บทที่ 328 ชิงความโปรดปราน (2)

บทที่ 328 ชิงความโปรดปราน (2)

ทั้งสองไปตำหนักเหรินโซ่ว

จวงไทเฮาทรมานไม่ไหวแล้ว ลำคอมีก้างคาอยู่ พอกลืนก็เจ็บใจจะขาด ร่างกายไทเฮาเป็นเรื่องใหญ่ พวกหมอหลวงไม่กล้าบุ่มบ่ามเอาสิ่งของง้างปากไทเฮา

โชคดีที่กู้เจียวมา หมอหลวงทุกคนต่างรู้สึกว่าตัวเองได้วางภาระหนักอึ้งลงแล้ว

กู้เจียวเปิดกล่องยาใบน้อย หยิบถุงมือออกมาสวม แล้วเลือกคีมเย็นเยียบมาอันหนึ่ง

“ข้าไม่เอา!” จวงไทเฮาพอเห็นคีมนั้นก็ไม่สบายตัวขึ้นมาทันที

“ครู่เดียวเท่านั้น ไม่เจ็บเลยสักนิด” กู้เจียวปลอบ

“ไม่เอา ไม่เอา! ข้าไม่เอา!” จวงไทเฮาปฏิเสธอย่างโมโห

กู้เจียวหันไปมองทุกคน “ฉินกงกง พวกเจ้าออกไปกันก่อน”

จวงไทเฮา “ห้ามออกไปนะ!”

ฉินกงกงกระแอมเบาๆ แล้วพาพวกหมอหลวงและนางกำนัลออกไป

จวงไทเฮา ...ข้ายังเป็นไทเฮาของพวกเจ้าอยู่หรือไม่! แค่ได้ยินก็ตกตะลึงพรึงเพริดกันแล้วรึ!

จวงไทเฮาปิดปากไว้ ก่อนกระโดดพรวดลงจากเตียงหงส์

กู้เจียววิ่งไล่นางจนทั่วห้องนอน

ทั้งสองราวกับเล่นแมวไล่จับหนูอย่างไรอย่างนั้น

ฉินกงกงเห็นเงาที่สะท้อนกับกระดาษหน้าต่างก็ได้แต่สายหน้า ทนมองไม่ได้จริงๆ

สุดท้ายในท้ายสุด จวงไทเฮาก็ถูกกู้เจียวตามทันจนได้