บทที่ 325 ตบหน้า (2)

บทที่ 325 ตบหน้า (2)

ราชครูจวงกลับไม่ได้เอ่ยอะไรต่อ เขาปล่อยม่านลง ให้รถม้าเคลื่อนตัวไปอย่างเย็นชา

ราชครูจวงโมโหเซียวลิ่วหลังมาก ด้วยเหตุนี้พอกลับไปถึงจวนแล้วโทสะก็ยังไม่คลายลงสักนิด

“นายท่าน” ผู้ดูแลยกกาน้ำชามาให้ เขาทราบเรื่องราวจากคนขับรถแล้ว จึงปลอบ “ท่านระงับโทสะด้วย ท่านต่างหากที่เป็นญาติบ้านเดิมของไทเฮา เซียวลิ่วหลังนั่นก็แค่อาศัยบุญคุณช่วยชีวิตไทเฮามาข่มขู่เท่านั้นเอง ไม่ช้าก็เร็วเขาต้องตกอยู่ในเงื้อมมือท่านแน่นอน”

เว้นเสียแต่ว่าชั่วชีวิตนี้เซียวลิ่วหลังจะไม่เข้าคณะเสนาบดี มิฉะนั้นแล้วเขาก็ต้องตกสู่เงื้อมมือของราชครูจวงแน่นอน

ราชครูจวงกัดฟันเอ่ย “หากเป็นแค่อ้างบุญคุณมาข่มขู่แค่นั้นก็แล้วไปเถอะ...”

แต่ไทเฮาให้ท้ายไอ้เด็กนั่นขึ้นมาจริงๆ น่ะสิ

ผู้ดูแลไม่รู้รายละเอียดในเรื่องนี้ นึกว่าไทเฮาแค่โดนหลอกชั่วคราวเท่านั้น เขาจึงปลอบต่อ “ท่านอย่าโมโหไปเลย อีกเดี๋ยวนัดราชเลขาหยวนเอาไว้มิใช่หรือ ใบที่บันทึกวันเดือนปีเกิดเอาไปให้คนดูแล้ว จวิ้นอ๋องกับคุณหนูตระกูลหยวนดวงสมพงศ์กัน!”

พอพูดถึงเรื่องนี้ ราชครูจวงจึงได้มีสีหน้าผ่อนคลายลงมาหน่อย