บทที่ 102 ฝัน

บทที่ 102 ฝัน

ผู้ดูแลโจวอธิบายต่อ “เมื่อคืนข้าลองกลับไปนอนคิดดูแล้ว ข้าว่าข้อเสนอที่ให้ศิษย์น้องเซียวลิ่วหลังอาจดูเยอะเกินไป โบราณกล่าวไว้ คนเป็นครูสอนได้ แต่สุดท้าย ขึ้นอยู่กับนักเรียน ท่านชายหกจะสอบได้หรือไม่นั้นขึ้นอยู่กับเขา แต่ที่พวกเราต้องการให้เขามาสอนนั้นคือความตั้งใจจริงนะขอรับ! นายท่านเองก็บอกไว้ ว่าขอแค่ศิษย์น้องเซียวมาที่หัวเมือง เขาจะจัดการทุกอย่างให้!”

“เช่นนั้นก็แปลว่า หากสอบไม่ติดขึ้นมา พวกท่านจะไม่ถือโทษพวกเราใช่หรือไม่” กู้เจียวเอ่ยถาม

“ไม่ถือโทษขอรับ!” ผู้ดูแลโจวรีบตอบ

“แล้วเรื่องเงินล่ะ”

“ให้อยู่แล้วขอรับ! ขอแค่เดินทางไปที่หัวเมือง! ไม่คืนคำแน่นอนขอรับ!”

“ท่านนำเรื่องนี้ไปบอกสามีข้าเลยจะดีกว่า”

ผู้ดูแลโจวทำหน้าหมดอาลัยตายอยากพลางเอ่ย “เหตุใดจะไม่เคยไปเล่าขอรับ ก็ไปหามาแล้ว แต่ศิษย์น้องเซียวไม่ยอมให้พวกเราเข้าพบเลย! เลยอยากจะขอความช่วยเหลือจากแม่นางเซียว เงินพวกนี้ท่านเอาไปได้เลย จะสำเร็จหรือไม่สำเร็จอย่างไร ท่านก็เอาไปได้เลยขอรับ”

กู้เจียวยื่นมือรับกล่องเงินมา พลางเอ่ยด้วยน้ำเสียงเย็นชา “เรื่องเงินข้าไม่สนหรอก แค่เป็นธุระให้เจ้าเท่านั้น”