0126 งานชุมนุมสุราหยก (4)

บทที่ 126 งานชุมนุมสุราหยก (4)

จะไม่ให้ปีศาจสองตนนั้นสงสัยตัวตนเหมียวอี้ก็ไม่ได้ ที่ทะเลดาวนักษัตรส่วนใหญ่เป็นเกาะ สถานที่สำหรับให้อาชามังกรวิ่งไปตามอำเภอใจนั้นมีไม่มาก

หลักๆ เป็นเพราะสถานที่เล็ก ด้วยความเร็วของอาชามังกร ไม่นานก็ก็พุ่งถึงชายทะเลแล้ว เวลาอยู่บนบกความเร็วของอาชามังกรนั้นค่อนข้างดี แต่เวลาอยู่ในทะเลก็ไม่เท่าไร ที่ทะเลดาวนักษัตรมันไม่ค่อยมีประโยชน์เท่าไร การไปไหนมาไหนบนเกาะ พรตปีศาจอาศัยพลังเท้าตัวเองก็เพียงพอแล้ว อีกอย่างพรตปีศาจก็ไม่ถนัดเรื่องเลี้ยงอาชามังกร ดังนั้นโดยทั่วไปแล้ว มีเพียงบนเกาะที่พื้นที่กว้างใหญ่ ถึงจะเป็นไปได้สำหรับการใช้งานอาชามังกร

เหมียวอี้ที่สวมชุดผ้าแพรกับมงกุฎหยกวิ่งถลันเข้าป่าไป ได้ยินเพียงเสียงที่ดังมาไกลๆ จากในป่าข้างหน้า "ผู้ที่มาเป็นใครกัน?"

ทันใดนั้นเงาคนสองคนถือมีดและทวนก็พุ่งออกมาจากป่า ถืออาวุธมาสกัดอยู่ตรงทางขึ้นเขา

เฮยทั่นยกเท้าหน้าขึ้น เท้าหลังวาดเป็นรอยลึกบนพื้น ทำให้ฝุ่นดินฟุ้งกระจาย ถึงได้หยุดลงอย่างกระทันหัน

เหมียวอี้นั่งตัวตรงประเมินปีศาจลาดตระเวนสองตน ในใจรู้สึกขำเล็กน้อย พบว่าวันนี้ตัวเองได้เปิดหูเปิดตาแล้ว