บทที่ 418.2 ความลับของนาง (2)

บทที่ 418 ความลับของนาง (2)

อวี้จิ่นถามอย่างเป็นห่วง “หมอกู้กินอิ่มแล้วหรือไม่ ในครัวยังมีของว่างอยู่”

“ไม่เป็นไร ข้ากินอิ่มแล้ว” กู้เจียวไม่ใช่คนกินเยอะ แต่เพราะวันนี้ใช้แรงประมือกับคนไปมากพอสมควรจึงกินข้าวไปถึงสองชาม ชามปกติกินชามเดียวก็อิ่มแล้ว

อวี้จิ่นยิ้ม ก่อนจะเอ่ยถามอย่างนอบน้อม “หมอกู้ชอบอาหารเย็นนี้หรือไม่”

กู้เจียวตอบ “ข้าไม่ได้เป็นคนเลือกกิน”

ความหมายคือไม่ถูกใจสักเท่าไหร่

เทียบไม่ได้กับหมูตุ๋นน้ำแดงที่องค์หญิงซิ่นหยางเข้าครัวทำให้นางกินเลยสักนิด น่าเสียดายที่หลงอียกตะหลิวขึ้นมา นางกลัวจึงวิ่งออกมาเสียก่อน

อวี้จิ่นนึกไม่ถึงเลยว่ากู้เจียวจะตรงไปตรงมาถึงเพียงนี้ หากเป็นคนทั่วไปคงตอบไปตามมารยาทว่าชอบ รสชาติอร่อย ขอบคุณที่ดูแลเป็นอย่างดีอะไรพวกนั้น

กู้เจียวพูดต่อ “ข้าเองก็เห็นว่าองค์หญิงซิ่นหยางเองก็ไม่ถูกใจสักเท่าไหร่ บนโต๊ะไม่มีเนื้อเลย”

อวี้จิ่นตกใจเป็นอย่างมาก “เจ้า...ดูออกด้วยหรือ”

องค์หญิงซิ่นหยางไม่มีทางแสดงความรู้สึกทางสีหน้า นางแทบจะสงบนิ่งกับทุกสิ่งที่เกิดขึ้น ต่อให้เป็นบ่าวที่ปรนนิบัตินางมาหลายต่อหลายปี ก็น้อยนักที่จะเห็นนางเอ่ยปากว่าชอบหรือไม่ชอบสิ่งใด