บทที่ 154-1 การจากลาที่ศาลาพักคนจร

บทที่ 154-1 การจากลาที่ศาลาพักคนจร

ในช่วงขวบปีนั้น เหมือนสายน้ำไหลเป็นคลื่นขนาดใหญ่ ก้อนหินก้อนใหญ่ๆ หากถูกโยนลงไปก็คงจะถูกม้วนรวมลงไปเป็นคลื่นน้ำ ไม่อาจปิดกั้นคลื่นขนาดมหึมาในแม่น้ำที่ไหลเชี่ยวไปทางตะวันออกได้

งานเฉลิมฉลองวันพระราชสมภพของฉินอ๋องสุดท้ายแล้วกลับกลายเป็นเพียงบทละครชวนหัวร่อของนักประวัติศาสตร์ยุคหลัง การถวายความเคารพของแคว้นต่างๆ พระราชพิธีเสกสมรสของเซวียนอ๋อง การก่อกบฏของเซียงอ๋อง การสังหารองค์รัชทายาท การวางยาพิษเยียนอ๋อง เซวียนอ๋องฟื้นคืนจากความตายแล้วโจมตีกลับราวสายฟ้าแลบ สังหารน้องชายแท้ๆ ปกป้องราชวงศ์ฉิน ทว่าสุดท้ายกลับไม่อาจปกป้องผู้ที่มีชีวิตอยู่บนหลังม้าศึกมาทั้งชีวิตอย่างฉินอ๋องได้ จนทำให้ฉินอ๋องสวรรคตอย่างน่าเวทนาในพระตำหนักศาลบรรพชน ในยามจะสิ้นใจ ได้แต่งตั้งกษัตริย์พระองค์ใหม่แห่งแคว้น