บทที่ 109.1 หลานตัวน้อย (1)

บทที่ 109.1 หลานตัวน้อย (1)

กู้เจียวกลับมาที่บ้าน กู้เหยี่ยนก็ตื่นแล้ว กำลังนั่งกินไข่หวานอยู่ที่ห้องโถงกับหญิงชรา

เมื่อเห็นกู้เจียวเข้าห้องมา หญิงชราก็ดันไข่หวานไปตรงหน้ากู้เหยี่ยนด้วยความรวดเร็ว ก่อนจะเอ่ยอย่างจริงจังยิ่งว่า “ก็บอกแล้วว่าข้าไม่กิน! เจ้าก็จะกตัญญูกับข้าให้ได้!”

กู้เหยี่ยน “...”

แล้วใครเป็นคนที่แบ่งเอาไข่หวานของเขาไปอีกครึ่งล่ะ

ไข่หวานนั้นเซวียหนิงเซียงเป็นคนทำ หญิงชราย่อมไม่ออกหน้าอยู่แล้ว นางยุยงให้กู้เหยี่ยนเป็นคนไปขอ เซวียหนิงเซียงต้านทานเสน่ห์ของกู้เหยี่ยนไม่ได้เลยแม้แต่น้อย ไม่พูดพร่ำทำเพลงก็ต้มมาหม้อเบ้อเร่อ เสี่ยวจิ้งคงกับกู้เสี่ยวซุ่นก็แบ่งกันไปคนละถ้วยน้อยๆ เช่นกัน

กู้เสี่ยวซุ่นกินหมดเร็วมาก เขากลับไปฝึกแกะสลักไม้ของตัวเองแล้ว เสี่ยวจิ้งคงยังปีนอยู่บนต้นไม้ฝึกวรยุทธ์อยู่เลย ยังไม่ได้เริ่มกินสักคำ

กู้เจียวไม่รับไข่หวานจากหญิงชรามาอย่างเด็ดขาด

อันที่จริงเดิมทีหญิงชรากินไปครึ่งชามแล้ว นางเช็ดปากแล้วเดินกลับห้องไป

ขอแค่กินได้เร็วพอ เจียวเจียวก็จับข้าไม่ได้แล้ว!