585 หนึ่งคืน

บทที่ 585 หนึ่งคืน

“เจียวเหนียง!”

โจวฝูกระโดดลงจากหลังม้า มองดูหญิงสาวที่กำลังนั่งซึมอยู่ริมรั้วตำหนักชิ่งอ๋อง

ในค่ำคืนที่มีแสงไฟสลัว หากเขาไม่ได้ยินเสียงม้าขาวของนางกำลังหายใจฟึดฟัด เขาคงไม่รู้ว่านางนั่งอยู่ตรงนั้น

จังหวะที่เขากำลังพูดคุยอยู่กับเหล่าคนติดตาม นางกลับเผ่นออกจากหอเต๋อเซิ่งเสียแล้ว ตัวเขาเองก็เกือบจะไปตามที่เรือนของตระกูลฉินแล้วเชียว

เพราะเขาคิดว่า เจียวเหนียงคงอาฆาตฉินหูไม่น้อย

ที่เขาผุดความคิดเช่นนั้นได้ คงเป็นเพราะเขาเห็นภาพที่นางหักคอสาวใช้คนนั้นอย่างเลือดเย็น

ตัวเขาเองขนาดว่าเห็นภาพในสงครามมานักต่อนัก พอมาเจอเหตุการณ์เช่นนี้ ก็ทำเอาตกอกตกใจไม่น้อยเลย

เขาตะลึงในพละกำลังของนาง นอกจากฝีมือขี่ม้าและยิงธนูอันร้ายกาจของนางแล้ว ยังสามารถสังหารคนในระยะประชิดขนาดนั้นได้อีก

อากับกิริยาท่าทางของนางทำเอาเขาตะลึงงัน

เขาเองไม่เคยได้เห็นมุมนี้ของนางมาก่อน ไม่ว่าจะเรื่องใหญ่แค่ไหน นางมักจะมีสีหน้านิ่งเรียบ มองทุกสิ่งอย่างที่เกิดขึ้นเป็นเรื่องเล็กเท่านั้น

อย่าว่าแต่ลงมือทำร้ายใครเลย แม้แต่วาจานางก็มิเอ่ยให้เปลืองน้ำลาย

แต่นางกลับหักคอสาวใช้คนนั้นอย่างเลือดเย็น