บทที่ 101 สินบน

บทที่ 101 สินบน

เพื่อเป็นการยืนยันตัวตน ชายหนุ่มจึงแสดงตราประจำจวนของตนเองออกมา

ตรานั้นไม่ใช่ตราที่ทำจากทองแดง แต่เป็นตราเหล็กที่สลักลาย

แม้ว่ากู้เจียวเพิ่งจะมาที่นี่ได้ไม่นาน อยู่แต่กับแค่ชาวบ้านในหมู่บ้านเท่านั้น ไม่ค่อยได้ไปคบค้าสมาคมกับพวกคนใหญ่คนโตเท่าใดนัก แต่นางก็รู้ว่าการจะออกตราลักษณะนี้ได้นั้นเต็มไปด้วยกฎเกณฑ์เงื่อนไขอันเข้มงวดของแคว้นอย่างแน่นอน

พวกตระกูลใหญ่ๆ ปกติจะถือแค่ตราที่ทำจากไม้ ขยับขึ้นมาอีกนิดก็เป็นตราที่ทำจากกระดูกปลา มีแต่คนระดับข้าราชสำนักเท่านั้นที่จะมีตราเหล็กเช่นนี้

แต่ตราของข้าราชสำนักจะมีสัญลักษณ์ประจำจวน แต่อันที่นางเห็นนี้กลับไม่มีสัญลักษณ์ใดๆ

ความเป็นไปได้อีกอย่างก็คือ เขาผู้นี้มิได้เป็นข้าราชสำนัก แต่อาจมีเบื้องหลังที่มีอิทธิพลมากกว่านั้น

“เจียวเจียว” เสี่ยวจิ้งคงทำหน้าสงสัย เขายังเด็กนัก เลยยังไม่เข้าใจสถานการณ์

กู้เจียวลูบหัวเขา จากนั้นหันไปเอ่ยกับชายหนุ่ม “ตกลง ข้าไปกับท่าน” แล้วจึงหันมาพูดกับจิ้งคง “ไปอยู่กับท่านย่านะ”