บทที่ 389.1 เจ้าข้าวเจ้าของ (1)

บทที่ 389 เจ้าข้าวเจ้าของ (1)

ขณะเดียวกัน ปฏิกิริยาของจวงไทเฮาที่อยู่บนรถม้านั้นไม่ได้ต่างไปจากกู้เจียว เซียวลิ่วหลังและจี้จิ่วอาวุโสสักเท่าใดนัก โดยเฉพาะตอนที่นางเพิ่งนั่งลงยังไม่ทันดี นางก็ตกใจจนเกือบจะตกจากรถม้า!

เจ้าลูกชายซื่อบื่อคนนี้คิดอะไรแผลงๆ ขึ้นมาอีกแล้วล่ะ

จิ้งไท่เฟยเปิดเผยธาตุแท้แล้วมิใช่รึ ยังจะมาเล่นละครอะไรต่ออีก!

หรือว่าเขากินยาผิดเข้า หรือไม่อย่างนั้นก็คงหัวโดนประตูหนีบเข้าให้แล้วแน่ๆ!

จวงไทเฮานั่งลงให้เรียบร้อยใหม่ นางขนลุกขนพองไปหมดแล้ว ไม่ต้องเหยียบก็ดังเอี๊ยดหมด

“ออกรถสิ! มัวนิ่งอยู่ไย!”

นางเอ่ยขึ้นอย่างทนไม่ไหว

หากจะเป็นบ้าก็เป็นไปคนเดียวโน่น นางไม่เป็นบ้าด้วยกันกับเขาหรอกนะ!

คนขับรถได้รับคำสั่งก็กำลังจะโบกแส้ในมือ ทว่าฮ่องเต้กลับสาวเท้าก้าวยาวๆ มาขวางหน้าคนขับรถเอาไว้อย่างไม่กลัวตาย

ต่อให้คนขับรถเชื่อฟังคำสั่งของไทเฮาอย่างไรก็ไม่กล้าขับรถม้าทับร่างฮ่องเต้อยู่ดี คนขับรถนิ่งงันไปแล้ว ยามนี้ไม่รู้ว่าควรทำเช่นไรดี

ฮ่องเต้กลับไม่ได้ให้เขาลำบากใจนาน ทรงเดินขึ้นรถม้าไปด้วยฝีเท้าอันรวดเร็วทันที