บทที่ 109.2 หลานตัวน้อย (2)

บทที่ 109.2 หลานตัวน้อย (2)

“เจ้า...เจ้า...” เซวียหนิงเซียงถูกเขาด่าจนหน้าบึ้งตึง

คนรอบด้านเริ่มชี้นิ้ววิพากษ์วิจารณ์กันแล้ว

สภาพสังคมตอนนี้ ผู้ชายเหนือกว่าผู้หญิง ยิ่งไปกว่านั้นบัณฑิตยังสูงส่งกว่าทุกสิ่งอีกด้วย แม่ม่ายนางหนึ่งปะทะกับบัณฑิตมีวิชาความรู้ ไม่มีใครเชื่อเซวียหนิงเซียงเลยสักคน

บัณฑิตเอ่ยอย่างเคียดแค้นชิงชังยิ่ง “ที่ข้าใจดีไม่ฟ้องทางการ ประการแรก เพราะเห็นแก่ที่เจ้าเป็นสตรี ประการที่สอง ก็เพราะพวกข้าสองคนต้องรีบไปสอบขุนนางระดับมณฑล ไม่มีเวลามาทะเลาะกับเจ้า!”

“เกินไปแล้ว เหตุใดกระทั่งบัณฑิตที่รีบไปสอบนางก็ยังใส่ร้ายเอาได้ มีมโนธรรมบ้างหรือไม่”

“นั่นน่ะสิ คนเขาอดหลับอดนอนอ่านหนังสือมาสิบปี ก็เพื่อถูกนางใส่ร้ายน่ะหรือ”

“เจ้าดูท่าทางนางสิ ไม่ใช่ของดีเด่อะไรเลย!”

คนที่ผ่านไปมาต่างชี้นิ้ววิพากษ์วิจารณ์เซวียหนิงเซียง เซวียหนิงเซียงได้รับความไม่เป็นธรรมจนน้ำตาคลอเบ้า นางไม่ได้ใส่ร้ายพวกเขา เงินนางหายจริงๆ...

โก่วหวาที่เดิมทีหลับไปแล้ว ยามนี้ก็ตกใจตื่นขึ้นมาเช่นกัน

เห็นมารดาตัวเองถูกคนมารุมล้อมไว้ตรงกลาง เขากลัวจนร้องไห้ออกมายกใหญ่