บทที่ 517 กรรมตามสนอง

บทที่ 517 กรรมตามสนอง

ทางด้านเฟิงสือ หลังจากกริชหัก เขาก็นำกริชไปยังคลังอาวุธ ให้ทหารตีอาวุธซ่อมแซมกริชของเขาให้

ทหารพวกนี้ต่างเกิดจากตระกูลช่างตีเหล็ก มายังค่ายทหารก็ไม่ทำอย่างอื่นเลยนอกจากตีเหล็กโดยเฉพาะ

ยามนี้พวกเขากำลังซ่อมอาวุธและเกราะที่เสียหายของบรรดาทหาร จึงยุ่งจนไม่มีเวลา

แม้เฟิงสือจะเป็นคนของราชบุตรเขย แต่ซ่อมแซมเกราะและอาวุธก็เป็นคำสั่งด่วนจากยี่อ๋องเช่นกัน

กว่าจะมีทหารซ่อมเกราะในมือเสร็จได้ เฟิงสือก็รีบยื่นกริชตัวเองให้เขาทันที

ทหารคนนั้นรับมาดู ก่อนเอ่ย “ใบมีดหักแล้วนี่”

เฟิงสือถาม “ซ่อมไม่ได้แล้วหรือ”

ทหารตอบตามจริง “ยากยิ่ง โดยปกติแล้วสิ่งที่พวกเราซ่อมพวกใบมีดงอหรือแหว่ง กริชของท่านรองแม่ทัพหักถึงเพียงนี้แล้ว ยากจะต่อคืนได้ ต่อให้ต่อคืนก็ยังจะมีรอยอยู่”

ที่สำคัญคือทักษะการตีเหล็กของเขาไม่แก่กล้าพอ ว่ากันว่าแคว้นเหลียงสามารถต่อใบมีดที่หักคืนได้โดยไร้รอยต่อเลยทีเดียว

“เช่นนั้นไม่มีวิธีอื่นเลยรึ” เฟิงสือถาม

“หลอมทิ้งแล้วทำใหม่” ทหารบอก

“หากหลอมใหม่แล้วมันจะเป็นกริชที่ใต้เท้ามอบให้ข้าอยู่รึ” เฟิงสือหงุดหงิดใจ ทว่าก็ทำอะไรไม่ได้แล้ว