บทที่ 113 รู้จักกัน

บทที่ 113 รู้จักกัน

กู้เจียวเดินออกไป หันไปทางหญิงชราที่กำลังกอดขวดโหล แล้วรีบแย้ง “ข้าบอกแล้วไงว่ากินได้แค่สามเม็ดน่ะ”

“ข้ากินไปแค่สามเม็ดเองนะ!” หญิงชราเบ้ปาก

กู้เจียวชี้นิ้วไปที่ขวดโหล “เห็นๆ กันอยู่ว่าหายไปตั้งหกเม็ด”

“ฝีมือเขาต่างหาก!” หญิงชราลากกู้เสี่ยวซุ่นมาเอี่ยวด้วย

เสี่ยวซุ่นที่กำลังผ่าฟืนอยู่เป็นอันทำหน้างงงวย เกิดอะไรขึ้น เขากินอะไรเข้าอีกแล้วรึ

กู้เจียวหยิบเงินสะสมของหญิงชราออกมาอย่างไม่ไยดี ซ้ำยังคุ้ยของที่นางแอบเก็บไว้ตามจุดต่างๆ ด้วย

หญิงชราทำหน้าดำคร่ำเครียด

อันจวิ้นอ๋องได้ยินเสียงที่คุ้นเคยดังขึ้น ก็เริ่มใจตุ๊มๆ ต่อมๆ

...เสียงของไทเฮารึ

เสียดายที่ตอนนี้เขามองไม่เห็น

แต่ก็ไม่เป็นไร พอฟ้าสาง ก็คงมองเห็นชัดเอง

ขณะที่กู้เจียวยังริบเงินหญิงชราไม่เสร็จดี หันไปอีกทางก็เห็นอันจวิ้นอ๋องเดินตาปรือมองเข้ามาทางนี้

ทำเป็นด้อมๆ มองๆ ใช่ว่าตัวเองจะมองเห็นสักหน่อย

กู้เจียวเดินมุ่งหน้าไปทางอันจวิ้นอ๋อง เอ่ยถามเสียงเบา “ท่านพักที่ใดรึ เดี๋ยวข้าให้คนไปส่ง”

กู้เจียวคิดไว้ว่าจะให้องครักษ์ลับของกู้เหยี่ยนอาสาไปส่ง