232 อูเมิ่งหลันมีน้ำโห

บทที่ 232 อูเมิ่งหลันมีน้ำโห

เขารู้สึกเสียหน้านิดหน่อย แทบบุกเข้าไปหิ้วเหมียวอี้ออกมาจัดการต่อหน้าทุกคน

ช่วยไม่ได้ที่เขาไม่อยากให้อูเมิ่งหลันเห็นเรื่องน่าหัวเราะเยาะไปมากกว่านี้ จึงทำเสียงฮึดฮัด และโยนแผ่นหยกให้เหยียนซิว "เอาไปเตือนเหมียวอี้ด้วย"

เหยียนซิวที่รับแผ่นหยกมาอ่านอึ้งไปชั่วขณะ ไม่นึกเลยว่าจะเป็นจดหมายพี่น้องร่วมสาบาน ที่สำคัญที่สุดคือ บนนั้นมีตราตราประทับของเหมียวอี้ ของสิ่งนี้ปลอมแปลงกันไม่ได้ เหยียนซิวรู้สึกไม่เข้าใจทันที ไม่รู้ว่าพวกเขากำลังทำอะไร

เหยียนซิวจัดการธุระอย่างระมัดระวังมาโดยตลอด กลัวว่าจะเกิดความผิดพลาด เขาสั่งให้คนเฝ้าสองคนนี้ไว้ดีๆ แล้วกลับไปรายงานเหมียวอี้ด้วยตัวเอง

มีเพียงอูเมิ่งหลันที่ยังหัวเราะจนกระหืดกระหอบ ทุเลาไม่ได้อยู่ครู่หนึ่ง...

เหยียนซิวเข้ามาพบเหมียวอี้ในห้องสมาธิของประมุขถ้ำด้วยตนเอง เขาเล่าเหตุการณ์และมอบแผ่นหยกให้ "เกรงว่าจะเข้าใจผิด คนเลี้ยงม้าโปรดยืนยันด้วย"

พอได้ยินว่ามีจดหมายพี่น้องร่วมสาบาน เหมียวอี้ก็พอจะนึกอะไรออกในฉับพลันทันที พอหยิบแผ่นหยกมาดู ก็เอามือตบหน้าผากตัวเองอย่างอดไม่ได้