บทที่ 189.2 สมเพช (2)

บทที่ 189.2 สมเพช (2)

กู้เจียวเคยเล่นงานกู้เฉิงหลินมากก่อน แน่นอนว่าย่อมรู้จักเขา

นางไม่แปลกใจเลยสักนิดที่เจ้าหนุ่มนี่ถูกคนแทง

แววตาของกู้ฉังชิงดูซับซ้อน เขารู้ดีว่ากู้เฉิงหลินกับสองพี่น้องชายหญิงคู่นั้นไม่ลงรอยกัน ทั้งยังรู้ดีว่ากู้เจียวคงไม่อยากเห็นหน้ากู้เฉิงหลินมากนัก

เพียงแต่เขาไม่มีทางเลือกอื่นแล้ว

เขาหันไปมองกู้เจียว ริมฝีปากขยับอ้า ยากจะเปล่งคำพูดออกมา “ขอร้องเจ้าละ ช่วยเขาด้วย”

บนหลังคาบ้านที่อยู่ไม่ไกลออกไปนัก กู้เฉิงเฟิงเจ็บปวดราวกับเข็มตำใจ

เขายังใช่พี่ใหญ่ผู้ห้าวหาญอยู่หรือไม่ ยังใช่พระยายมราชไร้หัวใจแห่งกองทัพผู้ไม่เคยก้มหัวให้ใครอยู่หรือไม่

แต่เขากลับอ้อนวอนร้องขอนางเด็กคนนี้อย่างนั้นหรือ!

นางจะทำเช่นไร

นางจะปฏิเสธพี่ใหญ่หรือไม่

กู้เจียวเปิดประตูกว้างทั้งสองบาน “เข้ามา”

กู้ฉังชิงอุ้มกู้เฉิงหลินเข้ามาในเรือน

เซียวลิ่วหลังเองก็ตื่นขึ้นมาเช่นกัน เขาสวมเสื้อผืนบางเดินออกมา เขามองกู้ฉังชิงและกู้เฉิงหลินที่อยู่ในอ้อมกอดเขา

กู้ฉังชิงเคยมาดูแลกู้เหยี่ยนที่เป็นอีสุกอีใส ทำให้เซียวลิ่วหลังรู้จักเขา ทว่าเซียวลิ่วหลังไม่เคยพบกู้เฉิงหลินมาก่อน