บทที่ 448 ความโกรธของฮ่องเต้

บทที่ 448 ความโกรธของฮ่องเต้

เรื่องบางเรื่องหากไม่เห็นกับตา ชั่วชีวิตก็คงไม่คาดคิดว่าจะเกิดขึ้นได้

ฮ่องเต้เคยตั้งความหวังกับหนิงอ๋องไว้เป็นอย่างมาก ทว่าเพียงวินาทีเดียวทุกอย่างก็พังทลายลง

ฝ่ามือนั้นถูกส่งออกไปอย่างสุดกำลัง ฝ่ามือที่เต็มไปด้วยความอัปยศอดสูและความเกรี้ยวโกรธ แรงเสียจนมุมปากของหนิงอ๋องเลือดอาบ

กู้เจียวรู้สึกว่าตอนที่ฮ่องเต้หนีเอาชีวิตรอดยังไม่ออกแรงมากมายถึงเพียงนี้

หนิงอ๋องหวาดผวาตั้งแต่ยามที่องครักษ์หลงอิ่งปรากฏตัวขึ้นแล้ว ทว่าหลังจากถูกตบหน้าเขากลับได้สงบนิ่ง

เขายกมือขึ้นปาดเลือดที่มุมปาก เหลียวมองหน้ากู้เจียวด้วยรอยยิ้มเย็นยะเยือก ก่อนจะเหลียวไปมองฮ่องเต้ที่กำลังเดือดพล่าน เอ่ยเสียงเย้ยหยัน “เสด็จพ่อไม่ถามแม้สักคำว่าเกิดเรื่องอันใดขึ้น ก็ตัดสินไปเสียแล้วว่าข้านั้นผิด เสด็จพ่อกำลังสั่งสอนบุตรชายของตนเอง หรือว่ากำลังปกป้องศักดิ์ศรีของตนต่อหน้าคนอื่น”

ทว่าฮ่องเต้นั้นมิได้หยิ่งทะนงในยศบารมีของนอกกาย

เขายอมรับว่าขายหน้ามากที่หมอเทวดาน้อยเห็นเหตุการณ์นี้ แต่หากหมอเทวดาน้อยไม่ได้อยู่ในเหตุการณ์ เขาจะไม่ขายหน้าอย่างนั้นหรือ