Vol.2-084 เด็กเทพ (2)

บทที่ 84 เด็กเทพ (2)

อวี๋หวั่นรู้สึกว่าตนเองก็เป็นคนฉลาด เธอเรียนหนังสือได้ดีมาตั้งแต่เล็ก ทว่ามาจากพรสวรรค์กี่ส่วน ความพยายามอีกกี่ส่วนนั้นไม่อาจรู้ได้ เรื่องเดียวที่เธอมั่นใจก็คือตอนที่เธออายุสองขวบ ความจำของเธอไม่ได้ดีเช่นนี้

อวี๋หวั่นนึกถึงเยี่ยนอ๋องผู้ชาญฉลาด ว่ากันว่าเขาก็เป็นคนที่มีพรสวรรค์มาตั้งแต่ยังเด็กเช่นกัน หรือว่าเด็กทั้งสามคนจะได้รับความฉลาดมาจากเขากัน?

เด็กน้อยทั้งสามไม่กลัวกบและแมลงอีกต่อไป เพราะอวี๋หวั่นบอกพวกเขาว่า สัตว์ตัวเล็กๆ เหล่านี้ไม่น่ากลัว ขณะที่อวี๋หวั่นจับกบตัวใหญ่สามตัวและตั๊กแตนตำข้าวอีกห้าตัว พวกเขาก็เชื่อแล้วว่าพวกมันไม่ได้น่ากลัว

อวี๋หวั่นเก็บพริกไทยป่า เด็กน้อยทั้งสามเก็บราสป์เบอร์รีอยู่ด้านข้าง พวกเขาเคยกินทั้งลูกสีเหลืองและแดง จึงรู้ว่าลูกสีแดงค่อนข้างหวาน จึงเก็บแต่ลูกสีแดงลูกใหญ่ แต่เก็บไปได้เพียงครู่เดียวก็ไปวิ่งจับกบซะแล้ว

อวี๋หวั่นไม่ได้พูดอะไร

จนพวกเขาจับงูแมวเซามาตัวหนึ่ง อวี๋หวั่นถึงกับตกใจกลัวจนแทบจะโยนตะกร้าทิ้ง!

บอกว่าไม่ต้องกลัวกบ แต่ใครให้พวกเขาไม่กลัวงูด้วยล่ะ?!