บทที่ 351 หอบผ้าหนีตามกัน
บทที่ 351 หอบผ้าหนีตามกัน
เสี่ยวจิ้งคงกลับบ้านเอาตอนฟ้ามืด ยามก้าวเข้ามาเขาสูดหายใจลึก สงบสติอารมณ์ของตัวเอง จะให้เจียวเจียวเห็นสีหน้าเศร้าหมองที่เสียลูกคิดทองคำไปไม่ได้
เขาจิ้มลักยิ้มของตัวเอง เผยยิ้มบนใบหน้า ก่อนจะเดินเข้าในเรือนอย่างน่ารักน่าชัง
กู้เจียวผ่าฟืนและจัดระเบียบวัตถุดิบยาเรียบร้อยแล้ว พอเหลียวไปมองก็เห็นเจ้าหนูน้อยกระโดดโลดเต้นเข้ามา
“กลับมาแล้วหรือ” นางเอ่ย
“อืม!” เสี่ยวจิ้งคงวิ่งเข้าไปหา ยืนแขนสั้นป้อมออกมา “เจียวเจียว ข้าช่วยเจ้าถือ”
“เจ้าถืออันนี้ก็แล้วกัน” กู้เจียวใช้กระบวยตักวัตถุดิบยาออกจากตะกร้า
“ได้เลย!” เสี่ยวจิ้งคงถือกระบวยน้อย ระวังไม่ให้วัตถุดิบยาร่วงแม้แต่ชิ้นเดียวพลางเดินไปที่ห้องโถง
หลังจากกินข้าวเสร็จ กู้เจียวก็ไปเก็บข้าวของให้กับเสี่ยวจิ้งคง
เจ้าหนูน้อยมักจะรื้อของกระจุยกระจายอยู่เสมอ ไม่เคยจะเก็บเข้าที่เข้าทาง
ทว่าคราวนี้กู้เจียวกลับพบว่ามีบางสิ่งหายไป
สมบัติของจิ้งคงนั้นจะถูกเก็บไว้ในกล่องแยกกันต่างหาก ปกติแล้วกู้เจียวจะไปเปิดกล่องพวกนั้น ไม่ใช่เพราะเห็นว่าเป็นของผุพัง แต่เป็นเพราะนางเคารพความเป็นส่วนตัวของเด็ก
Locked Chapter
Support your favorite authors and translators in webnovel.com