บทที่ 232 ตกม้าตายอีกแล้ว

บทที่ 232 ตกม้าตายอีกแล้ว

ท่านโหวกู้ที่กำลังนอนซมอยู่ที่จวนยังไม่รู้ชะตากรรมตัวเองว่ากำลังจะมีพ่อทูนหัวแล้ว

เขายังแอบคิดเล่นๆ อยู่เลยว่าถ้าหายดีแล้วจะไปรับแม่นางเหยากลับมาอยู่ด้วยกันที่จวน หากเจ้าเด็กนั่นคิดจะขัดขวางละก็เขาจะเชิญให้ท่านเหล่าโหวไปช่วยจัดการสั่งสอนให้หลาบจำ!

ขณะเดียวกัน กู้ฉังชิงที่นั่งฟังอยู่ที่ห้องข้างๆ ยิ่งฟังก็ยิ่งรู้สึกมีบางอย่างไม่ชอบมาพากล

เสียงนั่นเป็นเสียงของท่านปู่ไม่ผิดแน่ๆ แต่ดูเหมือนเขาจะดื่มจนเมาแล้ว

จากนั้นเขาหันมาทางคนตรงหน้าที่กำลังก้มหน้าก้มตากินข้าวอย่างเพลิดเพลินจนไม่ทันได้สังเกตว่าห้องข้างๆ นั้นมีคนที่เกี่ยวพันกับเขาอยู่ด้วย

แต่ก็ช่วยไม่ได้ เพราะกู้เหยี่ยนย้ายไปอาศัยที่หมู่บ้านเวินเฉวียนซานตั้งแต่สี่ขวบ แล้วก็ไม่เคยได้กลับมาที่เมืองหลวงอีกเลย เกรงว่าคงจะจำไม่ได้แล้วว่าท่านเหล่าโหวรูปร่างหน้าตาเป็นอย่างไร น้ำเสียงยิ่งไม่ต้องพูดถึง

เสียงพูดคุยหัวเราะฟังดูขาดๆ หายๆ เขาเองก็ฟังไม่ค่อยเข้าใจ แต่แค่รู้สึกได้ว่าต้องเป็นเรื่องไม่ดีแน่ๆ

กู้ฉังชิงตัดสินใจไปแอบดูห้องข้างๆ

“เจ้ากินไปก่อนนะ ข้าออกไปประเดี๋ยว”

“อ้อ”