บทที่ 155 ดูแล

บทที่ 155 ดูแล

พอกันที คนทั้งบ้านหกคนล้มป่วยกันครึ่งบ้าน

กู้เจียวกับเซียวลิ่วหลังไม่กล้าให้หญิงชราพักอยู่ที่บ้านต่อ

เสี่ยวจิ้งคงเป็นอีสุกอีกใสก็เหมือนเป็นไข้หวัดธรรมดา แต่ถ้าหากหญิงชราเป็นอีสุกอีใสนั่นได้ถึงแก่ชีวิตแน่

“ให้นางไปพักอยู่บ้านข้างๆ สักสองสามวันดีกว่ากระมัง” กู้เจียวเอ่ยกับเซียวลิ่วหลัง

กู้เจียวรู้แล้วว่าชายชราบ้านข้างๆ เป็นคุณปู่ที่นางเคยช่วยรักษาให้บนเขา ไม่ว่าเขาจะเป็นสามีของหญิงชราหรือไม่ สุดท้ายเขาก็เป็นคนที่ควรค่าพอจะเชื่อถืออยู่ดี

เซียวลิ่วหลังอ้าปากพะงาบๆ อันที่จริงพวกเขาสองคน...เป็นอริเก่ากันมาก่อน ประเภทที่อีกฝ่ายต้องตายกันไปข้าง

พักบ้านข้างๆ จะไม่เป็นไรจริงๆ รึ

ทั้งสองคนคงจะไม่ฆ่าแกงอีกฝ่ายกันตายไปก่อนกระมัง

พอหญิงชราได้ยินว่าต้องไปพักกับตาเฒ่านั่นก็รังเกียจยิ่งนัก ทว่านึกถึงเด็กน้อยสามคนที่เป็นอีสุกอีใสแล้ว นางก็ยังคงเลือกรักษาชีวิตน้อยๆ เอาไว้อยู่ดี

เมื่อจี้จิ่วอาวุโสที่กำลังรดน้ำดอกไม้อยู่เห็นหญิงชราสีหน้าทะมึนปรากฏตัวตรงหน้าตนก็ตกอกตกใจจนบัวรดน้ำร่วง “ข้าไม่มีทรัพย์สินส่วนตัวแล้ว!”