บทที่ 112 ไทเฮา

บทที่ 112 ไทเฮา

ดวงหน้าดวงน้อยของเสี่ยวจิ้งคงเคร่งขรึมยามอยู่บนเกวียนระหว่างทางกลับบ้าน

วันนี้เขาได้พบกับหญิงใจร้ายผู้หนึ่ง โยมหญิงผู้นั้นเอ่ยคำพูดมากมายที่เขาฟังไม่เข้าใจ แต่ก็ไม่น่าใช่คำพูดที่ดีสักเท่าไหร่

ทว่านั่นไม่ใช่ประเด็นสำคัญ

ดูเหมือนว่าวันนี้พี่กู้เหยี่ยนจะเป็นคนปกป้องเขาเสียแล้ว...

เห็นกันอยู่ชัดๆ ว่าเขาฉลาดกว่าพี่กู้เหยี่ยนมากแค่ไหน เขาได้ข้ามชั้น สอบได้ที่หนึ่งทุกครั้ง พี่กู้เหยี่ยนเป็นแค่เด็กน้อย ทว่ายามที่พี่กู้เหยี่ยนก้มตัวลงเช็ดฝ่ามือน้อยของเขา หลังจากนั้นก็พาเขาเดินกลับไปที่โรงเรียนเอกชน ทำให้เขารู้สึกว่าตัวเองต่างหากที่คือเด็กน้อยขึ้นมาอย่างน่าประหลาด

อีกฟากหนึ่ง อันจวิ้นอ๋องและคุณหนูจวงกลับมาถึงจวนบนเขา

คุณหนูจวงเหนื่อยจนหมดแรง พอหัวถึงหมอนก็ผล็อยหลับไป

อันจวิ้นอ๋องสั่งกับสาวใช้ประจำตัวนาง “อย่าให้ใครรบกวนนางยามพักผ่อน ผู้ใดมาก็ห้ามเข้าพบทั้งสิ้น”

สาวใช้นิ่งอยู่นานก่อนจะเอ่ยขึ้น “หากเป็นคุณหนูกู้เล่าเจ้าคะ...”

อันจวิ้นอ๋องมองมาด้วยสายตาเย็นชา “ไม่ให้พบ!”

“เจ้าค่ะ” สาวใช้ขานตอบอย่างรีบร้อน

อันจวิ้นอ๋องกลับไปที่ห้องตัวเอง