บทที่ 283 พี่ชายน้องสาว (2)

บทที่ 283 พี่ชายน้องสาว (2)

“ร้องพอหรือยัง” กู้เจียวมองเขานิ่งๆ

กู้เฉิงเฟิงแค่นเสียงเอ่ยในใจว่าข้าร้องดังอย่างที่เจ้าว่าที่ไหน คนบางคนสร่างเมาแล้วก็ลืมไปแล้วว่าคว้าหูข้าไปโหยหวนอย่างบ้าคลั่งไปตลอดทาง!

กู้เฉิงเฟิงนั่งลงกลับที่เดิมอีกครั้ง พอได้ระบายอารมณ์แล้วจึงเหลือเพียงความหดหู่ใจที่ยากจะอธิบายได้ “เจ้าน่าจะรู้ว่าพี่ใหญ่ถูกขังกระมัง เมื่อคืนพี่ใหญ่หนีคุกออกไป เขาทำแบบนี้เท่ากับการหนีทหาร ต้องโทษประหาร แล้วนี่เขายังฆ่าคนอีกยิ่งไม่ต้องพูดถึงเลย”

กู้เจียวขมวดคิ้วเล็กน้อย “เขาฆ่าคนด้วยรึ”

กู้เฉิงเฟิงก้มหน้าลง เอ่ยอย่างเสียใจ “ฆ่าทหารเฝ้ายามไปสองคน ข่าวลือมาถึงจวนโหวมาตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว ท่านปู่ไปตั้งแต่เมื่อคืนเลย เช้าวันนี้ก็ไม่กลับมา ข้าเดาว่าเรื่องอาจจะไม่ราบรื่น จึงอยากจะมาดูพี่ใหญ่หน่อย ข้านึกว่าเจ้ารู้เสียอีก”

“ข้าไม่รู้” ไม่ว่าอย่างไรกู้เจียวก็คิดไม่ถึงว่ากู้ฉังชิงจะฆ่าคนเพื่อจะแหกคุก นี่ไม่เหมือนสิ่งที่เขาจะทำเลย

กู้เฉิงเฟิงจะไม่คิดเหมือนนางได้หรือ