บทที่ 414.2 สารภาพ (2)

บทที่ 414 สารภาพ (2)

“เช่นนั้น เจ้าไม่ได้ไปทำให้นางไหวตัวทันด้วยการไปถามนางเกี่ยวกับเรื่องนี้ใช่ไม่” หนิงอ๋องซักถาม

รุ่ยอ๋องเฟยส่ายหัว “ข้าไม่ทำเช่นนั้นแน่นอน! แต่ว่า ตอนนั้นที่นางเดินออกมาจากภูเขาในสวนหลวง นางเจอกับข้าพอดี ข้าบอกกับนางไปว่าข้าเพิ่งมาถึง ไม่รู้ว่านางจะเชื่อข้าหรือไม่”

หนิงอ๋องพยักหน้ารับทราบ “แล้วตอนนั้นมีใครอยู่บริเวณนั้นอีกนอกจากเจ้า”

รุ่ยอ๋องเฟยเกือบพูดชื่อของกู้เจียวไปในทันที ก่อนจะรีบส่ายหัว “ไม่มีแล้วท่าน แต่ตอนนั้นบังเอิญว่านางข้าหลวงคนสนิทของข้ากับแม่นางกู้เดินเข้ามาเรียกข้าพอดี ไท่จื่อเฟยเองก็เจอกับพวกเขาด้วยเช่นกัน”

“เจ้าแน่ใจหรือไม๊ว่าพวกเขาไม่ได้ยิน” หนิงอ๋องเอ่ยถาม

“พวกเขาเดินเข้ามาเรียกข้าพอดี จิ้งไท่เฟยได้ยินความเคลื่อนไหวก็เลยพลอยตกใจไปด้วยและคงรีบออกมาจากตรงนั้น”

อย่างน้อยรุ่ยอ๋องเฟยก็ช่วยให้กู้เจียวหลุดพ้นจากเรื่องนี้ไปบ้าง ที่จริงท่านพี่ใหญ่เป็นคนที่ไว้ใจได้

ทว่ารุ่ยอ๋องเฟยกลัวว่าหากเอากู้เจียวเข้ามาเอี่ยวด้วย ท่านพี่จะต้องปรี่ไปถามกู้เจียวถึงข้อเท็จจริงที่เกิดขึ้น และหากไท่จื่อเฟยไหวตัวทัน กู้เจียวจะต้องตกอยู่ในอันตรายอย่างแน่นอน