บทที่ 268 แม่ลูก

บทที่ 268 แม่ลูก

“ท่านย่าเจ้ารึ ท่านย่าเจ้าอยู่ในวังหรือ” ฉินฉู่อวี้ถาม

เสี่ยวจิ้งคงพยักหน้า “อื้อ! เมื่อครู่ข้าเห็นนาง! พวกเขาบอกว่านางพักอยู่ในวังหลวง!”

ฉินฉู่อวี้มึนงงไปหมด

พักอยู่ในวังหลวงอย่างนั้นรึ เจ้าขุนมูลนายที่แท้จริงที่พักอาศัยอยู่ในวังหลวงมีแค่เจ้านายในวังเท่านั้น อย่างเช่นไท่จื่อ ชายาสนม รวมถึงพวกเขาที่เป็นองค์ชาย แต่พวกนางกำนัลในวังก็มากมายถมเถไป บางทีหนึ่งในนั้นอาจจะเป็นย่าของเจ้าเด็กนี่ก็ได้

“ย่าเจ้าชื่ออะไรรึ” ฉินฉู่อวี้ถาม

“ย่าข้าชื่อ...ชื่อ...” ครู่หนึ่งทีเดียวเสี่ยวจิ้งคงจึงนึกขึ้นได้ว่าตัวเองไม่รู้จักชื่อท่านย่า “ข้าไม่รู้!”

“แล้ว...” ฉินฉู่อวี้ถอนหายใจ “หากเจ้าไม่รู้ชื่อคงหายากมาก คนในวังหลวงเยอะกว่าที่กั๋วจื่อเจียนมากนัก”

เสี่ยวจิ้งคงนึกทวนอย่างละเอียดอยู่ครู่หนึ่ง ในสมองเป็นประกายวาบ ก่อนเอ่ย “พวกเขาเรียกนางว่าไทเฮา!”

“แค่ก!” ฉินฉู่อวี้สำลัก “ทะ...ไทเฮาอย่างนั้นรึ ท่านย่าเจ้าเป็นไทเฮารึ เจ้าเป็นคนในราชวงศ์รึ”