บทที่ 178-1 ให้มันเป็นไป (บทสรุป)

บทที่ 178-1 ให้มันเป็นไป (บทสรุป)

ระหว่างทางหนี เปลวเพลิงมหึมาขยายตัวอย่างดุร้ายอยู่ด้านหลัง ทั่วทั้งตำหนักทำมาจากไม้ แล้วยังมีไขมันจากน้ำมัน เปลวเพลิงยิ่งยากจะควบคุม ทันใดนั้นก็เกิดเสียงดังปัง ชายร่างใหญ่ผู้หนึ่งดวงตาถูกกรดกำมะถันที่ร่วงลงมาจากด้านบนจนตาบาดเจ็บ ชายผู้นั้นร้องลั่น หีบไม้ขนาดมหึมาร่วงลงไป

โอวซือหลันหย่าร้องขึ้นมา เข้าไปแทนที่เขาแล้วแบกหีบขึ้นมา อย่างไรก็ตาม เปลวไฟที่ลามอยู่ด้านหลังได้รุดเข้ามาจนถึงตัว ในวินาทีแห่งความเป็นและความตาย เหล่าลูกน้องได้ละทิ้งหีบไม้ ส่งเสียงร้องดัง พากันแก่งแย่งหนีตาย โอวซือหลันหย่าโกรธเป็นอย่างมาก ใช้แส้สะบัดพันรอบคอของชายร่างใหญ่ผู้นั้น แต่คนอื่นๆ ไหนเลยจะเชื่อฟังคำสั่ง ผ่านไปไม่นาน ก็หายตัวไปจนมองไม่เห็น

มองเห็นเปลวไฟใกล้จะลามเลียถึงตัวนาง โอวซือหลันหย่าก็ยังคงกอดหีบเอาไว้ไม่ปล่อย นางพยายามเปิดหีบไม้ แบกร่างของฉีอันที่อยู่ด้านใน ทว่ามือเท้ากลับตีรวนเกะกะไปหมด แม้แต่ฝาหีบก็ยังเปิดไม่ออก

เลี่ยอวิ๋นจี้ร้องขึ้นมาอย่างเร่งร้อน “หนีเร็ว! เจ้ารนหาที่ตายหรืออย่างไร?”