บทที่ 283 พี่ชายน้องสาว (1)

บทที่ 283 พี่ชายน้องสาว (1)

มือของกู้ฉังชิงคว้าได้เพียงอากาศ ค้างเติ่งอยู่ข้างขมับของอีกฝ่ายเนิ่นนาน

กู้เหยี่ยนไม่เอ่ยอะไรออกมาสักคำ ทั้งยังไม่ชายตามองสภาพของเขาเลยแม้แต่น้อย สัมผัสได้อย่างชัดเจนว่ากู้เหยี่ยนกำลังขุ่นเคือง

ทว่ากู้ฉังชิงกลับไม่แน่ใจว่าความขัดเคืองนี้มีต่อตนเพียงคนเดียว หรือว่าต่อชายทุกคน อย่างไรเสียเคยโดนถังหมิงทำเรื่องชั่วช้าเช่นนั้น ย่อมเกิดความต่อต้านต่อคนอื่นเป็นธรรมดา

กู้ฉังชิงคิดได้เช่นนั้นก็พลันปล่อยมือที่ค้างอยู่กลางอากาศลง จ้องตากู้เหยี่ยนด้วยความอ่อนโยนที่แม้แต่ตัวเองยังไม่เคยรู้ตัว “เจ้าฟื้นเมื่อใดหรือ”

“เมื่อเช้า” กู้เหยี่ยนเอ่ยเสียงเบาหวิว เขาหลุบตาลง น้ำเสียงค่อนข้างห่างเหิน

ท่าทางเช่นนี้ของเขาทำให้กู้ฉังชิงปวดใจ และเจ็บใจที่ตัวเองไม่ตัดแขนถังหมิงทิ้งอีกข้าง ปอยผมดำขลับข้างขมับเขาปรกลงข้างแก้มอันบอบบางของเขา

กู้ฉังชิงยกมือขึ้นตามสัญชาตญาณ หมายจะปัดปอยผมไม่รักดีนั่นออกไป แต่ยังไม่ทันแตะก็นึกขึ้นได้ว่าเขาสภาพเช่นนี้ จึงได้ปล่อยมือตกลงเงียบๆ

“ข้าแค่มาเยี่ยมเจ้า”