0153 จี้หยกปกป้องแคล้วคลาดปลอดภัย

บทที่ 153 จี้หยกปกป้องแคล้วคลาดปลอดภัย

กว่าจะถึงโรงพยาบาล ฟ้าก็มืดแล้ว อวี่ซียังคงนั่งข้างเตียงคอยดูแลเยว่หยาง

“เป็นยังไงบ้าง?” ตอนที่อวี่เจ๋อกับอวิ๋นตั่วเดินเข้ามา เยว่หยางกำลังนั่งเล่นเกมในโทรศัพท์อยู่บนเตียง โดยมีอวี่ซีนั่งปลอกแอปเปิ้ลให้อยู่ข้างๆ

อวี่ซีรีบลุกขึ้นให้อวิ๋นตั่วกับอวี่เจ๋อนั่ง

พอเห็นอวิ๋นตั่วเข้ามา เยว่หยางก็ขยับตัวนั่งดีๆ คลี่ยิ้มออกมาอย่างกระตือรือร้น

อวิ๋นตั่วเอาผลไม้ที่ซื้อมาระหว่างทางวางลงบนโต๊ะข้างเตียง

อวี่ซีส่งแอปเปิ้ลที่หั่นเรียบร้อยแล้วให้กับเยว่หยาง

“เอาให้อวิ๋นตั่วกินเถอะ” เยว่หยางบอก

อวิ๋นตั่วรีบโบกมือ “ไม่เป็นไรค่ะ หนูไม่กิน”

อวี่เจ๋อ “นายกินเถอะ เธอเอาใจยาก ดื่มน้ำแอปเปิ้ล แต่ไม่กินเนื้อแอปเปิ้ล”

อวิ๋นตั่วกลอกตาใส่อวี่เจ๋อ

อวี่เจ๋อแกล้งทำเป็นมองไม่เห็น คุยกับเยว่หยางต่อ อวิ๋นตั่วรู้สึกเบื่อ เธอก็เลยเอามือลูบสร้อยที่คอเล่น แต่มันกลับหายไปแล้ว จี้หยกที่เธอห้อยมาหลายปี แม้ไม่ใช่ของมีราคา แต่ก็เป็นของที่คุณยายของเธอบอกว่าเชิญพระอาจารย์มาทำพิธีให้ สามารถปกป้องให้แคล้วคลาดปลอดภัย มันหล่นหายไปตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้