่งให้อวี๋หวั่นแม้แต่คู่เดียว
อวี๋หวั่นทำได้เพียงเดินมึนงงออกจากบ้านไป
นั่นเป็นรองเท้าที่เธอเย็บช่วงแรกๆ เธอยังไม่ชำนาญ รอยเย็บก็ยังไม่เป็นระเบียบ ทั้งยังลืมเข็มเย็บผ้าเอาไว้ในรองเท้าอีกด้วย
อาหารเย็นวันนี้คืออัวอัวโถวแป้งข้าวโพด หมูสามชั้นและหน่อไม้ต้มพะโล้ที่ป้าสะใภ้ใหญ่นำมาให้ อวี๋หวั่นแบ่งไปให้เยี่ยนจิ่วเฉา
เยี่ยนจิ่วเฉาน่าจะหลับไปแล้ว เขานอนอยู่บนเตียง ลมหายใจสม่ำเสมอ
จนเธอเดินเข้าไปใกล้ เขาก็สะดุ้งตื่นทันที นัยน์ตาของเขาปรากฏความหวาดระแวง
เมื่อเห็นว่าผู้ที่มาคืออวี๋หวั่น เขาถึงจะปรับสีหน้าเป็นปกติ พร้อมกับเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงแข็งกร้าวว่า “เจ้ามาทำอะไร? ”
Support your favorite authors and translators in webnovel.com