บทที่ 273 เจียวเจียวผู้น่าเอ็นดู (2)

บทที่ 273 เจียวเจียวผู้น่าเอ็นดู (2)

อาหารที่วังมีแต่วัตถุดิบดีๆ ทั้งนั้น วันนี้กู้เจียวได้กินปูทะเลด้วย

ปูทะเลถูกจัดการด้วยการแกะเปลือกออกทั้งหมด จนเหลือแต่เนื้อ แล้วใส่ไว้ในกระดองปู

“ท่านย่า ไม่กินรึ” กู้เจียวเอ่ยถาม

“ข้ากินมาแล้ว” จวงไทเฮาเอ่ย

ไทเฮากินข้าวมาแล้วจริงๆ ซ้ำยังเป็นข้าวที่เซียวลิ่วหลังเป็นคนทำให้ จวงไทเฮารู้สึกผะอืดผะอมกับอาหารมื้อนั้นเสียจนไม่อยากกินข้าวไปอีกสามวัน!

กู้เจียวทำท่าครุ่นคิด ก่อนจะหยิบถุงกระดาษเล็กๆ ขึ้นแล้วเปิดออก ในนั้นเป็นผลไม้อบแห้งสามชิ้น “ท่านย่า กินนี่ไหม กินหลังอาหารจะได้ช่วยย่อย”

จวงไทเฮากลืนน้ำลายลงคอพลางเบือนหน้าหนีเพื่อไม่ให้กู้เจียวเห็นว่ากำลังน้ำลายสออยู่ จากนั้นก็รับมาแล้วเอาเข้าปาก

จวงไทเฮานึกในใจ นี่สินะรสชาติในความทรงจำ หวานอมเปรี้ยว มีกลิ่นของบ๊วยนิดๆ

รสชาติแบบนี้ไม่เหมือนกับผลไม้อบแห้งในวังเลยสักนิด

หลังจากกินเสร็จไปสามลูก จวงไทเฮาเริ่มรู้สึกอยากกินอีก

กู้เจียวเบิกตาโตพลางเอ่ยถาม “เป็นไงท่านย่า รสชาติที่คุ้นเคยใช่ไหม”

“แค่สามอันเองจะไปรู้ได้ยังไงว่าคุ้นเคยไม่คุ้นเคย” จวงไทเฮาเอ่ยด้วยสีหน้าเคร่งขรึม