บทที่ 267 นางคือท่านย่า

บทที่ 267 นางคือท่านย่า!

จวงไทเฮาพูดคุยกับคนในตระกูลจวงได้ครู่หนึ่งก็รู้สึกอ่อนเพลีย

ราชครูจวงพาเหล่าลูกหลานออกไป บอกให้จวงเมิ่งเตี๋ยและจวงเย่ว์ซีแยกย้ายกลับเรือนของตัวเองไปพักผ่อน หลังจากนั้นก็เอ่ยกับอันจวิ้นอ๋องว่า “เจ้ามาหาข้าที่ห้องหนังสือด้วย”

“ขอรับ”

อันจวิ้นอ๋องไปยังห้องหนังสือของราชครูจวง

ภายในห้องหนังสือมีตะเกียงน้ำมันหนึ่งดวง แสงไม่ถึงนับกับว่าสลัว แต่ก็ไม่ถึงกับสว่างมาก พายุฝนนอกหน้าต่างยังเทลงมาอย่างต่อเนื่อง ไม่มีวี่แววว่าจะลดกำลังลงเลยแม้แต่นิด

ราชครูจวงโบกมือปัด เหล่าบ่าวไพร่พากันถอยออกไป ภายในห้องเหลือเพียงเขาและอันจวิ้นอ๋อง

ตามตัวไทเฮากลับมาได้แล้ว แต่ราชครูจวงสัมผัสได้ว่าท่าทางของหลายชายผู้นี้ไม่ได้ดูตื่นเต้นอย่างที่คาดได้ ความจริงแล้วตั้งแต่การสอบหน้าพระที่นั่งจบลงเขาก็เป็นเช่นนี้มาตลอด

ราชครูจวงจึงอดสงสัยไม่ได้ว่าอันจวิ้นอ๋องกำลังสูญเสียความมั่นใจเพราะความล้มเหลวครั้งนี้