บทที่ 301 อยู่ลำพังยามค่ำคืน
บทที่ 301 อยู่ลำพังยามค่ำคืน
เมื่อกู้เจียวกลับมายังตรอกปี้สุ่ย กู้จิ่นอวี๋ก็กลับไปแล้ว
แม่นมฝางนั่งเฝ้าอยู่หน้าประตูตลอด เมื่อเห็นนนางกลับมา ก็รีบเข้าไปรับนางและเล่าเรื่องที่กู้จิ่นอวี๋มาที่นี่
“ข้ารู้แล้ว” กู้เจียวพยักหน้า
แม่นมฝางสังเกตเห็นความแข็งกระด้างของนาง จึงถามด้วยความเป็นห่วง “คุณหนูใหญ่ ท่านเป็นอะไรหรือ”
“ข้าไม่เป็นอะไร” กู้เจียวตอบ
วันนี้ไปสังเวียนประลองเจอคู่แข่งที่แข็งแกร่ง กระแทกจนแขนของนางชาไปหมด ไม่เจอคู่แข่งที่น่าสนใจเพียงนี้มานานมากแล้ว
“ข้าเห็นท่าทางคุณหนูรองในวันนี้ เหมือนว่าจะสำนึกผิดจริงๆ” แม่นมฝางเอ่ยอย่างมีความนัย “นางไปเจออะไรในหมู่บ้าน ถึงได้เปลี่ยนแปลงไปมากถึงเพียงนี้”
กู้เจียวชะงักไปแล้วเอ่ยขึ้น “นางไม่ได้ไปหมู่บ้าน นางไปโรงรับเลี้ยงเด็กกำพร้า”
แม่นมฝางตกตะลึง “คุณหนูใหญ่...พบนางหรือ”
“อืม บังเอิญเจออยู่ครั้งหนึ่ง” กู้เจียวเล่าเรื่องที่ออกไปรักษาคนครั้งก่อนให้ฟัง
“คิดไม่ถึงว่านางจะยอมไปลำบากในที่แบบนั้นได้” จู่ๆ แม่นมฝางก็ไม่รู้จะพูดอะไรต่อ
กู้จิ่นอวี๋ก็ถือว่าเป็นเด็กที่แม่นมฝางเลี้ยงดูจนโตเช่นกัน นางไม่ได้แสร้งทำเป็นสำนึกผิด แม่นมฝางนั้นดูออก
Locked Chapter
Support your favorite authors and translators in webnovel.com